به گزارش خبرنگار تاریخ و اندیشه ایرنا، آیت الله صادقی تهرانی در کتاب خود می‌گوید: من هیچ گاه آقای شریعتی را ندیدم اما با ایشان از فاصله چند هزار کیلومتری ارتباط پیامی داشتم. از نظر من ایشان نابغه بود ولی همچون همه انسان‌ها و نوابغ، خطاهایی هم داشت.
دکتر شریعتی یک جامعه شناس بود و ما نباید از ایشان انتظار اجتهاد درجه اول فقه و فلسفه داشته باشیم. ولی ایشان عالم اجتماع بود و در مسائل اجتماعی راه حل های بسیار خوبی داشت. تشکیلاتی با عظمت در زمان شاه و جمعیتی عظیم در حسینیه ارشاد به وجود آورد و روشنگری ها و روشن بینی های زیادی برای دانشجویان بی رابطه با خدا و دین ایجاد کرد.
عده‌ای ایشان را کافر و برخی او را به مقام عصمت رساندند. حتی نامه ای از علما و با کمال تاسف از علامه طباطبایی مبنی بر اشکال فعالیت‌های ایشان گرفتند که البته بسیاری از مراجع با اعتقاد و اعتماد به گفته های اطرافیان خود و نه با تامل و تفکر دست به انجام این کار زدند.
اما در میان علما، آقای آیت‌الله خمینی در رابطه با شخصیت دکتر شریعتی موضع سکوت و گاهی اوقات شبه تاییدی داشتند. حتی یک بار در جواب سوالی درباره شخصیت دکتر شریعتی فرمودند: مطالب ایشان جوانان را بیدار و به دین اسلام علاقمند می‌کند. اگر هم اشتباهاتی باشد ما هم اشتباه می‌کنیم. هیچ کس معصوم نیست. بنده برخی از کتاب‌های ایشان را دیدم البته صددرصد درست نیست مانند تعبیر ایشان از خلیفه الله بودن انسان. اما این حقیقت است که همه ما انسان و جایزالخطا هستیم. همان اندازه که ایشان را در ایران وهابی دانستند در بلاد عرب از او به عنوان شیعه متعصب یاد کردند.
منبع: حسین روحانی صدر. خاطرات آیت الله دکتر محمدصادقی تهرانی. مرکز اسناد انقلاب اسلامی.