به گزارش روز سه شنبه ایرنا از سازمان حفاظت محیط زیست، ششمین نشست اعضای کنوانسیون منطقه ای حفاظت از محیط زیست دریای خزر موسوم به کنوانسیون تهران با دعوت کشور آذربایجان از ۲۷ تا ۲۹ مهرماه ۱۴۰۱ در شهر باکو آذربایجان برگزار می شود که در جلسه بلند پایه این نشست در روز ۲۹ مهرماه با حضور علی سلاجقه معاون رییس جمهوری و رییس سازمان حفاظت محیط زیست و دیگر مقامات عالی و وزرای محیط زیست کشورهای حاشیه دریای خزر تشکیل می شود.
در این نشست رییس سازمان حفاظت محیط زیست مواضع جمهوری اسلامی ایران را با سخنرانی ارائه خواهد کرد.
هدف از برگزاری این نشست، بررسی روند اجرای کنوانسیون منطقه ای حفاظت از محیط زیست دریای خزر موسوم به کنوانسیون تهران و همچنین بررسی نحوه اجرایی کردن انتقال دبیرخانه موقت کنوانسیون تهران از ژنو به منطقه و همچنین تعیین ساختار آن است.
در این نشست تصویب و امضای تصمیمات و بیانیه وزرای محیط زیست منطقه، تایید دومین گزارش وضعیت محیط زیست خزر، تایید سند ضوابط و اختیارات رابطان ملی کنوانسیون، تعیین حدود و اختیارات صندوق امانی کنوانسیون و بودجه ۲ سالانه آن، تصویب پیشنهادات گروه کاری پایش و ارزیابی محیط زیست دریای خزر، تصویب سند مربوط به مشارکت های مردمی، تصویب سند مربوط به مشارکت بخش خصوصی در اجرای کنوانسیون تهران، تصویب چهارچوب یکپارچه گزارش دهی در خصوص اقدامات ملی کشورها در راستای اجرای کنوانسیون و پروتکل های آن و تصویب برنامه عمل مقابله با زباله های دریایی در دریای خزر از دیگر مباحثی است که در این نشست مورد تصویب و پذیرش مقامات محیط زیستی کشورها قرار خواهد گرفت.
به گزارش ایرنا، کنوانسیون تهران یا کنوانسیون منطقه‌ای حفاظت از محیط زیست دریای خزر، معاهده‌ای منطقه‌ای میان کشورهای حوضه دریای خزر است که به منظور حفظ محیط زیست و اکوسیستم دریای خزر توسط نمایندگان این کشورها از جمله ایران، جمهوری آذربایجان، ترکمنستان، قزاقستان و روسیه در ۱۳ آبان ۱۳۸۲ (۴ نوامبر ۲۰۰۳) در تهران به امضا رسید و به همین خاطر به اسم کنوانسیون تهران معروف شد، در مرداد ماه ۱۳۸۵ (آگوست ۲۰۰۶) لازم‌الاجرا شده است. جمهوری اسلامی ایران امین این کنوانسیون است و مجلس شورای اسلامی ایران در تاریخ ۱۰ خرداد ۱۳۸۴ آن را به تصویب رسانده است.
هدف از تصویب این کنوانسیون بر اساس ماده ۲ آن حفاظت از محیط زیست دریای خزر از تمام منابع آلوده کننده از جمله حفاظت، نگهداری، احیاء و استفاده منطقی و پایدار از منابع بیولوژیکی دریای خزر است در واقع کشورها باید در زمینه های کاهش و کنترل آلودگی، جلوگیری و کنترل گونه‌های مهاجم، پیش آمدن شرایط اضطراری محیط زیستی، حفاظت و احیای منابع زنده دریایی، مدیریت مناطق ساحلی، بحث مربوط به نوسانات تراز آب دریای خزر و همچنین مجموعه فعالیت‌های پایشی با یکدیگر همکاری داشته باشند.