به گزارش خبرنگار ایرنا، درنگی بر سروده‌های خیال‌انگیز شعرای معاصر ایران و جهان به صورت موسیقی گفتار با اجرای مهرداد محمدپور این هفته به شعر آی آدما سروده مهرداد محمدپور و موسیقی متن ژیوان گاسپاریان اختصاص دارد.
بخش موسیقی گفتار ایرنا، هر هفته به یکی از آثار شاعران معاصر اختصاص دارد. این آثار توسط مهرداد محمدپور خوانده شده و در اختیار این خبرگزاری قرار می‌گیرد.
آی آدما
دل هیچکی مثل من، غربت اینجا رو نداره! *
هیچکی پیدا نمیشه که هم صدای من، بباره!
من که دستام خالیه یه دست مهربون ندیدم
که بیاد دستاشو توی دست سرد من ، بذاره!
کی میاد ترک‌های یه دست خالی رو ببوسه؟
کی می‌دونه روح من، تو کنج تنهایی می‌پوسه؟
کی میاد برای تنهایی من، دل بسوزونه؟
کی برای کفترا سفره خالی می‌تکونه؟
هیچکی نیس نگا کنه به آسمون بی‌ستاره!
پیش برق سکه‌ها، ستاره جلوه‌ای نداره!
می‌آیی قد بکشیم، اونور اَبرا رو ببینیم؟
می‌آیی از اون بالا، مردم دنیا رو ببینیم؟
می‌آیی بریم یه جایی که، شبیه اینجاها نیست؟
آدماش نقاب ندارن، خبر از رنگُ ریا نیست؟
من می‌خوام ساده‌تر از اَبرا ببینم آدما رو!
بریزم دور حساب دو دوتا چار تا بازیا رو!
من با این ترانه‌ها پر می‌کنم تنهاییامو
با شمام آی آدما! با شما، می شنوید صدامو؟
با شمام که سفره‌ها وُ لحظه‌های رنگی دارین!
با شمام، آی با شمایی که دلای سنگی دارین!
وقتی برق سکه‌ها، هوش شما رو برده باشه
سادگیُ مهربونی، پشت میزا مرده باشه
من از این میزا وُ صندوقا وُ کاغذا می‌ترسم!
نشون معرفتُ از همه آدما می‌پرسم
آدمای لابلای پوشه وُ شماره وُ لیست!
با شمام! نشونی مهربونی همراهتون نیست؟
لالایی، ترانه‌ها، ترانه‌های نازنینم!
بخوابین، تا خوبیا رو پشت پلک تون ببینم!
نغمه‌ها وُ واژه‌ها رو توی خواب من بیارین!
لالایی، ترانه‌های نازنین! هنوز بیدارین؟
*تضمین از ترانه‌ای معرف
درباره شاعر
مهرداد محمدپور گوینده، نویسنده، ترانه سرا، متولد ۲۷ فروردین ۱۳۵۶ در شهر لاهیجان استان گیلان است. او دانش آموخته رشته زبان و ادبیات فارسی و حقوق قضایی از دانشگاه آزاد و دارای سابقه فعالیت های فرهنگی، هنری و رسانه ای است.
درباره موسیقی
ژیوان گاسپاریان ۱۵ تیر ۱۴۰۰ در سن ۹۲ سالگی چشم از جهان فروبست. وی که به عنوان استاد ساز دودوک شناخته می‌شد، در سال ۲۰۰۶ نامزد دریافت جایزه گرمی برای بهترین آلبوم موسیقی سنتی در جهان شد. گاسپاریان سابقه همکاری با هنرمندان به نام ایرانی از جمله حسین علیزاده و کیهان کلهر را در کارنامه خود داشت و در روز اول سی و دومین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر هم در برج میلاد ساز نواخت.
گاسپاریان که کودکی سختی داشت، نوازندگی ساز دودوک را از همان دوران و به صورت خودآموز آغاز کرد و در سن ۵۲ سالگی به دانشگاه رفت.
این نوازنده بااستعداد در سال ۱۹۵۹ با کسب مدال طلای چهارمین جشنواره یونسکو نخستین جایزه خود را به دست آورد و در سال‌های ۱۹۶۲ و ۱۹۷۳ در همین جشنواره به ترتیب مدال نقره و برنز را گرفت. وی در سال ۱۹۷۳ عنوان هنرمند مردمی ارمنستان را به دست آورد و سال ۱۹۸۸ آغاز زندگی حرفه‌ای او در عرصه بین المللی بود.
گاسپاریان علاوه بر چهره‌های ایرانی، با هنرمندان معروف بین‌المللی از جمله پیتر گابریل، ارکان اوگور، مایکل بروک، برایان می، لیونل ریچی، درک شرینیان، هانس زیمر و آندریاس وولن وایدر همکاری داشت. مشارکت در ساخت موسیقی متن فیلم‌های نام آشنایی چون گلادیاتور (ساخته ریدلی اسکات ۲۰۰۰) و الماس خونین (ادوارد زوئیک ۲۰۰۶) از دیگر نقاط پررنگ کارنامه هنری این هنرمند توانا بود.