دفتر ایرنای کرمانشاه روز گذشته میزبان ۲ نفر از قهرمانان پیشکسوت و افتخارآفرین ایران، آسیا و جهان در رشته دوومیدانی بود، قهرمانانی بی ادعا و موفق از دیار پهلوانان، که در نهایت صفا و سادگی به جمع خبرنگاران این رسانه آمدند تا سفره دل خود را پیش آنها باز کرده و از سال های سال بی توجهی و کم لطفی مسوولان بگویند، گله های تلخی که در باورها نمی گنجد.
«حاتم آزادی» و «مجید ابومگر» در حالی که مدال ها و احکام قهرمانی خود را نیز به همراه داشتند به ایرنا آمده بودند تا از بی مهری هایی که در سال ها برآنها روا داشته شده بگویند، قهرمانانی که در آن سوی دنیا پرچم مقدس جمهوری اسلامی را به اهتزاز در آورده بودند ولی دریغ از حتی یک تبریک خشک و خالی، یک استقبال، یک خسته نباشی و حتی یک دسته گل قهرمانی!
حضور «حاتم آزادی» قهرمان سه دوره پیشکسوتان جهان که با یک دست لباس ورزشی ساده که نام ایران در پشت آن حک شده بود نشان از نهایت دلبستگی وی به میهنش داشت؛ وی که عکس هایش را با افتخار با انگشت در حالی که پرچم سه رنگ ایران را به دوش داشت نشانم می داد از قهرمانی ها و افتخار آفرینی هایش در ادوار مختلف عمر ورزش اش با غرور سخن گفت هرچند که در میان سخنانش می توانستی اندوهی عمیق را در وجودش احساس کنی.
وی از عناوین فراوانی که برای ایران بدست آورده بود همچنان با افتخار سخن می گفت، افتخاراتی که حتی بی مهری‌ها و بی توجهی‌های برخی به اصطلاح مسوول و ورزش دوست نیز نتوانسته بود وی را از راهی که همانا اهتزاز پرچم پرافتخار ایران در میادین جهانی است، دلسرد کند.
«آزادی»، کتابی را جلوی رویم گذاشت با عنوان «حاتم آزادی، دونده ای جهانی از کرمانشاه»، با کنجکاوی آن را باز کردم و هر بار که کتاب را ورق می زدم بر میزان تعجب و شگفتی ام افزوده می شد با خودم فکر می کنم که آیا واقعا شدنی است که یک فرد سالمند در حالی که همسن و سال‌های وی به دلیل ناتوانی حتی در انجام کارهای روزمره خود نیز با مشکل مواجه هستند این چنین پرتوان و امیدوار در صحنه های ورزشی حضوری چنین پرصلابت داشته باشد.
این کتاب ۱۹۲ صفحه‌ای مملو از عکس، احکام ، مدال ها و تاریخچه قهرمانی های متعدد و بی شمار وی در صحنه‌های استانی، کشوری، آسیایی و جهانی است، عناوینی که برای یک مرد ۸۵ ساله که هنوز هم سرپا بوده و در آخرین قهرمانی اش کسب سه مدال طلای کشوری در مواد ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ متر را نیز کسب کرده است بسیار جالب و منحصربفرد محسوب می شود.
کسب سه مدال طلای جهانی، ۱۶ مدال طلا، چهار نقره و یک مدال برنز آسیایی تنها بخشی از افتخار آفرینی های این دونده غرورآفرین کرمانشاهی است.
این دونده پیشکسوت که به نوعی می‌توان عنوان اعجوبه را بر وی نهاد همچنین در سال جاری موفق شده است در رقابت های قهرمانی کشور در ماده ۲۰۰ متر رکورد جهانی را شکسته و آن را با ۳۸ ثانیه و ۱۷ صدم ثانیه به نام خود و ایران به ثبت برساند.
وی که پیشتر در رشته باستانی فعالیت می کرد و در سال ۱۳۶۷ به دوومیدانی علاقه‌مند می شود، می‌گوید: به طور اتفاقی در مسابقات دوومیدانی گرامیداشت هفته دولت از سوی اداره برق کرمانشاه شرکت کرد و کسب عنوان اول این مسابقات انگیزه ای برای وی شد تا از آن زمان وارد این رشته شود.
آزادی که با کسب سه مدال طلای قهرمانی کشور در سال جاری جواز حضور در مسابقات قهرمانی آسیا در تایلند را کسب کرده بسیار امیدوار است تا در این مسابقات نیز حضور یافته و با کسب هفدمین طلای آسیایی خود جواز حضور در مسابقات جهانی را نیز بدست آورد.
