به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری فیز دات اُرگ (phys.org)، پژوهشگران دانشگاه آنگلیا راسکین، دانشگاه کمبریج و دانشگاه ملی سنگاپور مطالعه‌ای درباره نقش نئوفوبیا یا ترس از چیزهای جدید در کمک به نجات گونه‌های در خطر انقراض انجام داده‌اند.
آنها رفتار نوعی پرنده نادر که بالی مینا (Bali myna) نامیده می‌شود و کمتر از ۵۰ پرنده از آن در طبیعت وجود دارد، بررسی کردند.
این محققان این موضوع را بررسی کردند که چگونه ۲۲ پرنده اسیر بالی مینا به حضور اشیا و انواع غذای جدید واکنش نشان می‌دهند و چگونه می‌توان با کارهای ساده با این مشکل مقابله کرد.
آنها معتقدند جمع‌آوری این نوع داده رفتاری در به‌کارگیری استراتژی‌های جدید حفاظتی از پرندگان کمک کننده است.
انعطاف‌پذیری رفتاری برای سازگاری و بقای فرد بسیار مهم است؛ بنابراین آموزش قبل از رهاسازی و شناسایی پرندگان خاص به‌منظور رهاسازی آنها، احتمالاً باعث می‌شود بازگرداندن گونه‌های در خطر انقراض مانند پرنده بالی مینا به طبیعت موفقیت‌آمیز باشد.
پژوهشگران دریافتند که هنگامی که یک گزینه جدید وجود دارد، پرندگان به زمان بیشتری برای استفاده از غذای آشنا نیاز دارند. سن یکی از عوامل کلیدی در رفتار پرندگان شناخته شده است؛ به طوری که پرندگان بالغ در مقایسه با جوجه ها نئوفوبیای بیشتری داشتند.
پژوهشگران همچنین دریافتند که پرندگانی که به‌سرعت از غذای آشنا که در کنار یک شیء جدید قرار گرفته بود، استفاده کردند، بیشترین سرعت را در انجام کارهایی داشتند که نیاز به مهارت حل مسئله داشت.
این پژوهش با هدف ترکیب تحقیقات شناختی و رفتاری پرندگان با مسئله حفاظت از پرندگان انجام شد تا به گونه‌هایی که در معرض خطر انقراض هستند، کمک شود.
پژوهشگران معتقدند نئوفوبیا ممکن است برای پرندگان مفید باشد، زیرا به آنها کمک می‌کند از خطرهای ناشناس دوری کنند؛ اما این نیز ممکن است روی انطباق‌پذیری آنها با محیط‌های جدید تأثیر بگذارد؛ مثلاً در نزدیک‌شدن به غذاهای جدید بی‌میل باشند.
درک انعطاف‌پذیری رفتاری، به‌ویژه این موضوع که گونه‌ها چگونه به مسائل تازه واکنش نشان می‌دهند و نحوه برخورد آنها با مسائل جدید، برای حفاظت از آنها حیاتی است؛ به‌ویژه در شرایط کنونی که جهان به طور فزاینده‌ای در حال شهری‌شدن است. بسیاری از گونه‌ها باید با تغییرات محیطی ایجاد شده به دست انسان سازگار شوند. اینکه یک حیوان در برخورد با مسائل جدید چه واکنشی نشان می‌دهد، پژوهشگران را قادر می‌سازد اتفاقات پس از رهاسازی حیوانات در طبیعت را پیش‌بینی کنند.
این داده‌ها در زمینه نحوه آموزش حیوانات قبل از رهاسازی آنها در طبیعت کمک می‌کند. پژوهشگران می‌توانند به پرندگان آموزش دهند که در مناطقی که شکار غیرقانونی انجام می‌شود، در برابر تله‌ها یا افراد واکنش آمیخته با ترس نشان دهند یا از طریق مواجه کردن آنها با منبع غذایی امن ناآشنا در مناطقی که منابع کمی دارند، نئوفوبیایشان را کاهش دهند.