به گزارش ایرنا، محمدرضا دارینی شهید مدافع سلامت بیش از ۲۶ سال به عنوان پرستار در بیمارستان نیروی دریایی گلستان فعالیت داشت و در اوج شیوع کرونا با رفتن به منازل بیماران بخصوص مبتلایان به کووید ۱۹ به آنها خدمت کرد و سرانجام در این راه به ویروس کرونا مبتلا شد.
وی پس از مواجهه با علائمی همچون سردرد، سرفه های شدید، تعریق و تنگی نفس یک هفته خود را در خانه قرنطینه و پس از وخیم شدن حالش برای گرفتن عکس سی تی اسکن به بیمارستان مراجعه کرد و با مثبت شدن تست پی سی آر در بیمارستان محل خدمت بستری و پس از حدود دو هفته جدال با ویروس کرونا در شامگاه ۱۱ مرداد ۱۳۹۹ به فیض شهادت نائل شد و به کاروان شهدای مدافع سلامت پیوست.
زهرا حسین آبادی همسر این شهید مدافع سلامت به خبرنگار ایرنا گفت: در اوج شیوع ویروس کرونا برخی از پرستاران و پزشکان می‌ترسیدند بر بالین بیماران حاضر شوند، من هم به همسر می‌گفتم سر کار نرو. او می‌گفت که اگر ما نرویم پس چه کسی به داد مردم برسد.
وی افزود: پس از اینکه همسرم در بیمارستان بستری شد من و فرزندانم هم به کرونا مبتلا شدیم، اقوام ما در سبزوار ساکن هستند و ما در کرج غریب بودیم و کسی را نداشتیم که به ما کمک کند، در حالیکه بیماری ما به اوج می رسید همسرم شهید شد، شنیدن این خبر برای ما در آن وضعیت بسیار بغرنج و جانکاه بود.
زهرا ادامه داد: همکاران محمدرضا پس از احترام نظامی به وی، همسرم را به بهشت زهرای تهران منتقل کردند، حال جسمی و روحی بدی داشتیم اما دل ما طاقت نیاورد در خانه بمانیم و با رعایت پروتکل های بهداشتی به همراه چند نفر از اقوام به بهشت زهرا رفتیم و از دور نظاره گر به خاک سپردن همسرم بودیم.
درمان از طریق فضای مجازی
همسر این شهید مدافع سلامت با بیان اینکه، با توجه به وضعیت موجود مراسم ختم برای محمدرضا در خانه برگزار نشد، بیان کرد: همکاران همسرم در جریان بیمار شدن ما بودند به همین دلیل در فضای مجازی برای ما یک گروه تشکیل دادند و از این طریق با جویا شدن احوال ما برایمان دارو تجویز می کردند و من هم آنها را از داروخانه تهیه می‌کردم.
زهرا گفت: سال ۹۹ در روز پرستار به دخترم گفتم چند شاخه گل بخرد، به بیمارستان برود و به پرستاران تقدیم کند، او هم برای انجام این کار با چند تن از دوستانش تماس گرفت تا با هم به بیمارستان بروند اما به جز یکی دو نفر، خانواده دیگر دوستانش به دلیل گسترش ویروس کرونا اجازه ندادند دخترانشان به بیمارستان بروند اینجا متوجه شدم کار مدافعان سلامت مانند رزمندگان در خط مقدم جبهه است.
وی با بیان اینکه به قول حاج قاسم شرط شهید شدن، شهید بودن است اگر امروز بوی شهید از رفتار و اخلاق کسی استشمام شد، شهادت نصیبش می‌شود، خاطرنشان کرد: همسرم زمان جنگ در مقطع دبیرستان تحصیل می کرد، همیشه می گفت کاش به جبهه می رفتم و آرزوی شهادت داشت، مادامی که کرونا گسترش یافت به من گفت که زهرا خانم موقع خوبی برای شهادت است من و فرزندانم از شنیدن این جمله ناراحت شدیم.
خواندن کتاب پشت چراغ قرمز/ نوع مرگ با کارهای انسان تعیین می‌شود
همسر شهید دارینی در مورد خلق و خوی محمدرضا گفت: او نیز همچون دیگر انسان‌ها اشتباه می کرد اما بسیار اهل کار و تلاش بود و هرگز وقت خود را به بطالت نمی گذراند، حتی پشت چراغ قرمز کتاب می‌خواند، حلال و حرام را رعایت می کرد، بسیار مهربان و خوش رو و پشتیبان ولایت فقیه بود و با دل و جان از وی دفاع می کرد، همیشه سعی می کرد نمازش را اول وقت با جماعت بخواند، به دنبال انجام کارهای بزرگ و کمک به دیگران بود و خدا شهادت را به عنوان پاداش خوبی هایش به او عطا کرد چراکه نوع مرگ افراد با کارهای آنها تعیین می‌شود.
زهرا افزود: مادر محمدرضا زمین‌گیر بود و در شهرستان زندگی می‌کرد با اینکه ما در کرج بودیم همسرم همیشه به فکر او بود و هر کمکی از دستش بر می‌آمد برای وی انجام می داد و ماهی یکبار برای انجام دادن کارهای مادرش به شهرستان می رفت.
وی ادامه داد: همسرم در محیط کار هم بسیار خوش اخلاق و خوشرو بود یکی از همکارانش می گفت «برخی اوقات یک پیرزن که همیشه چهره اش در هم بود برای درمان به بیمارستان مراجعه می‌کرد و هیچگاه نمی خندید، اما وقتی محمدرضا با او صحبت می کرد خنده بر لبانش نقش می‌بست و روحیه اش عوض می‌شد.»
زهرا با بیان اینکه محمدرضا بمب انرژی بود و بعد از شهادتش خانه سوت و کور شده، گفت: دو دختر به نام‌های کوثر با ۲۵ سال سن و نرگس با ۲۰ سال از شهید دارینی به یادگار مانده است.
هدیه شهید دارینی بعد از شهادت به دخترش
همسر این شهید مدافع سلامت اذعان داشت: آذرماه ۹۹ اولین تولد نرگس بدون حضور پدرش بود، همان روز از طرف نظام پرستاری تماس گرفتند و گفتند که از هر خانواده شهدای مدافع سلامت یک نفر را به مشهد برای زیارت امام رضا (ع) اعزام می کنند، موضوع را به دخترانم گفتم نرگس گفت «من خیلی دلم می‌خواهد به این سفر بروم»، خلاصه او به مشهد رفت و شب قبل از اذان صبح در خواب دید در کنار حرم امام رضا (ع) گریه می کند و به پدرش می گوید «بابا از این که در تولدم نبودی من ناراحت هستم» پدرش او را در آغوش می‌گیرد و می‌گوید: «من همیشه کنار تو هستم و کادوی تو را از امام گرفتم» که زیارت حضرت بوده و روی شهدا را زمین نمی‌گذارد.
شهادت
محمد رضا دارینی یک فروردین ۱۳۵۲ در خراسان رضوی دیده به جهان گشود و در ۱۱ مرداد ماه ۱۳۹۹ بر اثر ابتلا به ویروس کرونا به شهادت رسید؛ پدر وی سه و مادرش ۲ سال قبل از شهادت وی دار فانی را وداع گفتند.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد