به گزارش ایرنا، مردم ژاپن امروز (شنبه) در هفتاد وهمین سالروز فاجعه اتمی هیروشیما، درحالی یاد هزاران قربان حمله اتمی آمریکا به این شهر را گرامی داشتند که بعد از گذشت بیش از سه ربع قرن و دهها سال مطالبه گری مردم ژاپن برای پاسخگو بودن واشنگتن بخاطر این کشتار فیجع و نیز ضرورت واکنش نهادهای بین المللی، گویا هیچ اتفاق واقعی در هیروشیما و ناگازاکی رخ داده و همه ماجرا، فقط یک داستان بوده است.
در این مدت محاکم بین المللی سکوت کرده اند و این مساله سبب شد جنایات جنگی گسترده امریکا در نقاط مختلف جهان از جمله عراق و افغانستان مجددا تکرار شود.
به عبارت دیگر، این سکوت کرکننده مجامع بین الملل سبب شد راه برای تکرار جنایات مشابه آمریکا در اقصی نقاط جهان از جمله افغانستان و عراق باز شود.
نگاهی به سابقه تاریخ فاجعه اتمی هیروشیما و ناگازاکی
در صبح روز ۱۶ ژوئیه ۱۹۴۵ میلادی در بیابان آلَموگوردو (ایالات متحده آمریکا)، نوری خیره کننده به ناگاه خورشید را از نظرها پنهان کرد و سپس به آرامی چون ابری از دود و خاکستر به سوی آسمان زبانه کشید و در مقابل دیدگان کارشناسان علمی و نظامی که آنسوی تر نظاره گر این منظره بودند، برای اولین بار «قارچ اتمی» مشهور پدیدار گشت. اتم، قدرت مهیب خویش را آشکار ساخت اما باید منتظر ۶ و ۹ اوت سال ۱۹۴۵ میلادی بود تا سراسر جهان متوجه خطر اتم گردد: هیروشیما و ناکازاکی در ژاپن در کسری از ثانیه ویران گشت و ۲۲۰ هزار قربانی برجای ماند.
بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی (به ترتیب ۶ و ۹ اوت ۱۹۴۵) دو عملیات اتمی بودند که در زمان جنگ جهانی دوم به دستور هری ترومن، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، علیه امپراتوری ژاپن انجام گرفت.
در این دو عملیات، دو بمب اتمی به فاصله ۳ روز روی شهرهای هیروشیما و ناکازاکی انداخته شد که به ویرانی و کشتار گسترده شهروندان این دو شهر منجر شد. حدود ۲۲۰٬۰۰۰ نفر در اثر این دو بمباران اتمی جان باختند که ۲۰ هزار نفر از آنان را نظامیان ژاپنی و بقیه را شهروندان غیرنظامی تشکیل می‌دادند.
بیش از ۱۰۰ هزار نفر بلافاصله هنگام بمباران کشته شدند و بقیه تا پایان سال ۱۹۴۵ بر اثر اثرات مخرب تشعشعات رادیو اکتیو جان خود را از دست دادند.
هدف اصلی آمریکا از این حمله به پایان رساندن سریع تر جنگ و عدم شراکت با شوروی در اشغال ژاپن بود زیرا شوروی مدتی پیش از بمباران اتمی به ژاپن اعلام جنگ داده بود و به مواضع ژاپن در منچوری حمله برده بود.
پس از بمباران اتمی شهر هیروشیما (۶ اوت ۱۹۴۵) آمریکا به منظور وادار کردن دولت ژاپن به تسلیم در جنگ، شهر ناکازاکی (۹ اوت ۱۹۴۵) را نیز بمباران اتمی کرد و مدت کوتاهی پس از آن، امپراتور وقت ژاپن، در سخنانی اعلام کرد به منظور حفظ نسل مردم کشورش، به صلح بدون قید و شرط با متفقین گردن نهاده است تا به این صورت بزرگترین جنایت علیه بشریت را متوقف کند.
جنایتی که سرهنگ «پل تیبت» خلبان نیروی هوایی آمریکا در جنگ جهانی دوم که بمب های اتم را بر روی ژاپن انداخت، درباره آن گفت: مثل جهنم سیاه بود و نور و رنگ هم داشت، درونش سفید بود و خاکستری و بالایش شبیه درخت کریسمس بود؛ در یک هزارم ثانیه، شهر هیروشیما دیگر وجود نداشت.
