به گزارش ایرنا، ۳۱ شهریور برای مردم ایران که آغاز هفته دفاع مقدس و یادآور دوران جنگ تحمیلی است، اما برای مردم مهاباد این داغ تازه تر و به حادثه‌ای که ۱۲ سال قبل رخ داد، بر می‌گردد درست در چنین روزی یک بمب در جریان رژه نیروهای مسلح به مناسبت آغاز هفته دفاع مقدس در محل اجتماع زنان منفجر شد و ۱۲ نفر از بانوان و کودکان مهابادی که برای تماشای مراسم آمده بودند، به درجه شهادت نائل و ۸۰ نفر هم زخمی شدند.
گلاویژ محمدی، معصومه محمدی، زرین محمدی، فاطمه غلامی، فاطمه عزیزی، زینب عباسیان، مهسا نصیری، پیمانه ابراهیم زاده، آرزو پزیره، اعظم کرامت، زینب رحیمی و زهره داوری ۱۲ بانویی بودند که در حادثه تروریستی ۳۱ شهریور سال ۱۳۸۹ شهر مهاباد آسمانی شدند.
مهابادی‌ها بعد از این حادثه تروریستی با هوشیاری جواب دشمنان را دادند و خانواده‌های شهدای این حادثه تاکید کردند چنین حوادث ددمنشانه‌ای هرگز قادر نخواهد بود آنان را از ادامه حمایت از نظام و انقلاب مایوس سازد بلکه آنها آماده تر هستند تا جانشان را نیز تقدیم انقلاب و نظام اسلامی کنند.
بعد از این حادثه هر سال مردم و مسوولان مهاباد ضمن حضور در مزار شهدای این حادثه که در آرامستان تاقه دار این شهر قرار دارد، با قرائت فاتحه و نثار شاخه‌های گل، بار دیگر با آرمان‌های والای شهیدان تجدید پیمان کرده و یاد و خاطره این شهدای مظلوم و بی دفاع را گرامی می‌دارند سپس به دیدار خانواده‌های آنها رفته و از آنان دلجویی می‌کنند.
یکی از شهدای این حادثه شهیده گلاویژ محمدی است که هنگام شهادت ۱۱ ساله بود، همکلاسی‌های او اکنون دوره دبیرستان را هم به پایان رسانده و بیشترشان دانشجو هستند، و پس از گذشت ۱۲ سال هنوز هم با حضور بر سر مزار شهیده محمدی یاد و خاطرات او را گرامی می‌دارند.
پدر و مادر شهیده گلاویژ محمدی نیز هنوز هم لباس‌های مدرسه، کتب درسی و دفتر مشق این شهیده را نزد خود نگه داشته و هر سال روز ۳۱ شهریور و فردای آن یعنی اول مهر برای این پدر و مادر صبور یادآور دختر ۱۱ ساله شان گلاویژ است.
تا چند سال قبل هر سال پدر و مادر این شهیده، قبل از بازگشایی مدارس برای خرید البسه و نوشت افزار به بازار می‌رفتند و برای گلاویژ خرید مدرسه انجام می‌دادند و در نهایت خریدها به خانواده‌های نیازمند این شهر تحویل می‌دادند و با چشمانی گریان به خانه باز می‌گشتند.
یکی دیگر از این شهدای سرافراز حادثه ۳۱ شهریور مهاباد، شهیده آرزو پذیره است که هنگام شهادت ۳۰ سال سن داشت و به همراه برادرزاده هشت ساله خود در آیین رژه نیروهای مسلح و آغاز برنامه‌های گرامیداشت هفته دفاع مقدس شرکت کرده بود.
به گفته برخی شاهدان، در هنگامی که انفجار روی داد، آرزو برای اینکه آسیبی به برادرزاده‌اش سایه وارد نشود، وی را در آغوش خود گرفته بود و با تمام وجود از این کودک هشت ساله محافظت کرده بود.
نکته قابل توجه این است که این شهدا و مجروحان هم اهل تشیع و هم اهل تسنن بودند که با وحدت و همدلی در کنار هم زندگی می‌کردند؛ تروریست‌ها با این اقدام جنایتکارانه از مردم انتقام گرفتند و گناه این قربانیان اتحاد با هم و علاقمندی به نظام جمهوری اسلامی بود.
هم اکنون بنای یادبودی در محل شهادت این ۱۲ بانوی مهابادی ساخته شده و در آن شرح این حادثه و اسامی شهدای آن به سه زبان فارسی، کُردی و انگلیسی نوشته شده و سندی جنایت علیه انسان‌های بی‌گناهی است که هیچ سلاح و فرصتی برای دفاع از خود نداشتند.
شهرستان مهاباد در جنوب آذربایجان غربی قرار دارد و تاکنون ۷۷۰ شهید را تقدیم آرمان‌های انقلاب و نظام کرده است.