به گزارش ایرنا، رقابت‌های قهرمانی کشتی فرنگی نوجوانان جهان در حالی ۵ مرداد در رم ایتالیا به پایان رسید که فرنگی کاران کشورمان توانستند با کسب یک مدال طلا، ۲نقره و ۴ برنز روی سکوی اول دنیا بایستند.
تیم ایران توسط علی احمدی‌وفا در وزن ۴۸ کیلوگرم به مدال طلا، محمد غلامی در وزن ۵۱ کیلوگرم، اهورا بویری در وزن ۶۵ کیلوگرم به مدال نقره، پیام احمدی در وزن ۴۵ کیلوگرم، سیدرضا آذرشب در وزن ۸۰ کیلوگرم، حمیدرضا کشتکار در وزن ۹۲ کیلوگرم و محمد جهانگیری در وزن ۱۱۰ کیلوگرم به مدال برنز دست یافت و تیم ایران با کسب ۱۳۵ امتیاز بعنوان قهرمانی رسید.
محسن سوریان روز سه‌شنبه در گفت و گو با خبرنگار ورزشی ایرنا درباره این مسابقات صحبت کرده است.
قهرمانی تیم کشتی فرنگی نوجوانان در جهان یکی از خبرهای خوب ورزش ایران در آخر هفته گذشته بود، در ابتدا از این مسابقات صحبت می‌کنید.
خوشحالم که بعد از چندین دوره توانستیم در رده نوجوانان قهرمان دنیا شویم، با توجه شرایط کرونا که در چند سال گذشته باعث شده بود مسابقات برگزار نشود، در این دوره ۴۰ کشور با ترکیب کامل شرکت کرده بودند و سطح مسابقات بالا بود. بچه‌ها هم با توجه به تمریناتی که در ۶ ماه گذشته داشتند، قابل انتظار ظاهر شدند و کشتی‌های خوبی گرفتند، پخش شدن ۱۰ مدال طلا بین ۸ کشور و اینکه تنها ۲ کشور ۲ طلا گرفتند، نشان از سطح بالای مسابقات داشت و نشان داد که کشورها روی رده‌های پایه کار می‌کنند. داوری‌ها در سه وزن مسابقات جهانی هم به شکلی رقم خورد که ایران قهرمان نشود. در وزن ۶۰ کیلوگرم کشتی‌گیرمان را در مسابقه رده‌بندی بازنده کردند، در مبارزه سرگروهی وزن ۴۵ کیلوگرم کشتی‌گیر ما را بازاندند تا به فینال نرود و در ۱۱۰ کیلوگرم هم محمد جهانگیری را عملا بازنده کردند تا او هم فینالیست نشود. این بار اما بر خلاف قهرمانی آسیا توانستیم روی سکوی اول قرار بگیریم.
چه مسیری از تهران تا رم، فرنگی کاران طی کردند تا این قهرمانی به دست بیایید؟
برای حضور در مسابقات جهانی از فروردین امسال کارمان را شروع کردیم و ۷ اردو را پشت سرگذاشتیم. اردوی اول ما در سیرجان برگزار شد، اردوی دوم یک اردوی مشترک با تیم مجارستان بود و پس از آن به مسابقات جام پیروزی ترکیه اعزام شدیم. این رقابت به بچه‌های نوجوان کمک کرد تا هم یک میدان بین‌المللی ببینند و هم با رقبایشان کشتی بگیرند.پس از آن اردوی سوم، چهارم در شهریار، زاهدان و تهران برگزار شد و پس از آن به مسابقات آسیایی اعزام شدیم. در قهرمانی آسیا تا کشتی آخر امتیازمان با تیم قرقیزستان میزبان برابر بود اما با ناداوری کشتی‌گیرمان را بازنده کردند تا قرقیزها قهرمان شوند و با این شرایط ما نایب قهرمان شدیم وگرنه در آسیا هم حق تیم ایران قهرمانی بود.پس از بازگشت از آسیا، ۲ اردو در تهران برگزار کردیم و به مسابقات جهانی اعزام شدیم.
