به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، در ۲ روز پایانی هفته گذشته که از میزان اغتشاشات کاسته شد، سینماها توانستند با یک تجدیدقوا، به مرز ۶۵ هزار مخاطب برسند. این میزان مخاطب، فارغ از تعداد مخاطبانی است که برای تماشای نمایش‌های کمدی به سینماها و پردیس‌های بزرگ پایتخت رفتند.
سینمایی که قرار بود روز گذشته را بدون تبعات ناشی از ناآرامی‌ها سپری کند، بیشترین ضربه را از این تحرکات خورد تا در کنار تعطیلی نمایش‌های کمدی، تنها ۷۴۰۰ نفر در سراسر کشور به سینما بروند تا راکدترین روز سینمایی کشور در طول سال ۱۴۰۱ رقم بخورداین میزان استقبال سبب شد تا سینماها، پس از حدود ۲۰ روز، سانس‌های پایانی شب را به راه انداخته و قرار بود که سینماها از شنبه، سانس‌های ۲۲ الی ۲۴ را فعال کنند. این اکران‌ها در پلتفرم‌های اینترنتی باز شد و این سیگنال را برای سینمادوستان مخابره کرد که سینما در حال آماده شدن برای رسیدن به حیات نرمال پیش از اغتشاشات اخیر شده است.
اما ناگهان از ابتدای عصر روز گذشته بود که خبر بروز برخی اغتشاشات در چند نقطه پایتخت، همه چیز را به هم ریخت. سینماها سانس‌های شبانه خود را حذف کردند و حتی برنامه نمایش‌های کمدی نیز لغو شد.
سینمایی که قرار بود روز گذشته را بدون تبعات ناشی از اغتشاشات سپری کند، بیشترین ضربه را از این اقدامات خورد تا در کنار تعطیلی نمایش‌های کمدی، تنها ۷۴۰۰ نفر در سراسر کشور به سینما بروند تا راکدترین روز سینمایی کشور در طول سال ۱۴۰۱ رقم بخورد. با تداوم این وضعیت در سینماها، میزان خساراتی که به سینما از زمان شروع اغتششات وارد آمده، به مرز ۲۵ میلیارد تومان رسید.
ایرنا بلافاصله پس از شروع اغتشاشات و پس از آن‌که مشخص شد سینماها، یکی از اصنافی هستند که بیشترین میزان خسارت را از این گونه اقدامات می‌خورند، در پیشنهادی به مدیران سینمایی کشور، این درخواست را مطرح کرد که مسولان حوزه سینما برنامه ای برای جبران این خسارت در دستور کار قرار دهند.
البته در شرایط فعلی، سینماها نیاز به حمایت دارند تا نه‌تنها بیش از این متحمل خسارات نشوند و بتوانند راندمان خود را بالا برده و بتوانند حیات طبیعی خود را داشته باشند
این مشکل تحمیل شده به سینماها سبب شده تا در کنار استقبال اندک مخاطبان، صاحبان آثار نیز راضی به نمایش فیلم خود نباشند تا آثاری که قرار بود از ۷ مهر ماه به روی پرده بروند، حالا و پس از گذشت ۱۰ روز از موعد مقرر، همچنان بلاتکلیف بوده و قطعا صاحبان اثر راضی نباشند که فیلم خود را در چنین شرایطی به روی پرده سینما بفرستند. البته در شرایط فعلی، سینماها نیاز به حمایت دارند تا نه‌تنها بیش از این متحمل خسارات نشوند و بتوانند راندمان خود را بالا برده و حیات طبیعی خود را داشته باشند.
اینکه با بروز هر اغتشاش و تلاشی برای ایجاد ناآرامی در کشور سینما یکی از نخستین صنف‌هایی است که متحمل خسارات هنگفت می‌شود، اتفاق پسندیده‌ای نیست و این ضرورت را می‌طلبد تا مسولان سینمایی با تدوین برنامه‌هایی، جلوی لطمه خوردن به سینما در هر شرایط و موقعیت زمانی را بگیرند.
این برنامه‌ریزی می‌تواند پازل صنعتی شدن سینمای ایران را با شتاب بیشتری دنبال کرده و ثبات را به سینماها بازگرداند.
البته ذکر این نکته نیز ضروری است که آن دسته از سلبریتی ها و هنرمندانی که با حمایت از اقدامات اغتشاشگران باعث ایجاد مشکلات عدیده برای هم صنفی های خود و مجموع سینماگران شده اند نیز باید پاسخگوی تحمیل این مشکلات به همکاران باشند.