به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از وبگاه دِیلی مِیل (daily mail)، یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که انسان‌ها و نئاندرتال‌ها احتمالاً تا ۲۹۰۰ سال در اروپا هم‌زیستی داشتند. باستان‌شناسان با استفاده از مصنوعات، ابزار و استخوان، هر دو گروه که در محوطه‌های باستانی فرانسه و اسپانیا یافت شده بودند، تعیین کردند که انسان‌ها در حدود ۴۲ هزار و ۵۰۰ سال پیش وجود داشته‌اند و زیرگونه‌های انسان‌های باستانی حدود ۴۰ هزار سال پیش ظاهر شدند و در حدود ۱۰۰۰ سال بعد از بین رفتند؛ یعنی این دو گونه ۱۴۰۰ تا ۲۹۰۰ سال در کنار یکدیگر زندگی می‌کردند.
«آیا انسان‌ها در انقراض نئاندرتال‌ها نقش داشتند؟» این سؤالی است که مدت‌های مدید ذهن انسان‌ها را به خود مشغول کرده است؛ ولی این پژوهش شواهدی را برای پاسخ به آن ارائه نمی‌دهد.
ایگور جاکوویچ (Igor Djakovic)، از پژوهشگران دانشگاه لیدن هلند، گفت: می‌دانیم که انسان‌ها و نئاندرتال‌ها در اروپا ملاقات کردند و با هم یکی شدند؛ اما نمی‌دانیم این اتفاق واقعاً در کدام مناطق ویژه رخ داده است.
جاکوویچ و تیمش حدود ۱۰ محوطه باستانی را در شمال اسپانیا و جنوب غرب، مرکز فرانسه و خط ساحلی این کشور با دریای مدیترانه را کاوش کردند. این تیم پژوهشی ۶۶ قطعه از مصنوعات نئاندرتال و انسان مدرن و بقایای ۱۰ نئاندرتال را کشف کردند و سن آن‌ها در هنگام مرگ را محاسبه کردند. پژوهشگران همه سن‌سنجی‌ها را با مدل‌سازی رایانه‌ای و با استفاده از روشی مبتنی بر قضیه بِیز انجام دادند.
محققان زمان تولید مصنوعات را تخمین زدند
محققان توانستند تخمین بزنند که چه زمانی این مصنوعات تولید شدند و براساس آن تعیین کردند که اولین و آخرین گروه چه زمانی در محوطه‌های باستانی ساکن شدند. این مدل‌سازی نشان داد که مصنوعات نئاندرتال‌ها برای اولین بار بین ۴۵۳۴۳ تا ۴۴۲۴۸ سال پیش ظاهر شدند و بین ۳۹۸۹۴ تا ۳۹۷۹۸ سال پیش، حدود ۹ هزار سال قبل از انقراض، ناپدید شدند.
مصنوعاتی که متعلق به انسان‌های امروزی هستند برای اولین بار بین ۴۲۶۵۳ تا ۴۲۲۶۹ سال پیش ظاهر شدند؛ تیم پژوهشی بر این اساس تعیین کردند که انسان‌ها و نئاندرتال‌ها ۱۴۰۰ تا ۲۹۰۰ سال هم‌زیستی داشتند.
جاکوویچ گفت: این دوره با دگرگونی‌های اساسی در نحوه تولید فرهنگ مادی، مانند ابزار و زیورآلات، توسط مردم همراه است. همچنین یک تغییر بسیار شدید در مصنوعات تولیدشده توسط نئاندرتال‌ها وجود داشت که باعث شد این مصنوعات به دست‌ساخته‌های انسان‌ها شباهت بیشتری یابد.
به گفته جاکوویچ، تغییرات در فرهنگ و شواهد موجود در ژن‌های خودمان، نظریه پیشرو برای پایان نئاندرتال‌ها را تقویت می‌کند: آن‌ها با انسان‌ها جفت‌گیری کردند و با توجه به بیشتر بودن جمعیت انسان‌ها، نئاندرتال‌ها به مرور زمان در استخر ژنی ما بلعیده شدند.
هنگامی که دانسته‌های قبلی‌مان را با آنچه اکنون می‌دانیم ترکیب کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که بیشتر مردمی که روی زمین زندگی می‌کنند دی‌اِن‌اِی نئاندرتال دارند؛ یعنی نئاندرتال‌ها هرگز واقعاً منقرض نشدند.