بمباران هسته‌ای هیروشیما و ناکازاکی تا به امروز تنها موارد استفاده جنگی از سلاح هسته‌ای در جهان است و یکی از بزرگترین فجایع در تاریخ بشر به شمار می آید.
جنایات آمریکا
نگاهی به تاریخ نشان می دهد عامل این بمباران های فجیع تاریخی، دولتی است که به جای پاسخگویی، مدعی یکه‌تازِ مقابله با سلاح‌های کشتار جمعی است! آمریکا اولین و تنها کشوری که در حملات خود به هیروشیما و ناکازاکی از سلاح‌های هسته‌ای استفاده کرد و بزرگترین زرادخانه‌های سلاح هسته‌ای را در خود جای داده، با خروج تدریجی از معاهدات و نهادهای بین‌المللی، و همچنین متحد آن در منطقه یعنی رژیم غاصب صهیونیستی که به پرچمداران نقض حقوق بین الملل و ذبح حقوق بشر شهرت یافته اند و جهان را به صحنه بی ثبات‌تری تبدیل کرده اند که در آن، دیگر هیچ محدودیتی برای استقرار و کاربرد سلاح‌های اتمی نخواهند داشت؛ این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران همواره در صدد ایجاد منطقه خاورمیانه عاری از سلاح های هسته ای بوده و در کنفرانس های بین المللی در این زمینه حضور فعالی داشته است.
تاکنون آمریکا تنها کشور استفاده کننده از سلاح مرگبار هسته ای علیه انسان بوده است و با این وجود، چشم خود را به روی بزرگترین تهدید هسته ای جهان یعنی رژیم صهیونیستی که زرادخانه های مملو از کلاهک های اتمی دارد و اطلاعات و آمار آن را نیز از جهان پنهان کرده، بسته است. این در حالیست که آمریکا تا کنون کوشیده است با اهداف سیاسی، برنامه هسته ای صلح آمیز ایران را برای تحت فشار قرار دادن این کشور و توجیه تحریم های ظالمانه خود، بهانه قرار می دهد.
شایان ذکر است کشورهای هسته‌ای از جمله آمریکا در چارچوب توافقات بین‌المللی، به‌ویژه معاهده عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای (ان‌پی‌تی)، تعهد صریح خود را مبنی بر خلع سلاح دائم هسته‌ای اعلام داشته‌اند. با این وجود، تاکنون نه تنها اقدام عملی و جدی در این باره صورت نپذیرفته است، بلکه این کشورها و در راس آن‌ها آمریکا به صورت روزافزون در حال مدرن‌سازی تسلیحات خود از یک‌سو و ارتقاء جایگاه سلاح هسته‌ای در دکترین نظامی-امنیتی خود بوده‌اند.
جمهوری اسلامی ایران قاطعانه و در چارچوب سیاست اصولی خود مبنی بر خلع سلاح همگانی بین‌المللی، ضمن تاکید بر استفاده برابر و صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای، همواره در اختیار داشتن، استفاده و تهدید به استفاده از چنین تسلیحات نامتعارفی را مغایر با تمامی معیارهای انسانی و الزامات حقوقی بین‌المللی دانسته و عزم راسخ خود را در راستای پیشبرد و تحقق آرمان جهان عاری از تسلیحات هسته‌ای اعلام می‌دارد و همواره آماده همکاری سازنده با جامعه جهانی است.
اکنون که هفتاد و هفت سال از این فاجعه انسانی در ژاپن می گذرد به رغم تاکید بسیاری از کشورهای جهان برای شگل گیری جهان عاری از سلاح های هسته ای از جمله پیشنهاد جمهوری اسلامی ایران مبنی بر شگل گیری «جهانِ عاری از سلاح های هسته ای» که از سوی سازمان ملل نیز به تصویب رسید، این سوال مطرح می شود که تاکنون چه اقدامانی برای منع تولید و گسترش سلاح‌های هسته‌ای در جهت جلوگیری از تکرار چنین فجایعی انجام شده است؟ نگاهی به تاریخ معاصر نشان می دهد آمریکا به عنوان عامل جنایت بمباران و فاجعه تاریخی هیروشیما و ناکازاکی و متحدانش از جمله رژیم صهیونیستی، از هیچ تلاشی برای ایجاد ناامنی و بی ثباتی در جهان از جمله ممانعت در شکل گیری «جهانِ عاری از سلاح های هسته ای» دریغ نکرده و حاضر به نابودی زرادخانه های خود نیستند!؟