به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه اخبار علمی ساینس تک دیلی، تصور می شد که گرد و غبار بیابانی عامل اصلی افزایش آلودگی هوا در سراسر خاورمیانه باشد. اکنون، یک تیم بین المللی از دانشمندان نشان داده اند که آلودگی ناشی از منابع انسانی در ایجاد مخاطرات سلامتی نقش دارد و عامل مهم اقلیمی در سراسر این منطقه است.
سرگئی اوسیپوف از مؤسسه شیمی ماکس پلانک (MPI) می‌گوید: تفکر متعارف این بود که گرد و غباری که با توفان ها وارد شبه جزیره عربستان می شد، بر کیفیت هوای منطقه حاکم است.
تیم اوبا همکاری گئورگی استنچیکوف و الکساندر اوخوف از دانشگاه علم و فناوری ملک عبدالله و دانشگاه ملک سعود و موسسه قبرس روی این پروژه کار کردند.
اوسیپوف می‌گوید: تحقیق ما نشان داد ذرات ریز خطرناک که از ذرات گرد و غبار درشت و کم ضرتر بیابانی متفاوت است، عمدتاً منشأ انسانی دارند و یک عامل خطرساز سلامتی هستند و همچنین نقش مهمی در تغییرات اقلیمی دارند.
به گفته اوسیپوف، آلودگی هوا عامل حدود ۷۴۵ مورد از هر ۱۰۰ هزار مرگ و میر در سال در این منطقه و مشابه سایر عوامل خطرساز سلامتی مانند سیگار کشیدن و کلسترول بالا است.
اوسیپوف می‌افزاید: مطالعات مدل‌سازی قبلی در مورد کیفیت هوا در سراسر خاورمیانه سهم گرد و غبار بیابانی را دست بالا گرفته و سهم منابع انسانی را در کیفیت پایین هوا پنهان می‌کند.
این مطالعه نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا یکی از علل اصلی مرگ و میر زودرس در عربستان سعودی است.
اوسیپوف می‌گوید فقدان داده‌های مشاهداتی، همراه با نمایش ضعیف منابع انتشارآلاینده ها، توانایی ما را برای مدل‌سازی ترکیب شیمیایی جو در این منطقه بطور قابل توجهی مختل کرده است.
محققان موسسه ماکس پلانک، اندازه‌گیری‌های بدست آمده از دریا را به عنوان بخشی از همکاری بین‌المللی موسوم به کیفیت هوا و اقلیم در حوزه عربستان جمع‌آوری کردند. این اندازه‌گیری‌ها که طی دو ماه در تابستان ۲۰۱۷ جمع‌آوری شد، شرایط محیطی مختلف را تحت پوشش قرار داد.
تجزیه و تحلیل این داده‌ها محدودیت‌های جامعی را از توزیع اندازه گرد و غبار ارایه می‌کند که امکان شبیه‌سازی واقعی‌تری از شار جرمی (شار جرمی بنا بر تعاریف علم فیزیک و مهندسی شیمی برابر است با نرخ جریان جرمی عبوری از واحد سطح) و چرخه گرد و غبار فراهم می سازد. در نتیجه، محققان توانستند ترکیب شیمیایی واقعی آئروسل را در کل محدوده مدل سازی کنند.
اوسیپوف می‌گوید: ما دریافتیم که ذرات معلق ناشی از منابع انسانی حدود ۵۳ درصد از عمق اپتیکی آئروسل مریی را تشکیل می‌دهد و اجبار تابشی را به اقلیم القا می‌کند که معادل گرد و غبار طبیعی در منطقه است.
عمق اپتیکی آئروسل (Aerosol Optical Depth)، سطحی را نشان می دهد که ذرات موجود در هوا (آئروسل ها) از عبور نور از جو، جلوگیری می کنند. آئروسل ها، نور ورودی از خورشید را پراکنده و جذب می کنند که باعث کاهش دید می شود.
در اقلیم‌شناسی ، اجبار تابشی یا واداشت تابشی اقلیمی، تفاوت بین تابش خورشیدی جذبِ زمین شده و آن مقدار انرژی که از زمین به فضا تابیده می‌شود، است.
این محقق افزود: مطالعه ما نشان می دهد که چگونه آلودگی هوا ناشی از منابع انسانی یک تهدید مهم برای سلامتی و یک عامل مهم اقلیمی در سراسر خاورمیانه است.