مسئول واحد هنرهای نمایشی حوزه هنری انقلاب اسلامی گیلان روز یکشنبه به خبرنگار گفت: اجرای تعزیه خوانی توسط گروه شاهزاده ابراهیم(ع) به سرپرستی مصطفی و مرتضی اورسا با همکاری حوزه هنری استان و مشارکت سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری رشت برگزار می شود.
محمد پورجعفری افزود: تعزیه خوانان تا هفدهم مرداد ماه در پیاده‌راه فرهنگی شهرداری رشت جنب مجتمع خاتم‌الانبیاء(ص) ساعت ۱۸، میزبان عموم علاقمندان به این هنر آئینی نمایشی هستند.
براساس تحقیق پژوهشگران؛ تعزیه از قرن‌های اول و دوم اسلامی در میان مردم ایران رایج بوده اما از زمان آل‌بویه به صورت رسمی شکل آئین و تشریفات خاص به خود گرفت و در دوره صفویه به رونق و جلال آن افزوده شد؛ با جلوه هایی از نمایش های محلی و موسیقی در هم آمیخت و صورتی اصیل و هنری به خود گرفت.
بنابر نگارش جعفر شهری در کتاب طهران قدیم، اثرات هنری تعزیه چنان بود که نه تنها شیعیان بلکه گاهی اهل تسنن و یهود و نصارای مجلس را هم تحت تاثیر قرار می داد تا آنجا که از یادداشت های طبیب فرانسوی مظفرالدین شاه یکی این قسمت است که "نمایش های مذهبی مسلمانان بقدری جالب اجرا می شود که من با همه بی اطلاعی از زبان و بیان ایشان گاهی چنان تحت تاثیر واقع می شدم که اشکم بی اختیار سرازیر می شد".
ایران پس از چهار سال تلاش، موفق به ثبت جهانی پرونده تعزیه به عنوان میراث فرهنگ بشری در سال ۸۹ شد؛ هنر نمایشی آئینی تعزیه از ارزشمندترین آئین‌های نمایشی اهل ایرانیان و شیعیان مسلمان ایران زمین است و جایگاه و اهمیت آن تا حدی است که به شناسنامه هویت‌بخش فرهنگ نمایشی و خرده روایت‌های آئینی و مذهبی ایرانیان در حوزه‌های نمایش‌های سوگ در طول تاریخ بدل شده است به طوری‌که در سال۱۳۸۹ (۲۰۱۰)- به عنوان چهارمین پرونده میراث ناملموس ایران در فهرست جهانی یونسکو ثبت شد.
تعزیه خوانی در گیلان هم در ماه محرم روزهای سوگواری اباعبدالله الحسین(ع) برگزار می‌شود و هم در روستاها در دو ماه آخر تابستان و فصل پایان کار و فعالیت های زراعی هنگام رواج تعزیه خوانی است. در گیلان مکان خاصی که به منظور خواندن تعزیه ساخته شده باشد وجود ندارد و فضای باز جلوی مسجدها را تکیه می نامند و مجالس تعزیه در آنجا برگزار می شود.
پیشترها در جاهایی که چند تکیه وجود داشت گاهی یک تعزیه را چند قسمت می کردند و هر قسمت را در یک تکیه اجرا می کردند و مردم هم از پی تعزیه خوان ها از یک تکیه به تکیه دیگر می رفتند تا بقیه تعزیه را تماشا کنند .