به گزارش ایرنا، خبرگزاری فرانسه می گوید ، گرچه هنوز برای برآورد دقیق میزان خسارات زیستمحیطی ناشی از آتشسوزیهای جنگلی گسترده در فرانسه زود است، اما قدر مسلم حیوانات و گیاهان زیادی از جمله درختان با عمر زیاد و گاه چند دهساله، برخی گونههای محافظت شده از پروانهها و مارمولکها، پرندگان، خفاشها و غیره در شعلههای آتش سوخته و از بین رفتهاند.
آتشسوزی در استان برتانی واقع در شمال غربی فرانسه بیش از یکهزار و ۷۰۰ هکتار زمین، جنگلهای صنوبر و درختان سرسبز کوههای «آر» را نابود کرده است.
در شهرستان ژیروند نیز که در نزدیکی حوضه آبریز آرکاشون در جنوب غربی فرانسه و در ساحل اقیانوس اطلس قرار دارد، بیش از ۷ هزار هکتار جنگل در «لاتست دوبوش» و حدود ۱۴ هزار هکتار از کاجهای جنگلی در «لاندرا» ویران شده است.
بنا بر مشاهدات اولیه کارشناسان، گونههای پرندگان مهاجر در پارک طبیعی در شمال غربی فرانسه در آتشسوزی آسیب زیادی ندیدند زیرا در فصل مهاجرت بودند و حتی بچههای آنها توانایی پرواز داشتند.
اما مسئولان پارک در گزارشی تأیید کردهاند که نگران نابودی «حشرات، نرمتنان، پستانداران و پرندگان کوچک، دوزیستان و خزندگان» هستند، زیرا این جانوران قادر به فرار سریع نیستند.
نگرانیهای مشابهی نیز برای جانوارن در ژیروند وجود دارد. پل تورنور، مدیر طرح تنوع زیستی در اداره ملی جنگلها در شمال استان آکیتن، در این زمینه به خبرگزاری فرانسه گفت: «بیشترین آسیب را حیواناتی دیدهاند که تحرک کمتری نسبت به سایرین دارند، مانند حشرات غیر پرنده، خزندگان، دوزیستان، جوجه پرندگان و خفاشها. اما سمداران بزرگ مانند آهوها راحتتر میتوانند از مهلکه بگریزند.»
پارک ملی «لاتست دوبوش» که یکی از جنگلهای طبیعی کمیاب اروپا در منطقه ساحلی اقیانوس است، زیر نظر مرکز ملی جنگلهای فرانسه اداره میشود.
پل تورنور گفت که این جنگل «بیشتر از کاجهای دریایی (از سردههای درخت کاج) تشکیل شده، اما دارای تودههایی از درختان برگدار، بلوطهای معمولی و بلوطهای چوبپنبهای است که برخی از آنها بسیار قدیمی هستند و بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ سال سن دارند.»
وی افزود: «این میراثی است که یک شبه آن را به دست نخواهیم آورد.»
جنگل سوخته شده همچنین خانه بزرگترین خفاش و نیز بزرگترین مارمولک اروپا محسوب میشود که زیستگاهشان آسیب زیادی دیده است.
پل تورنور میگوید: «درخت کاج گونهای است که با خاک فقیر آشناست. اما مشکل اینجاست که در آتشسوزی اخیر گرما به عمق بیش از یک متر رسیده است.»
اکوسیستمها همیشه به طور مداوم با فشارهای طبیعی سازگار بودهاند، اما این نخستین بار است که چنین تغییر سریعی به دلیل تغییرات آب و هوایی رخ میدهد.