به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری تِک اکسپلور (Tech Xplore)، آن‌ها هنوز خلبان هوش مصنوعی را روی هواپیماهای واقعی آزمایش نکرده‌اند؛ اما نتایج به‌دست‌آمده در شبیه‌سازهای پرواز رضایت‌بخش بوده است.
پژوهشگران دانشگاه کارنگی مِلون در ایالات متحده آمریکا مدعی‌اند اولین خلبان هوش مصنوعی را طراحی کرده‌اند که هواپیماهای خودران را قادر می‌سازد در حریم هوایی پرازدحام حرکت کنند.
هوش مصنوعی می‌تواند به‌راحتی از برخورد ممانعت کند، قصد هواپیماهای دیگر را پیش‌بینی کند، هواپیماها را ردیابی کند و با اقدامات آن‌ها هماهنگ شود و از طریق رادیو با خلبانان و کارشناسان (کنترلرهای) مراقبت پرواز ارتباط برقرار کند.
هدف پژوهشگران این است که هوش مصنوعی را به نحوی طراحی کنند که رفتارهای سیستم آن از رفتارهای یک خلبان انسانی قابل تشخیص نباشد.
جان اُ (Jean Oh)، دانشیار پژوهشی در مؤسسه رباتیک دانشگاه کارنگی ملون و یکی از اعضای تیم آزمایشی هوش مصنوعی، می گوید: «معتقدیم در نهایت آزمون تورینگ را پشت سر می‌گذاریم.» او به آزمونی اشاره می‌کند که برای سنجش توانایی هوش مصنوعی در زمینه نشان‌دادن رفتار هوشمندانه‌ای معادل انسان برگزار می‌شود.
هوش مصنوعی برای اینکه بتواند مانند یک خلبان انسانی با سایر هواپیماها، چه هواپیماهایی که خلبان دارند و چه آن‌هایی که ندارند، تعامل کند، هم از بینایی و هم از زبان طبیعی برای برقراری ارتباط استفاده می‌کند.
این رفتار به ناوبری ایمن و سازگار از نظر اجتماعی منجر می‌شود. پژوهشگران این هماهنگی ضمنی را با آموزش هوش مصنوعی در زمینه داده‌های جمع‌آوری‌شده در فرودگاه شهرستان آلژنی و فرودگاه شهرستان باتلر به‌دست آوردند که شامل الگوهای ترافیک هوایی، تصاویر هواپیما و مخابره‌های رادیویی بود.
این هوش مصنوعی از ۶ دوربین و یک سیستم بینایی کامپیوتری برای شناسایی هواپیمای نزدیک به روشی شبیه به خلبان انسانی استفاده می‌کند. سیستم تشخیص خودکار گفتار آن، هم برای درک پیام‌های رادیویی دریافتی و هم برقراری ارتباط با خلبانان و کارشناسان مراقبت پرواز با استفاده از تکنیک‌های پردازش زبان طبیعی عمل می‌کند.
پیشرفت در هواپیماهای خودران فرصت استفاده از پهپادها، تاکسی‌های هوایی، بالگردها و سایر هواپیماها (اغلب اوقات بدون خلبان) را برای جابه‌جایی افراد و کالاها، بازرسی زیرساخت‌ها، رسیدگی به مزارع برای محافظت از محصولات و نظارت بر شکار غیرقانونی یا جنگل‌زدایی فراهم کرد. با این حال، این هواپیماها مجبور خواهند بود در فضایی مملو از هواپیماهای کوچک و بالگردهای پزشکی پرواز کنند.
اداره هوانوردی فدرال و ناسا پیشنهاد کرده‌اند که حریم هوایی شهری را به خطوط یا راهروهایی تقسیم کنند که در آن‌ها محدودیت‌هایی در زمینه زمان، نوع و تعداد هواپیماهایی که می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند، وجود داشته باشد. این امر به طور چشمگیری استفاده فعلی و شیوه‌های استاندارد در حریم هوایی را تغییر می‌دهد و می‌تواند ترافیک هوایی ایجاد کند و از رسیدن هواپیماهای مهم مانند بالگردهای اورژانس هوایی به مقصد جلوگیری کند.
در حالی که کنترل خلبان خودکار در بین هواپیماهای مسافربری تجاری و سایر هواپیماهایی که در ارتفاعات بالاتر تحت قوانین پرواز ابزاری (IFR) پرواز می‌کنند، رایج است، طراحی یک هوش مصنوعی برای مدیریت ترافیک اغلب شلوغ و کنترل‌شده توسط خلبان در ارتفاع پایین‌تر که تحت قوانین پرواز دیداری (VFR) عمل می‌کند، صنعت هوافضا را به چالش کشیده است. هوش مصنوعی این تیم برای تعامل یکپارچه با هواپیما در حریم هوایی تحت قوانین پرواز دیداری طراحی شده است.
این تیم باید خلبان هوش مصنوعی را روی هواپیماهای واقعی آزمایش کند؛ اما هوش مصنوعی در شبیه‌سازهای پرواز عملکرد خوبی داشته است. برای آزمایش هوش مصنوعی، تیم دو شبیه‌ساز پرواز را راه‌اندازی می‌کند؛ یکی توسط هوش مصنوعی کنترل می‌شود و دیگری توسط انسان. هر دو در یک حریم هوایی فعالیت می‌کنند. هوش مصنوعی می‌تواند با خیال راحت در اطراف هواپیمای خلبانی حرکت کند، حتی اگر فردی که مسئول کنترل آن است، خلبانی باتجربه نباشد.
از نظر تجاری، هوش مصنوعی احتمالاً می‌تواند به هواپیماهای خودران کمک کند تا کالاها و مسافران را حمل کنند. پهپادهای تحویلی و تاکسی‌های هوایی در حالت ایده آل با خلبان کار نمی‌کنند تا وزنشان را کاهش دهند و کمبود خلبان را جبران کنند.