پیش از اعزام به مسابقات، مسئولان فدراسیون کشتی اشاره کرده بودند که قهرمانی و مدال‌آوری در رده نوجوانان اولویت ندارد، درباره هدف اصلی که از شرکت در این مسابقات داشتید، بگوئید؟
هم من و هم آقای دبیر، نظرمان این بود که فشار زیادی روی بچه‌ها نیاوریم تا آنها پشتوانه‌ای برای آینده کشتی شوند و طول عمر کشتی آنها بالا برود. با توجه به این هدف، تمرینات‌مان بیشتر مرور فن بود و با همین وجود هم قهرمان جهان شدیم. کسب تجربه توسط بچه‌ها برای رده‌های بالاتر یکی از اهدافمان بود، هدف مهم‌ترمان اما آموزش زندگی حرفه‌ای به بچه‌ها برای رسیدن به قهرمانی بود که باید از پایه شروع شود. امیدوارم روند توجه به نوجوانان ادامه داشته باشد، به خصوص که رده‌های نونهالان و نوجوانان هستند که پشتوانه‌های آینده کشتی را تشکیل می‌دهند.
حضو حمید سوریان در کنار شما در مسابقات قهرمانی جهان از نکات جالب توجه مسابقات بود، تاثیرات این حضور قطعا در نتیجه‌ای که به دست آوردید، پررنگ بوده است.
یک تشکر ویژه از حمید سوریان دارم، حضور یکی از پرافتخارترین قهرمانان کشورمان که مدال طلای المپیک و جهان را دارد، کنار ملی پوشان نوجوان که تازه به عرضه قهرمانی پا گذاشته‌اند، بسیار موثر است. حمید سوریان حتی یک جلسه هم بچه‌های تیم را تنها نگذاشت و صبح و عصر در سالن مسابقات حضور داشت و هم نکات فنی که به بچه‌ها انتقال می‌دادند و هم از نظر روحی تیم را حمایت می‌کرد. این خیلی به ما کمک کرد و تاثیر بسزایی در قهرمانی داشت.
و از نقش مربیان سازنده هم نمی توان گذشت.
قطعا، از مربیان سازنده که در این شرایط سخت اقتصادی همچنان در باشگاه‌ها پای کار هستند، تشکر می‌کنم، زحمت اصلی را آنها می‌کشند که شاگردانشان را آموزش می‌دهند و در اردوی تیم ملی تحویل ما می‌دهند. دست‌شان را به گرمی فشارم و ممنون آنها هستیم. همچنین از تک تک کادر تیم هم تشکرمی‌کنم که سنگ تمام گذاشتند. همچنین باید اشاره کنم پخش مسابقات از تلویزیون پس از چند سال سبب شد کشتی به جمع خانواده‌ها برود و آنها پیگیر باشند و ترغیب شوند که بچه‌هایشان را به کشتی بفرستند.
برای تداوم افتخارآفرینی‌های نوجوانان و اینکه رده به رده که بالا می‌آیند مدال آوریهایشان ادامه داشته باشد، چه کارهای باید صورت بگیرد؟
شاکله اصلی بچه‌ها در شهرهایشان ساخته می‌شود و آنجاست که شکل می‌گیرند. از همه مربیان سازنده‌ای که در شهرهای مختلف با بچه‌ها کار می‌کنند می‌خواهم که چند موضوع را در کار آموزش رعایت کنند.۴ کشتی‌گیر بزرگسالی که در رقابت‌های جهانی نروژ طلا گرفتند، کشتی‌گیرانی بودند که فن می‌زدند و فنی بودند. از رضا و علی گرایی تا مختاری و دلخانی، همه این ملی پوشان، قهرمانانی هستند که فنی بار آمده‌اند. به همین خاطر از مربیان سازنده می خواهم کمک کنند بچه‌های نوجوان و نونهال را فنی بار بیایند و از رده پایه فنون را به آنها آموزش بدهند.درست است یکی از تاکتیک‌های کشتی هل دادن و بیرون فرستادن از تشک است و در برخی مسابقات هم باید از این تاکتیک استفاده کرد اما همه کشتی این نیست و کشتی‌گیر نوجوان باید فنی باشد و اینقدر فن بزند که فنی ساخته شود.
