به گزارش روز یکشنبه ایرنا و به نقل از دانشگاه علوم پزشکی مشهد، دانش آموخته دکتری تخصصی-پژوهشی فیزیولوژی این دانشگاه در این خصوص گفت: بر طبق تحقیقات انجام شده، آویشن شیرازی و "کارواکرول" به عنوان ماده موثره آن، دارای کاربردهای دارویی و سنتی متعددی از جمله اثر ضد اسپاسمی، ضد التهابی و آنتی اکسیدانی است.
دکتر محمدرضا خزدیر افزود: در این مطالعه اثر آویشن شیرازی و ماده موثر آن بر انواع گلبول‌های سفید، معیارهای هماتولوژی، معیارهای استرس اکسیداتیو، سطح سایتوکاینها و عوامل التهابی سرم و تست‌های عملکردی ریه و علائم تنفسی جانبازان شیمیایی بررسی شده است.
دانش آموخته دکتری تخصصی-پژوهشی فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: گاز خردل یکی از عوامل شیمیایی مهم از دسته عوامل تاول زا در اندامهایی شامل پوست، چشم و مجاری تنفسی است و به طور کلی ارگانهایی که در تماس مستقیم با این گاز قرار می گیرند، بیشتر تحت تاثیر آسیب این ماده سمی هستند، لذا عوارض بلندمدت و دیررس تنفسی گاز خردل در مجروحان شیمیایی به صورت آسم، برونشکتازی، برونشیت مزمن و فیبروز ریوی گزارش شده است.
خزدیر ادامه داد: در این پژوهش بیماران در گروههای مختلف دریافت کننده دارونما، ۲ دز آویشن شیرازی و یک دز کارواکرول به صورت سه بار در روز و به مدت ۲ ماه تحت درمان قرار گرفتند، نتایج مطالعه کاهش معنی‌داری سلولهای التهابی، میانجی‌های التهابی و عوامل اکسیدان، تست‌های عملکرد ریه و علائم تنفسی در جانبازان شیمیایی درمان شده با آویشن شیرازی و ماده موثر آن را نشان داد.
این پژوهشگر بیان کرد: بر اساس نتایج این تحقیق درمان طولانی مدت جانبازان شیمیایی با آویشن و ماده موثر آن موجب کاهش التهاب مجاری تنفسی می‌شود و در نتیجه بهبود تست‌های عملکرد ریه و علائم تنفسی در جانبازان شیمیایی می‌شود.
وی با بیان اینکه نتایج این مطالعه در چندین مجله معتبر بین‌المللی منتشر شده است، گفت: سازمان جهانی بهداشت طی ۳۰ سال گذشته استفاده از گیاهان دارویی و ظرفیت طب سنتی و مکمل به دلیل دسترسی آسان‌تر و عوارض کمتر و پشتوانه علمی هزارساله را در کنار طب جدید در دستور کار خود قرار داده است.
خزدیر ادامه داد: ایران به دلیل سابقه تمدن چند هزار ساله که حدود ۱۴۰۰ سال آن با فرهنگ غنی اسلام در آمیخته و نیز به دلیل موقعیت جغرافیایی و شرایط خاص آب و هوایی یکی از بهترین مناطق رویش انواع گیاهان دارویی است و از جهت طب سنتی و گیاه درمانی غنی بوده و اطبای بزرگی نظیر ابن سینا در معالجه بیماریها، به طور وسیعی از گیاهان استفاده میکردند.