حسین رحمانی روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: محوطه باستانی ریوی ۱۱۰ هکتار گستره دارد و به عنوان قدیمی ترین استقرارگاه انسان در شمالشرق کشور شناخته می شود که به عصر مفرغ باز می گردد و از سال ۱۳۴۶ در فهرست میراث فرهنگی ثبت ملی شد.
وی تصریح کرد: بخش هایی از این محوطه باستانی به دلیل فعالیت کوره های آجر پزی از سال ۱۳۶۰ در معرض تخریب قرار دارد و متاسفانه برخی افراد در گذشته بدون توجه به میله کوبی سازمان میراث فرهنگی اقدام به تاسیس کوره های آجرپزی کرده اند.
وی خاطرنشان کرد: این کوره ها حدود ۳ درصد از مرکز و جنوب این محوطه تاریخی را تخریب کردند به طوری که یکی از تپه های مرکزی و مهم تاریخی به طور کامل و در حدود سه چهارم از تپه دیگر را تخریب و محو کردند که در نقشه های هوایی در سالهای قبل از تخریب این دوتپه وجود دارند و نمایان هستند.
معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی خراسان شمالی افزود: ۱۲میلیارد ریال سال گذشته به مرمت این اثر تاریخی اختصاص یافت و بخش هایی از این محوطه مرمت شد.
محوطه تاریخی ریوی که در سال ۱۳۴۶ با شماره ۷۲۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است یکی از مهم‌ترین استقرارگاه‌های تاریخی شمالشرق کشور محسوب می شود که بقایای باستان‌شناسی از دوره‌های مفرغ، آهن، هخامنشی، اشکانی، ساسانی و اسلامی را در خود جای داده است.
این محوطه تاریخی در سه کیلومتری غرب شهر آشخانه در استان خراسان شمالی قرار دارد.
تاکنون ۹ دوره کاوش های باستان‌شناسی در این محوطه انجام شده است و این کاوش ها استمرار خواهد داشت و هفت فصل از این کاوش ها با حضور باستان‌شناسان آلمانی انجام شد، اما ۲ فصل با همه گیری کرونا راکد ماند.
مطالعات باستان شناسان در این محوطه نشان از وجود یک شهر در این منطقه است و بناهای حکومتی و ساختمان های بزرگ خارج شده از دل خاک نیز موید این مطالعات است.
قدیمی ترین بخش این محوطه را گورستانی است که کارشناسان قدمت آن را مربوط به سه هزار و ۷۰۰ سال قبل می دانند.
از هزار و ۳۱۵ اثر تاریخی شناخته شده خراسان شمالی ۶۵۵ اثر در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده که ۵۱۱ مورد آن اثر تاریخی، ۵۴ اثر طبیعی، ۷۵ اثر ناملموس و ۲۰ اثر منقول تاریخی است.