یکی از مهم‌ترین توصیه‌ها هم قطعا وزن کم نکردن در رده‌های پایه است، هدفی که هم شما و هم رئیس فدراسیون بارها بر آن تاکید کرده‌اید.
قطعا، مربیان برای کسب موفقیت‌های مقطعی نباید اجازه بدهند که بچه‌های نوجوان وزن کم کنند، این به درد نمی‌خورد و کشتی‌گیر نوجوانی که وزن کم کند، طول عمر کشتی او پایین می‌آید و شاید تنها تا رده جوانان بالا بیاید و پس از آن دیگر نمی‌تواند کشتی را ادامه بدهد، چون به خاطر وزن کم کردن هم از نظر روانی و هم جسمی خسته می‌شود و نمی‌تواند این فشارها را تحمل کند. مربیان پایه نباید برنامه بدنسازی زیادی به بچه‌ها بدهند، نوجوانان الان نیاز ندارند که بدن‌هایشان ساخته پرداخته شود، یک سری کشتی‌گیر نوجوان را می بینید که بدن‌هایشان شبیه کشتی‌گیران بزرگسال است، این در حالی است که بچه‌ها باید بچگی کنند. زمانی که مربیان برای بدنسازی می‌گذارند را برای یادگیری فنون بگذارند و بدنسازی‌شان را در قالب کشتی انجام دهند، مثلا به جای اینکه به یک نوجوان بگویند یک ضرب دو ضرب وزنه بزن، بگویند صدتا سالتو بزن. وقتی اینطور باشد هم کشتی‌گیر از نظر بدنی آماده می‌شود و هم از نظر فنی کیفیتش بالاتر می‌رود.
با توجه به صحبت‌هایتان، کشتی گیران فنی در تیم ملی نوجوانان جایگاه بالاتری خواهند داشت.
بله، اگر کشتی‌گیری وزن کم کرده باشد و با بدن ورزیده روی تشک بیاید و با زور قهرمان کشور شود، به درد من نمی‌خورد، کشتی‌گیری می خواهم که فنی باشد حتی اگر زورش کم باشد. این کشتی‌گیر آینده دارد نه کشتی‌گیری که آنقدر بدنسازی کار کرده که از نظر قدرت بدنی در سطح جوانان و بزرگسالان است و حریفانش را با زور می‌برد. شاید در جهانی نوجوانان هم اول شود اما مطمئنا این کشتی‌گیر آینده کشتی فرنگی ایران نیست. کشورهای دیگر هم این روند را در پیش گرفته‌اند و وقتی مبارزه‌های نوجوانان جهان را می‌بینید، کشتی‌گیر انگار دارد بازی می‌کند و کشتی یاد گرفته است. تشنه مدال هم هستند و وقتی از رده نوجوانان به جوانان می‌آیند مانند عبدالرشید سعدالله‌یف در سن ۱۷، ۱۸ سالگی قهرمان المپیک می‌شوند، قهرمانی که الان در ۲۸ سالگی ۷، ۸ مدال جهانی و المپیک دارد.
و علاوه بر نقش مربیان سازنده، چه تقاضایی از فدراسیون کشتی برای تداوم موفقیت‌های کشتی فرنگی نوجوانان دارید؟
باید وقت بگذاریم، با سه یا ۴ اردو نمی‌توانیم کار زیادی انجام بدهیم و جادوگر نیستیم که در اردوهای کوتاه مدت چیزی به بچه‌ها اضافه کنیم، باید دستمان باز باشد و در اردوهای ۸ ماهه، بچه‌ها در اختیارمان باشند تا بتوانیم تغییری در عملکرد بچه‌ها بدهیم و آنها را برای مسابقات آسیا و جهانی آماده کنیم.