حدود ۲ هفته از وقوع حادثه گذشت؛ آمدن سیل در تابستان عجیب نبود اما اخبار ناراحت کننده‌ای داشت؛ وقوع سیل در ۲۴ استان کشور، بیشترین خسارات جانی و مالی را به استان تهران وارد کرد؛ بیش از ۴۰ کشته در ۲ منطقه از استان تهران؛ یکی در امامزاده داوود دیگری در فیروزکوه؛ در مجموع ۹۰ نفر در کشور جان خود را از دست دادند و هنوز تعدادی هم مفقود هستند.
چرا وقوع سیل، حادثه‌ای طبیعی که برخلاف زلزله قابل پیش بینی است، این میزان خسارات به بار داشت. آنچه تاریخ می‌گوید که در همین ۲ نقطه از تهران سال‌های گذشته نیز سیل آمده و خسارت دیده بود
ساخت و سازهای غیرمجاز نه تنها در کنار رودخانه بلکه در بستر رودخانه، عدم هشدار قابل فهم از سوی سازمان‌هایی همچون هواشناسی و مدیریت بحران، حضور پیدا نکردن نهادهای انتظامی برای جلوگیری از حضور مردم، نبود هشدارهای نقطه‌ای برای مردم و ناباوری مردم درباره خطرات بحران، بخشی از دلایل خسارات سیل اخیر است.
آنچه خسارات کنونی در سیل اخیر نشان می‌دهد که ساخت‌ها و سازها در بستر رودخانه‌ها متعلق به چند ماه اخیر نیست و سال‌ها مردم با آگاهی مسئولان مرتبط اقدام به پیش روی در بستر رودخانه کردند؛ ممکن بود برخی از سال‌ها به دلیل بارش کم باران بستر رودخانه به نظر خالی از خطر می‌آمده اما نباید فراموش کرد که بالاخره طبیعت خشمش را نشان خواهد داد و بسترش را پس خواهد گرفت
حتی با تصور اینکه این ساخت و سازها انجام شده آیا ممکن نبود با هشدارهای اعلامی سازمان هواشناسی یا مدیریت بحران، اقدام به تخلیه ساکنان منطقه می‌شد؟ تا کشور تنها متحمل خسارت مالی ناشی از سیل شود و بیش از ۹۰ خانواده عزاردار نشوند؟
چرا مردم ما هنگام وقوع حادثه به جای اینکه از محل اتفاق دور شوند به سمت آن می‌روند؟ چرا تصور می‌کنند برای آنها حادثه پیش نمی‌آید و می‌توانند به موقع از مهلکه بگریزند؟
مرتضی مرادی پور معاون عملیات سازمان امداد و نجات کشور که از ابتدای وقوع سیل در امامزاده داوود در محل حاضر بود در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با اشاره به اینکه باید موضوعات به پیشگیری، کاهش خسارات، پاسخ امدادی مناسب و در ادامه بازگشت و بازسازی تقسیم شود، افزود: اصلی‌ترین موضوع مدیریت بحران، پیشگیری است؛ ما شاهد ساخت و سازهای فراوان در بستر رودخانه بودیم؛ ساخت و ساز یک ساختمان در مدت کوتاه اتفاق نمی‌افتد، حداقل ۶ ماه تا یک سال زمان می‌برد. در این مدت، چرا نهادها نظارتی تذکر به سازندگان ندادند و جلوی ساخت و ساز آنها را نگرفتند؟
به گفته وی در ساخت و ساز این ساختمان‌ها از کمترین نکات ایمنی استفاده نشده بود همچنین هشدارهای جدی که برای مردم میزان خطر قابل فهم باشد صادر نشد.
مرادی پور نبود سیستم‌های هشدار نقطه‌ای را یکی از کمبودهای امدادی کشور ارزیابی کرد و گفت: اطلاع رسانی به موقع دو جوان در سیل استهبان موجب کاهش تلفات جدی در آن زمان شد؛ اعلام هشدارهای سریع می‌توانست به کاهش خسارت در سیل‌ها تهران کمک کند.
این امدادگر هلال احمر با اشاره به افزایش بحران‌های گسترده در سراسر کشور اظهارداشت: کشور به جد نیازمند تجهیزات و دستگاه‌های امدادی جدید است؛ نیازمند ابزارهای جدید هستیم تا بتوانیم در کمتریت زمان عملیات جستجو و امداد رسانی را به پایان رسانیم.
وی اضافه کرد: ایران کشوری حادثه خیز است و مردم باید آموزش‌های امدادی را فرا بگیرند همچنین ضرورت دارد نهادهای امدادرسان در کنار نیروهای داوطلب مردمی از نفرات آموزش دیده بیشتر بهره‌مند شوند؛ نیروهای حرفه‌ای که برای مقابله با بحران، سال‌ها آموزش جدی و به‌روز دیده‌اند.
مرادی پور با اشاره به اینکه فرافکنی است اگر مقصر را یک نهاد یا شخص بدانیم تصریح کرد: برای متحمل نشدن چنین خساراتی در کشور نیازمند تحول در حوزه امدادی هستیم.