به گزارش ایرنا، راجر فدرر، دارنده بیست عنوان قهرمانی گرنداسلم تنیس، ۱۰۳ جام قهرمانی و یکی از بزرگ‌ترین ورزشکاران تاریخ دیشب و پس از انجام بازی دونفره به همراه رفیق و رقیب همیشگی‌اش، رافائل نادال، به صورت رسمی از دنیای تنیس حرفه‌ای بازنشسته شد.
راجر که به اعتقاد بسیاری از مفسران، کارشناسان، تماشاگران، بازیکنان فعال و بازنشسته؛ بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ رشته تنیس محسوب می‌شود، درحالی در ۴۱ سالگی به ۲۴ سال دوران پرافتخارش پایان داد که برای ورزش تنیس، چیزی فراتر از یک اسطوره و ابرقهرمان به شمار می‌رفت. راجر فدرر به خاطر نبوغ ذاتی، مهارت ورزشی و شخصیت و اخلاق کم‌نظیرش از محبوبیتی باورنکردنی در بین تمام تماشاگران تنیس و ورزش‌دوستان برخوردار است و همین موضوع باعث شده که غول‌های تجاری دنیا که وارد حوزه اسپانسرینگ شده بودند، او را به عنوان یکی از سفیران برند خودشان انتخاب کنند.
لندن آغاز و پایان دوران بهترین تنیسور تمام ادوار بود. فدرر برای نخستین بار در ۱۶ سالگی (۱۹۹۸) قهرمان ویمبلدون در بخش جوانان شد اما پنج سال بعد (۲۰۰۳) با فتح اولین گرند اسلم درخشش در این رقابت‌ها شروع شد و هفت بار دیگر قهرمانی در ویمبلدون را جشن گرفت (۲۰۰۴، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷، ۲۰۰۹، ۲۰۱۲ و ۲۰۱۷).
تنیسور سوییسی در اپن استرالیا هم موفق بود و شش بار جام قهرمانی را بالای سر برد. او در اپن آمریکا هم درخشید و پنج بار پیاپی فاتح این رقابت‌ها شد. نخستین قهرمانی‌اش در نیویورک در سال ۲۰۰۴ رقم خورد که فدرر از آن به‌عنوان بهترین لحظه دوران ورزشی‌اش یاد می‌کند. او در آن دیدار لیتون هیوئیت را با نتیجه قاطع ۶ بر صفر، ۷ بر ۶ و ۶ بر صفر شکست داد. اسطوره سوییسی در سال ۲۰۰۹ فاتح رولان گاروس شد تا ویترین افتخاراتش تکمیل شود و تعداد گرند اسلم هایش به عدد ۲۰ برسد.
فدرر در طول این ۱۹ سال ۱۰۳ عنوان به دست آورد. تنها جیمی کانر با فتح ۱۰۹ جام بالاتر از او قرار دارد. تنیسور سوییسی در بازل (زادگاهش) و هال بیشترین قهرمانی را تجربه کرد (۱۰). بهترین سال برای او ۲۰۰۶ بود که ۱۲ بار جام قهرمانی را بالای سر برد. فدرر همچنین رکورد پیروزی در ۲۴ فینال پیاپی را در سال های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ به ثبت رساند. یکی از به یادماندنی‌ترین قهرمانی‌هایش در المپیک ۲۰۰۸ پکن رقم خورد و در مسابقات دو نفره در کنار استن واورینکا مدال طلا را برگردن آویخت. او همه ۱۵۲۷ بازی خود را به طور کامل به پایان رساند و هرگز دیداری را نیمه کاره رها نکرد که یک رکورد بی‌نظیر به حساب می‌آید. اسطوره جهان تنیس توانست ۱۳۰ میلیون، ۵۹۴ هزار و ۳۳۹ دلار از حضور در تمام مسابقات به دست آورد.
رقابت تماشایی فدرر و نادال از نکات قابل توجه دوران حرفه ای تنیسور سوییسی بود که سپس نواک جوکوویچ به این جمع اضافه شد. تنیسور صربستانی (۲۲) و نادال (۲۱) تنها کسانی هستند که بیشتر از فدرر قهرمانی در گرند اسلم را تجربه کردند. آنها بارها در فینال‌های مختلف برابر هم قرار گرفتند که از دیدار نهایی ویمبلدون ۲۰۰۸ بین نادال و فدرر به عنوان بهترین بازی تاریخ تنیس یاد می‌شود. در آن رقابت که چهار ساعت و ۴۸ دقیقه طول کشید تنیسور اسپانیایی ۳ بر ۲ (۶ بر ۴، ۶ بر ۶، ۶ بر ۷، ۶ بر ۷، ۹ بر ۷) پیروز شد. آن فینال تلخ‌ترین لحظه دوران ورزشی فدرر بود.
