به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، این نشریه نوشت: تحریم های اقتصادی و مجازات های مالی بخش لاینفک سیاستمداری است و برای ترغیب منافع ژئوپلتیک یا نفود بر تصمیم گیری های سایر کشورها از آن استفاده می شود.
از سال ۱۹۹۰ میلادی استفاده از تحریم های اقتصادی به ویژه تحت ماده هفتم شورای امنیت سازمان ملل متحد به شکل قابل توجهی افزایش یافته است.
نمونه هایی از تحریم های تاریخی به تحریم عراق و یوگسلاوی باز می گردد و شکل نوین آن تحریم ایران و روسیه است.
تصمیم اخیر روسیه برای الحاق رسمی بخش هایی از خاک اوکراین، بر امتناع این کشور از عقب نشینی در جنگ روسیه و اوکراین تأکید دارد. دولت بایدن اعلام کرده است که ایالات متحده هرگز نتیجه همه پرسی الحاق این مناطق به روسیه را نخواهد پذیرفت. مسکو تاکنون در معرض رژیم تحریم ها بوده و اقتصاد این کشور لطمه دیده است به طوری که ارزش روبل واحد پول روسیه به میزان قابل توجهی کاهش یافته و تقریباً ۱۰۰۰ شرکت بین المللی که ۴۰ درصد از تولید ناخالص داخلی روسیه را تشکیل می دهند، از بازار این کشور خارج شده اند. واردات بسیاری از واردات، به ویژه محصولات مهم فناوری مانند نیمه هادی ها در روسیه قطع شده است و خطوط هوایی روسیه زمین گیر شده اند.
با وجود تحریم های اقتصادی علیه روسیه، ارتش این کشور از اوکراین خارج نشده است و تحریم ها تاثیری در تصمیم پوتین برای حمله به اوکراین نداشته است. پوتین هنوز اهرم های زیادی در اختیار دارد و شرایط توفانی را پشت سر خواهد گذاشت، مشروط بر این که ارتش او زیر بار ضد حمله اوکراینی ها مقاومت کند. حمایت کشورهایی مانند چین، هند و سایر کشورهایی که در تحریم غرب علیه روسیه شرکت نکرده اند، تاثیر تحریم ها را کاهش خواهد داد.
اثربخشی تحریم ها در تغییر رفتار کشورها موضوعی قابل بحث است. زیرا سیاست‌ها و ارزیابی های کشورهای تحت تحریم با متغیرهای متنوعی تعیین می‌شود و رهبران کشور اهمیت ویژه‌ای برای این مساله قائل هستند. چنین متغییرهایی شامل نگرانی های امنیتی، اهداف سیاستی خاص، رفاه اقتصادی و افکار عمومی است. کشورها اغلب از یک «ماتریس انتخاب منطقی» استفاده می کنند و راهبردهای موجود را ارزیابی می کنند و سپس تصمیم گیری می کنند.
علاوه بر این، پویایی قدرت بین دولت‌ها و توانایی آنها برای وادار کردن یکدیگر در تاثیر تحریم ها نقش دارد. توانایی دولت‌ها برای تحمیل هزینه‌های اقتصادی جدی و توانایی دولت هدف برای تحمل هزینه‌های تحمیلی، نقش تعیین‌کننده مهمی در نتیجه نهایی استفاده از سازوکار تحریم دارد.
در نهایت موفقیت تحریم های اقتصادی اعمال شده از سوی کشورهای خارجی یا نهادهای بین المللی بستگی به میزان تاثیر چنین متغییرهای بسیاری بر کشور هدف دارد.
یک مثال عملی از تاثیر متقابل این متغیرها، شامل توسعه سلاح‌های هسته‌ای از سوی هند و پاکستان است. رهبران هند به این نتیجه رسیدند که اقتصاد این کشور به اندازه کافی قوی است تا بتواند تحریم های آمریکا را تحمل کند و مردم هند از مقامات این کشور در پیگیری سلاح های هسته ای حمایت کردند. در همان زمان، پاکستان تصمیم گرفت که هسته ای نشدن این کشور یک تهدید جدی برای امنیت ملی اش محسوب می شود و تحریم ها، اگرچه برای رشد اقتصادی مضر هستند، قابل قبول هستند. در نتیجه، هر دو کشور برنامه هسته ای خود را به پیش رفتند.
پاکستان با کمک عربستان سعودی و ارائه نفت رایگان در طول مدت تحریم ها، از یک فروپاشی شدید اقتصادی محافظت شد. این نشان می دهد که تصمیم سایر کشورها برای پایبندی به تحریم ها از اهمیت حیاتی برخوردار است.
روسیه در مقایسه با هند و پاکستان از اهرم بیشتری برخوردار است و نیمی از کشورهای گروه بیست تصمیم گرفته اند منافع اقتصادی خود را در اولویت قرار دهند. گذشته از این، پوتین همچنین در هفتاد سالگی بیش از ۷۰ درصد نزد مردم روسیه محبوبیت دارد که بیش از هر رهبر تحت تحریمی در تاریخ است.
