به گزارش خبرنگار ایرنا، رسم اطعام دهی خانگی ظهر عاشورا در روستای رودبار چندین نسل قدمت دارد. برخی روایت‌ها قدمت این رسم را به بیش از یکصدسال می‌دانند.
ساکنان روستای رودبار در روز عاشورا با طبخ غذای خانگی و پهن کردن سفره در منازلشان از عزاداران حسینی با عشق و ارادت میزبانی میکنند.
رسم اطعام دهی خانگی تقریبا برای تمامی مردم این روستا به یک وظیفه و مسئولیت تبدیل شده است که با تمام وجود و نهایت احترام آن را بجا می‌آورند.
البته این مسئولیت فقط مربوط به مالکان ختم نمی‌شود و تمامی اعضای خانواده حتی ساکن در شهرهای اطراف نیز برای اجابت پذیرایی از مهمانان شهید کربلا مشارکت دارند.
پس از عزاداری روز دهم محرم و برپایی نماز ظهر عاشورا درب‌های تمامی خانه ها باز شده و با اخلاص و ارادت سفره داران امام حسین (ع) مهمانان خود را بر سفره سید الشهدا پذیرایی می کنند.
رودبار در این روز میزبان دسته های عزاداری از حدود ۲۵ تا ٣٠ روستا است که شمار عزاداران آن از چندین هزار نفر فراتر می رود.
علی صالحی یکی از ساکنان روستای رودبار و سفره داران عاشورایی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا می گوید: سفره داری حضرت اباعبدالله حسین(ع) رسمی پدرانه است که از گذشتگانمان برایمان به میراث گذاشته شد.
وی خود را صاحب این پذیرایی ندانسته و مالک آن را سیدالشهدا می داند، می افزاید: برای پذیرایی از عزاداران تمام خانواده مشارکت دارند و فرزندانم با وجود سکونت در شهرهای اطراف برای انجام وظیفه خود نسبت به سیدالشهدا و ارادت به اهل بیت (ع) به روستا آمده و در پذیرایی ادای دین میکنند.
وی به تاریخچه این آئین اشاره کرد و گفت: اطلاع دقیقی از برگزاری این آیین وجود ندارد اما طبق شنیده ها، بزرگانمان قدمت این مراسم را حدود ٣٠٠ سال عنوان می کنند.
صالحی همچنین به نحوه برگزاری این مراسم طی سال‌های اخیر و با وجود همه گیری کرونا پرداخت و می افزاید: طی این سالها به دلیل رعایت بهداشت برخی از اهالی اقدام به پذیرایی از عزاداران در ظروف یکبار مصرف کرده اند در حالی که این مسئله مرا خجالت زده می کند.
وی ادامه می دهد: برکت خانه ما از پذیرایی عزاداران بر سر سفره است و هیچ عزت و افتخاری بالاتر از این نیست.
او که در حال فراخواندن مهمان به داخل خانه بود، می گوید: تا زمانی که نفس میکشم این آیین را ادامه خواهم داد و به فرزندانم نیز سفارش کردم این رسم را زنده نگه دارند و سفره این خانه را برای پذیرایی از سوگواران امام حسین پهن نگه دارند.
میزبانی از نخل ۶۰۰ ساله اورطشت
اهالی روستای رودبار در روز عاشورا نه تنها میزبان هزاران نفر از عزاداران امام حسین(ع) در منازلشان هستند بلکه مهمانی دیگر نیز در این روستا دارند که معتقدند نقش مهمی در حاجت روا شدن اهالی روستا در این روز دارد.
نخل گردانی و میزبانی از نخل روستای مجاور بخشی دیگر از عزاداری مردم رودبار است. این مراسم با نخل "اورطشت" انجام میشود که بنابر روایت ها حدود ٦٠٠ سال قدمت دارد. این نخل در روستایی به همین نام نگهداری می شود و ر روز عاشورا با عبور از چندین روستا برای آخرین مقصد راهی رودبار می شود.
بی تابی اهالی عزادار رودبار برای رسیدن نخل ۶۰۰ ساله نیز از زیبایی های این مراسم است. انتظاری چندین ساعته تا رسیدن نخل که حتی تحمل آفتاب شرجی شمال را نیز برای عزاداران دلپذیر می کند.
رسم اهالی است که در هنگام عبور نخل از زیر آن عبور کنند و همه در هنگام رسیدن نخل همدیگر را برای این اقدام فرامی خوانند تا به قول خودشان با عبور از زیر نخل ۶۰۰ ساله حاجت روا شوند.
به اعتقاد محلیان نخل روستای اورطشت محمودآباد نمادی از وصال دو برادر اباعبدالله الحسین (ع) و اباالفضل العباس (ع )را نشان میدهد .این نخل تا غروب عاشورا مهمان روستای رودبار است و پس از اجرای تعزیه غروب عاشورا در تکیه رودبار و برپایی مراسم شام غریبان توسط مردم روستا بدرقه می شود و به روستای اورطشت باز میگردد.