وی گفت: اعزام شدن به این مسابقات ۳۰ میلیون تومان هزینه دارد که فدراسیون دوومیدانی اعلام داشته است که باید خود دوندگان این هزینه را تقبل کنند که وی با ۶ فرزند و دریافت تنها حقوق ماهانه ۹ میلیون تومان قادر نخواهد بود به تنهایی آن را تهیه کند.
این دونده پیشکسوت در ادامه سخنانش در حالی که آه عمیقی کشیده و بغض گلویش را می فشرد، افزود: تنها انتظار ما ورزشکاران پیشکسوت از مسوولان این است که همانند ورزشکاران جوان به ما نگاه کرده و به ما نیز به همان اندازه اهمیت دهند.
وی با انتقاد از بی توجهی مسوولان به ورزش پیشکسوتان اضافه کرد: متاسفانه در چند سال گذشته با وجود کسب عناوین متعدد جهانی و آسیایی حتی یک خسته نباشید خشک و خالی و یا استقبال از ما انجام نشده است که این گونه برخورد با ورزشکاری که پرچم کشورش را در میادین جهانی در میان ده‌ها کشور خارجی به اهتزاز درآورده است مایه تاسف است.
آزادی، با بیان این خاطره تلخ که یکبار زمانی که از مسوولان وقت ورزش استان درخواست دریافت وام برای شرکت در مسابقات بین المللی را داشته به مدت ۶ ماه از حضور در میادین ورزشی استان محرومش کرد افزود: این گونه برخوردها با ورزشکاران به ویژه ورزشکاران جوان می تواند آنها را سرخورده کرده و از ادامه فعالیت های ورزشی ناامید سازد.
وی تاکید کرد: یکبار نیز که برای مساعدت مالی به مسوولی مراجعه کرد با این جواب او که «اگر پول نداری ورزش نکن» مواجه شده است.
«آزادی» با قدردانی از ادارات برق و دارایی کرمانشاه که طی این مدت تنها حامی وی بوده اند ادامه داد: با وجود این بی‌مهری ها ولی وی با قدرت و صلابت همچنان به مسیر خود ادامه داده است زیرا معتقد است افتخارآفرینی برای ایران و اهتزاز پرچم سه رنگ کشورش بالاترین افتخاراست که حاضر است در راه آن همه مرارت ها را به جان بخرد.
این دونده و قهرمان جهان تاکید کرد: وقتی در مسابقان ۲۰۰۹ جهانی فنلاند به وی پیشنهاد شد تا اقامت این کشور را قبول و در آن به فعالیت های ورزشی خود ادامه دهد وی حاضر به پذیرش درخواست آنها نشد تنها به این دلیل که دوست دارد تنها زیر پرچم ایران در مسابقات شرکت کند.
«مجید ابومگر» دیگر پیشکسوت رشته دوومیدانی کرمانشاه نیز با تایید سخنان «آزادی» در عدم حمایت از ورزش پیشکسوتان می گوید: در رقابت های قهرمانی دوومیدانی پیشکسوتان کشور که به اتفاق پنج نفر از دوندگان استان در تهران حضور یافت در سه ماده ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ متر رده سنی ۷۰ تا ۷۴ سال موفق به کسب سه مدال طلا برای استان کرمانشاه شده است.
وی افزود: با کسب این عناوین توانسته است جواز حضور در رقابت های قهرمانی آسیا را که در سال جاری در کشور تایلند برگزار خواهد شد را کسب کند ولی برای حضور در این مسابقات باید هزینه های این سفر را که حدود ۳۰ میلیون تومان است از جیب خود تامین کند.
«ابومگر» که دارنده ۱۶ مدال قهرمانی کشور در رده های مختلف سنی پیشکسوتان ایران است افزود: در سال های گذشته نیز چندین بار به دلیل عدم توانایی در تامین هزینه های شرکت در این رقابت ها از حضور در آنها محروم شده است در حالی که به راحتی قادر بود با شرکت در این رقابت ها مدال طلا را برای کشورش به ارمغان آورد.
وی ادامه داد: تامین هزینه های شرکت در رقابت های بین المللی برای به اهتزاز درآوردن پرچم مقدس جمهوری اسلامی کمترین انتظار یک ورزشکار به ویژه در رده پیشکسوتان است که باید از سوی مسوولان مورد توجه قرار گیرد.
