زندگی در روستای ییلاقی چروده، آرام به دور از سر و صدا جاری است، شادی و غم در آن تقسیم می شود، اهالی این روستای زیبا به هم نزدیک ترند و همسایه از حال همسایه خبر دارد، خانه‌های زیبای این روستا با سبک معماری خاصی ساخته شده که قدمت اغلب آنها به بیش از یک قرن می رسد، طراوت و زیبایی روستاهای ییلاقی رضوانشهر و پره سر را دو چندان می‌کند.
وجود چشمه های متعدد و پر آب و وجود زمینهای حاصلخیز، کشاورزی در این روستا رونق چشمگیری دارد به طوری که کمتر زمینی را میتوان مشاهده کرد که در آن محصولی وجود نداشته باشد و کشت و کاری در آن صورت نگرفته باشد.
مردم خونگرم و میهمان‌نواز چروده در کنار طبیعت زیبا و بکر منطقه، با دیدن هر تازه واردی خوشحال می شوند و از آنان با مهربانی رفتار می کنند، ساکنان این روستای زیبا به زبان مادری خود یعنی تالشی صحبت می کنند.
گاهی برای درک یک طبیعت زیبا باید از شهر دور شد و به روستا سفر کرد و روستاهای شهرستان رضوانشهر از طبیعت بکر و زیبا برخوردارند که نمی توان آنها را در قاب تصویر دید و برای تماشای این زیبایی ها باید به این مناطق سفر کرد.
باغ‌های سرسبز، کوه‌های بلند پوشیده از جنگل، درختان بلند و مقاوم، کوچه باغ‌ها، چشمه سارها و رودخانه‌های جاری این مناطق مکانی امن برای لذت بردن از طبیعت بکر است و بی‌شک تجربه‌ای فراموش نشدنی برای گردشگران خواهد بود.
چَروَدِه از روستاهای ییلاقی بسیار زیبا با استعدادهای بالقوه کشاورزی و توریستی با جاذبه های طبیعی از جمله کوهستانهای اطراف و رودخانه خروشان و پر آب با چندین آبشار بزرگ و کوچک در سراسر مسیر خود و باغات میوه، گردو و زمین های کشاورزی با خاک حاصلخیز و چشمه های پر آب و بناهای قدیمی با معماری سنتی خاص خود در دل کوهستانهای زیبای رضوانشهر و در فاصله ۳۳ کیلومتر از شهر پره سر قرار دارد.
عمده ساکنان این روستا را ایل بزرگ چراج با مردمانی ساده، بی آلایش و سخت کوش تشکیل می دهند و حدود نیمی از ساکنان روستا طول سال را در آن بسر می برند و سایر ساکنان آن افرادی هستند که به جلگه گیلان برای سکونت و کار مهاجرت کرده اند و عموما در شهر پره سر و آبادی های اطراف آن و مرکز دهستان دیناچال و روستاهای پیرامون آن سکونت دارند.
معماری و بافت ساختمان‌های روستا
بافت ساختمان‌های مسکونی در «چَروَدِه» از معماری منحصر به فرد خود تشکیل شده‌است و عمده این ساختمانها با مصالح کاهگلی و سنگ طبیعی و چوب به صورت ویلایی و با دیوارهایی قطور و تماماً از مالات کاهگل و سنگهای طبیعی استخراجی از کوهستانها، بنا شده اند.
کلافی از جنس چوب جنگلی در هر چهار الی پنج رج از دیوار ارّه کشی شده که اصطلاحاً در زبان محلی به «نالکشی» و یا «نعلکشی» موسوم است، وجود دارد این کار باعث استحکام و پابرجایی سازه میشود همانند آروماتوری قوی مانع از گسستگی و از هم پاشیدن دیوار ها میشود.
ساختمانها به واسطه بنا شدن در زمینهای شیب دار نوع خاصی از معماری را دارند که مختص مناطق ییلاقی و کوهستانی تالش است و این ساختمانها عموما از سه یا چهار اتاق تشکیل شده اند.
پای صحبت سپیدچهرگان روستای چروده
عباسقلی رحیمی می گوید: در گذشته های نه چندان دور که راه ماشین رو در روستا وجود نداشت تمامی رفت و آمدها توسط چهارپایان و عموماً با اسب و قاطر در راههای کوهستانی و صعب العبور و در بعضی اوقات با پای پیاده صورت می گرفت ولی امروزه با انواع وسایط نقلیه و بصورت ماشینی انجام میگیرد.
وی در ادامه با اظهار ناراحتی می گوید: خبرهای بدی از روستاهای اطراف بگوش ما می رسد که موجب نگرانی همه ما شده است، مردم به دلیل فشار های اقتصادی و تنگناه های موجود، زمین و منازلشان را به افراد غیربومی می فروشند که در نهایت این خانه های زیبا تخریب و به جای آن آپارتمان سازی می کنند.
رحیمی ادامه داد: سکونت افراد غیربومی در جمع مردم این روستا موجب تغییر در سبک زندگی و فرهنگ روستائیان خواهد شد که این موضوع در درازمدت عواقبی به همراه دارد.
این مرد کهنسال اهل چروده در ادامه با اشاره به شغل ساکنان این روستا در گذشته می گوید: در گذشته شغل ساکنان این روستا دامداری، کشاورزی و کشت گندم بود که برای تبدیل گندم های موجود به آرد، آنرا به آسیاب های آبی می بردند.
وی افزود: هم اکنون هر یک از ساکنان در بخش زیادی از زمین های تحت مالکیت خود به کشت انواع محصولات از قبیل میوه های جالیزی، حبوبات، گندم و دامداری مبادرت می کنند و برای مصارف خود و دیگران روانه بازار می کنند.
محمدصمد بخشی پور و ظریفه کلانتری، زوج سالخورده دیگری از ساکنان روستای زیبای چروده با مهربانی و گشاده رویی، خبرنگار ایرنا را به منزل شان دعوت کردند و ضمن بیان خاطرات و زیبایی های روستا گفتند: فرزندان ما زندگی شهری را انتخاب کرده اند و از این روستا رفته اند و ما تنها هستیم.
این زوج مهربان می گویند: در ۲ نقطه از منطقه پره سر(منطقه جلگه و کوهستان) سکونت داریم و همه ساله با سپری شدن حدود یک ماه از فصل بهار به چروده می آییم و تا نیمه پائیز و جمع آوری محصولات باغی و میوه های درختان در این روستا می مانیم.
آنان ادامه می دهند: هفت فرزند "چهار پسر و سه دختر" هستیم که همه آنها ازدواج کرده اند، آنان معمولا آخر هفته ها و ایام تعطیل به همراه نوه هایمان به دیدن ما می آیند و از دیدنشان خوشحال می شویم.
این زوج قدیمی ضمن اشاره به محصولات باغی و انواع میوه در باغات روستای چروده می گویند: در این روستا، علاوه بر زمینهای کشاورزی باغات بزرگ و متعدد میوه و گردو وجود دارد که عبارتند از سیب، گلابی، گیلاس، آلو، به، انگور، فندق، انجیر، ازگیل و غیره که اقتصاد خانوار ها را تأمین می کنند.
بخشی پور افزود: تولید گردو را میتوان یکی از منابع مهم درآمد برای روستاییان در این مناطق برشمرد، چون با فروش بخشی از گردو مازاد بر نیاز خود، بخشی از مخارج زندگی را تامین می نمایند.
رضوانشهر با حدود ۸۰ هزار نفر جمعیت، دو بخش به نام های مرکزی و پره سر و ۱۲۰ روستا در ۷۰ کیلومتری غرب مرکز استان گیلان واقع شده است.