به گزارش روز چهارشنبه ایرنا از خبرگزاری «جمهور» افغانستان، جیمز دابینز نماینده پیشین آمریکا در امور افغانستان که ریاست هیات آمریکایی در کنفرانس بُن در خصوص افغانستان در سال ۲۰۰۱ (بعد از سقوط حکومت وقت طالبان) را برعهده داشت، در مصاحبه ای تصریح کرد اکثریت شرکت کنندگان در کنفرانس بُن طرفدار استقرار نظامی ایالتی در افغانستان بودند اما افغان‌ها معتقد بودند شکل‌گیری چنین نظامی به دلیل اختلافات زیاد در افغانستان، جامعه را بیشتر دچار تکثر و چالش می‌کند.
به گزارش ایرنا، پس از حمله آمریکا و متحدانش به افغانستان در دسامبر ۲۰۰۱ که منجر به سقوط حکومت وقت طالبان در افغانستان شد، شهر بُن آلمان میزبان کنفرانسی بود که در آن رهبران افغان برای انتخاب رهبر دولت موقت افغانستان جمع شدند. این کنفرانس با نام کنفرانس بُن شناخته می‌شود.
طی این کنفرانس حامد کرزی برای این عنوان انتخاب شد که در ادامه در سال ۲۰۰۴ در انتخابات به عنوان رئیس جمهور نیز انتخاب شد.
جیمز دابینز در تازه ترین مصاحبه اش درباره افغانستان افزود مخالفت افغان‌های شرکت‌کننده در کنفرانس بُن با نظام ایالتی به تاریخ افغانستان هم مرتبط است. چرا که برپایه سخنان او افغانستان کشوری بوده که همواره یک حکومت مرکزی ضعیف داشته و قدرت را توزیع نکرده است.
وی در بخشی از مصاحبه‌اش خاطرنشان کرد: « من نیز با پیشنهاد حکومت ایالتی مخالفتی نداشتم و فقط می‌خواستم که توافق صورت گیرد. همان زمان «اخضر ابراهیمی» در گفت و گویی با من گفت افغان‌ها با حکومت ایالتی که والی‌های انتخابی داشته باشد، مخالفت خواهند کرد. باوجود این فکر می‌کنم اگر افغان‌ها نیز موافقت خود را اعلام می کردند نمایندگان تمام کشورهای غربی با ایالتی شدن افغانستان موافق بودند.»
این سیاستمدار آمریکایی با بیان این که طالبان برای به دست آوردن خواسته‌هایش نمی‌خواهد هزینه بپردازد، گفت: «طالبان می‌خواهند به رسمیت شناخته شوند و در سازمان ملل نماینده داشته باشند اما نمی‌خواهند هزینه بپردازند. طالبان نمی‌خواهند در برابر خواسته‌های دیگران کوتاه بیایند.»
برپایه دیدگاه جیمز دابینز آمریکا دو هدف اساسی دارد: یکی کنترل و نظارت بر فعالیت گروه‌های تروریستی و دیگری حفظ دست‌آوردهای بیست سال گذشته در افغانستان است.
دابینز با اشاره به اینکه سه گزینه پیشنهادی پیش روی آمریکا در قبال طالبان و افغانستان امروز وجود دارد گفت: ما سه سیاست را پیشنهاد کرده‌ایم؛ اول تعامل، دوم اعمال فشار و به حاشیه راندن طالبان، سوم هم مخالفت با این گروه و ساقط کردن حکومت‌شان."
باوجود این که او تعامل با طالبان را دشوار ارزیابی کرد و درباره خواست‌های مشخص آمریکا از حکومت فعلی افغانستان چیزی نگفت اما تصریح کرد: « از نگاه ما، تعامل با طالبان تنها گزینه‌ای است که امیدواری برای تحقق خواسته‌های مان را بیشتر می‌کند. اما اگر طالبان را به حاشیه برانیم یا با آنها مخالفت کنیم، هیچ یک از این خواسته‌ها برآورده نمی‌شود.»