عیسی گلبینیمفرد روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهارداشت: کشاورزان طبق عادت دیرینه پس از برداشت محصول، کاه و کلشهای باقیمانده را آتش زده و با توجه به وسعت ۶ هزار و ۸۰۰ کیلومتری مرز مشترک بین زمینهای زراعی و جنگلی این اقدام گاهی باعث بروز آتش سوزیهای وسیع و ویرانگر در جنگل میشود.
گل بینی مفرد گفت: طرح آتشبُر برای جلوگیری از انتقال آتشسوزی مزارع کشاورزی به جنگلها، در نقاط حساس مرز میان زمینهای کشاورزی و جنگلی که بیشتر درختان دست کاشت و سوزنی و پهن برگ خشک دارد، اجرا میشود.
وی آتشبُر را به معنی عملیات شخم زدن بخشی از زمین کشاورزی به عرض هشت تا ۱۰ متر در نوار مرزی حدفاصل بین زمین کشاورزی و عرصه جنگلی تعریف کرد و اظهارداشت: ساخت آتشبُر با توجه به قرارگیری در فصل گرما و احتمال افزایش آتشسوزیها در عرصههای جنگلی و مرتعی استان و در راستای اعمال تدابیر و اقدامات پیشگیرانه از آتش سوزیهای احتمالی در مناطق بحرانی در حال اجراست.
فرمانده یگان حفاظت منابع طبیعی استان بیان کرد: بیشترین سطح آتشبُر در نوار مرزی اراضی جنگلی و زمینهای کشاورزی شهرستانهای کلاله، مراوهتپه، آزادشهر، رامیان، مینودشت، گالیکش، علیآبادکتول و گرگان در حال انجام است.
سال گذشته نیز حدود ۴۰۰ کیلومتر آتشبُر در در نوار مرزی اراضی جنگلی و زمینهای کشاورزی استان اجرا شده بود.
به گزارش ایرنا، گلستان بیشترین جنگلهای سوزنی برگ کشور را دارد و در ماههای گرم سال این جنگلها مانند انبار باروت بوده و با کوچکترین جرقهای شعله ور میشود و عمده آتش سوزیهای فصل تابستان در استان هم ناشی از آتش زدن عمدی و یا سهوی اراضی کشاورزی و سرایت آن به جنگل است و در داخل جنگلها آتش سوزی کمتر و به ندرت رخ میدهد.
گلستان با مساحتی در حدود ۲ میلیون و ۱۹۲ هزار و ۱۳۰ هکتار از شمال با ترکمنستان، از شرق با خراسان شمالی، از غرب با مازندران و جنوب با سمنان همسایه است.
این استان مرزی دارای تنوع اقلیمی از نیمه مرطوب معتدل تا نیمه خشک و گرم است و منابع طبیعی متنوعی شامل کوهستان های مرتفع، دشت هموار، مناطق پست، شوره زار و دریا دارد.
اراضی زیر پوشش اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری گلستان افزون بر یک میلیون و ۳۹۷ هزار و ۲۴۴ هکتار بوده که شامل ۴۵۲ هزار هکتار جنگل، ۸۶۲ هزار هکتار مرتع (شمال استان)، ۲۰ هزار هکتار اراضی ساحلی و اراضی مستثنیات و ۶۲ هزار و ۴۲۰ هکتار اراضی موات است.
در گلستان یک میلیون و ۹۰۰ در ۳۴ نقطه شهری و هزار و ۷۵ روستا سکونت دارند که از طریق کشاورزی و دامپروری تامین معاش میکنند.