راجر بزرگ علاوه بر اینکه در زمین مسابقه با عملکرد فوق العاده‌اش دوستداران تنیس را به وجد می‌آورد یکی از خوش اخلاق‌ترین ورزشکارهای جهان به حساب می‌آمد. او محبوب‌ترین تنیسور بود و در همه مسابقات مورد تشویق و تحسین هواداران قرار می‌گرفت. او الگوی خیلی از تنیسورهای جوان بود و به همین خاطر زمانی که اعلام کرد در لاورکاپ خداحافظی می‌کند یکی از تلخ‌ترین روزهای جهان تنیس بود.
صرف‌نظر از اینکه آیا برای بزرگ‌ترین بودن در تاریخ یک ورزش نیازی به پرافتخارترین بودن هست یاخیر، راجر با بیست عنوان قهرمانی در گرنداسلم‌ها، شش قهرمانی در مسابقات پایان فصل، ۲۸ قهرمانی در مسترزها و مدال طلای المپیک پکن در بخش دونفره و چندین و چند رکورد دست‌نیافتنی در این رشته، از نظر افتخارات هم سومین تنیسور برتر تاریخ به‌شمار می‌رود که شاید اگر در دو مقطع با مصدومیت زانو و الزام به جراحی همراه نمی‌شد، آماری بهتر از این داشت.
اسطوره سوئیسی که بیش از یک هفته قبل از خداحافظی‌اش از ورزش تنیس در مسابقات LAVER CUP خبر داده بود، شب گذشته درحالی که سه نفر از بزرگ‌ترین هماوردان او، رافائل نادال، نواک جوکوویچ و اندی ماری، در این تورنمنت همراهش بودند، در پایان مسابقه دونفره تیم منتخب اروپا متشکل از فدرر و نادال در برابر تیم دونفره منتخب جهان شامل جک ساک و فرانسیس تیافو که با برتری تیم جهان تمام شد، به صورت رسمی به دوران ورزشی خودش به عنوان بازیکن خاتمه داد.
اما یکی از احساسی‌ترین فضاهای ممکن در ورزش تنیس، در سالن O۲ شهر لندن، محل برگزاری مسابقات لیورکاپ پس از پایان مسابقه "فدال" رقم خورد. جایی که راجر فدرر، در حضور بسیاری از بزرگان بازنشسته این رشته چون راد لیور، بیورن‌برگ، استفان ادبرگ، جان مک‌انرو به همراه مربیان و خانواده درجه یک اسطوره در کنار رافائل نادال، نواک جوکوویچ و اندی ماری به عصر باشکوه تنیس با فدرر پایان داد.
استاد سوئیسی که پس از آخرین حضورش روی کورت به عنوان بازیکن قادر به کنترل احساساتش نبود، با چشمانی تر شده گفت:" این همان چیزی است که می‌خواستم باشد، از شما متشکرم. این یک مسیر عالی بود و حاضرم تمام آن را دوباره از اول طی کنم."
بعد از این صحبت‌ها، راجر به تمجید از همسرش میرکا پرداخت و گفت:" او می‌توانست خیلی قبل‌تر از این‌ها از من بخواهد که بازنشسته شوم، اما این کار را نکرد و اجازه داد تا پیش بروم. از تو ممنونم."
او در فلش اینترویو بعد از مسابقه هم گفت:"روز فوق العاده‌ای بود، من خوشحالم، نه غمگین. از این که یک بار دیگر بند کفشم را بستم لذت بردم. می‌دانستم هر کاری که می‌کردم برای آخرین بار خواهد بود. می‌ترسیدم مشکلی پیش بیاید ساق پایم بگیرد یا کمرم قفل شود اما از پس آن برآمدم.
اما در این بین، گریه‌های بی‌امان رافائل نادال، یکی از الهام‌بخش‌ترین صحنه‌های مراسم بود. جایی که بزرگ‌ترین رقیب دوران ورزشی راجر فدرر که بهترین دوست او در تور هم محسوب می‌شد، به شدت احساساتی شده بود و اشک‌هایش بند نمی‌آمد. رافا که درحال حاضر پرافتخارترین تنیسور تاریخ محسوب می‌شود، در خصوص خداحافظی راجر گفت:" با خداحافظی فدرر تکه‌ای از وجود من هم با او رفت. ما در مهمترین مقاطع زندگی یکدیگر حضور داشتیم و من به آن افتخار می‌کنم. از اینکه بعد از تمام لحظاتی که در زمین مسابقه با هم داشتیم، حالا به عنوان دو دوست دوران حرفه‌ای خود را به پایان می‌بریم، خوشحالم."
۱۷۵۰۰ تماشاگر حاضر در سالن O۲ لندن که میزبان قهرمانی‌های پرشمار راجر در مسابقات پایان فصل بوده هم به شدت اسطوره سوییسی ورزش جهان را تشویق کردند تا وداعی باشکوه برای یکی از بزرگ‌ترین ورزشکاران تاریخ رقم بخورد.