وی با انتقاد از عدم حمایت از ورزشکاران پیشکسوت افزود: برای رفتن به مسابقات قهرمانی کشور نیز کمکی به ما نشد و هرکدام از اعضای تیم هزینه یک میلیون تومانی حضور در این رقابت ها را از جیب خودشان پرداخت کردند.
با ملاقات با این ۲ ورزشکار پیشکسوت و شنیدن دردل های آنها، ناگهان خاطرات مرکز نگهداری سالمندان کرمانشاه که هفته گذشته به مناسبت روز سالمند در آیین تکریم از آنها حضور یافته بودم در ذهنم مجسم شد.
در این مراسم یکی از موارد مهمی که مسوولان بهزیستی در جمع سالمندان حاضر برآن تاکید داشتند حضور در جامعه و توجه به امر تحرک و ورزش بود، در حالی که از سویی مسوولان ما به امر ورزش در میان سالمندان تاکید دارند در آنسو برخی دیگر از مسوولان برای آنکه خود را به زحمت ننداخته و برای حضور آنها در مسابقات بین المللی کمکی نکنند، آنها را از ورزش کردن نهی می کنند!
ورزش همگانی در سالمندی از اهمیت بالایی برخوردار است و ضروری است که افراد مسن سعی کنند فعال بمانند تا از عواقب بی تحرکی دور بمانند، فعالیت ورزشی در سالمندان گذشته از اینکه موجب حفظ تحرک و استقامت و کاهش بروز بیماری ها می شود، باعث نشاط و ایجاد نیروی جوانی و همچنین برخورداری از یک زندگی سالم نیز می شود از اینرو معرفی چهره هایی ورزشی مانند «آزادی» و «ابومگر» می تواند الگویی بسیار مناسب برای این قشر از جامعه جهت گرایش بسوی ورزش باشد.
از سویی دیگر تکریم پیشکسوتان باعث توسعه اخلاق گرایی در ورزش می شود و احترام به موی سپید و کسوت که از دیرباز جزو ارزش‌های فرهنگی در جامعه ما بوده است در شرایط کنونی متاسفانه به فراموشی سپرده شده و نه تنها مورد تکریم قرار نمی گیرند بلکه از تجارب ارزشمند آنها نیز در حوزه های مختلف ورزش استفاده نمی شود.
بدون شک در مقوله آموزش و تربیت نسل‌های آینده حضور پیشکسوتان و انتقال تجربه های ارزشمند آن ها بزرگ ترین سرمایه ای است که می تواند ورزش استان را به سمت جلو هدایت کنند ضمن آنکه معرفی این پیشکسوتان به سالمندانی در این سنین و حتی به جوانان می تواند الویی بسیار مهم برای این قشر از جامعه برای گرایش پیدا کردن به ورزش باشد.
دست اندرکاران امر ورزش استان و دیگر مسوولان در این راستا باید پیش قدم بوده و در تامین مشکلات مالی ورزشکاران پیشکسوت که تنها هدفشان افتخار آفرینی با حداقل هزینه های یک ورزشکار حرفه ای است اهتمام بیشتری از خود نشان دهند.
در جوامع امروزی به ویژه در کشورهای خارجی با حمایت همه جانبه از این قشر ضمن آنکه آنها را در رسیدن به مقام های بالاتر کمک می کنند زمینه لازم را برای یک زندگی سالم و ایجاد انگیزه برای تحرک و ورزش کردن نیز در میان آنها افزایش می دهند امری که در کشور ما مدت های مدیدی است که به فراموشی سپرده شده است.
تجلیل و توجه به قهرمانان و پیشکسوتان ورزشی که سال ها عمر و زندگی خود را در راه ورزش گذاشتند تا افتخارات ملی برای ایران کسب کنند، می تواند تبعات مثبت فراوانی داشته باشد، این اقدام نه تنها باعث دلگرمی و شادابی پیشکسوتان می شود بلکه باعث خواهد شد جوانانی که تازه وارد ورزش قهرمانی شده اند با روحیه و انگیزه مضاعفی به تمرین و تلاش بپردازند.
بدون شک هر چه پیشکسوتان ورزش ما مورد حمایت و توجه بیشتری قرار گیرند، جوانان بیشتری هم برای ادامه راه قهرمانی این بزرگان ترغیب می شوند و اگر هم این نسل قدیمی از قهرمانان به فراموشی سپرده شوند، جوانان هم رغبتی برای حضور مداوم و مستمر در ورزش نخواهند داشت.