این نشریه همچنین به آسیب پذیری اقتصاد اروپا اشاره کرده و آن را عامل تضعیف کننده تحریم های روسیه برشمرده است. به نوشته نشنال اینترست، تقریباً ۴۰ درصد از گاز طبیعی اروپا از روسیه تامین می شود و تصمیم پوتین برای کاهش این منابع، بر صنعت و بخش تولید اروپا تأثیر خواهد گذاشت. در ماه ژوئیه، رهبران اروپایی موافقت کردند که استفاده از گاز طبیعی را تا ۱۵ درصد کاهش دهند و بر تعهد خود جهت افتن گزینه های جایگزین تأیید کردند. در بلند مدت، اروپایی ها می توانند پایانه های گاز طبیعی مایع احداث کنند و به دنبال تامین کنندگان جدید باشند. با این حال، این فعالیت ها به سال ها زمان نیاز دارد.
در کوتاه مدت، رکود اجتناب ناپذیر است. اروپا قرار است شاهد کاهش ۱ درصدی تولید ناخالص داخلی داشته باشد و یا کاهش احتمالی ۵ درصدی در صورت تأخیر در جایگزینی گاز روسیه. این امر احتمالاً بازتاب شوک های اقتصادی بحران مالی ۲۰۰۸ خواهد بود. در واقع پوتین می تواند دو سال مقاومت کند اما اقتصاد اروپا، ژاپن و کره جنوبی قادر به تحمل نیستند.
علاوه بر این، تقریبا یک چهارم ذخایر جهانی گندم و غلات از اوکراین و روسیه تامین می شود. افزایش قیمت انرژی و مواد غذایی در کشورهای کم درآمد، به ویژه آفریقا و خاورمیانه را تحت تأثیر قرار داده است و منجر به ناآرامی و آشوب اجتماعی شده است. نتیجه اجتناب ناپذیر، بروز گرسنگی، بیماری و موج مهاجرت پناهندگان به اروپا خواهد بود. قابل درک است که برخی از کشورهای کم درآمد مشتاق نادیده گرفتن تحریم ها و خرید مستقیم مواد غذایی و کالاها از روسیه هستند. زمانی که عراق تحریم شد، متحدان آمریکا در خاورمیانه با مواضع این کشور همسو بودند. این امر در مورد روسیه، صدق نمی کند.
نشنال اینترست با بیان این که تحریم ها در خلاء سیاسی و اقتصادی اعمال نمی شوند و حتی دیپلماسی قهری هم حد و مرزی دارد، به ناکارامدی تحریم غرب علیه ایران اشاره کرده و توافق همکاری راهبردی ایران و چین را راهی برای تضعیف تحریم های غرب ارزیابی کرده است.
این رسانه با اشاره به تحریم هایی که در طول تاریخ علیه کشورها و گروه های مانند طالبان اعمال شده اند نوشت تحریم ها غلب به سادگی با عث تغییرات محاسبات راهبردی رهبران کشورها نمی شوند و در رابطه با جنگ روسیه و اوکراین موفقیت یا شکست اقدامات دفاعی اوکراین می تواند نتیجه این جنگ را مشخص کند.
نشنال اینترست در بخشی از تحلیل مفصل خود عنوان کرده که در مواردی نیز تحریم ها موثر واقع می شوند. این معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که تحریم‌ها تحت نظارت نهادهای چندجانبه اعمال می‌شوند، توسط کشورهای قدرتمند رهبری می‌شوند و توسط افکار بین‌المللی حمایت می‌شوند. دو نمونه قابل توجه رژیم های تحریم علیه رودزیا و آفریقای جنوبی است که منجر به پایان آپارتاید شد.
بر اساس این گزارش، به تازگی دولت پاکستان از ترس هزینه های اقتصادی ناشی از قرار گرفتن در فهرست سیاه توسط گروه ویژه اقدام مالی، علیه گروه های شبه نظامی که از خاک این کشور فعالیت می کنند، اقدام کرد. در این موارد، هزینه‌های تحریم‌ها بیشتر از منافع حاصل از سیاست‌ها بوده و کشورهای هدف را مجبور کرده تصمیمات خود را تغییر دهند.
یکی از پیامدهای ناخواسته اعمال تحریم‌ها بدون بررسی دقیق قبلی آنها ممکن است تضعیف نقش رهبری اقتصادی آمریکا باشد، به‌ویژه که قدرت اقتصادی واشنگتن اکنون توسط پکن به چالش کشیده شده است. به عنوان مثال، چین و روسیه در حال کار بر روی یک سیستم پرداخت هستند که می تواند به عنوان جایگزینی برای سیستم پرداخت سوئیفت تحت سلطه آمریکا، عمل کند و تجارت هند و روسیه اکنون به جای دلار آمریکا با ارزهای داخلی آنها انجام می شود.
واقعیت خشونت آمیز کنونی جهان، دولت ها را وادار می کند تا اهداف ملی را از طریق استفاده هماهنگ از ابزارهای قدرت نرم و سخت، از جمله دیپلماسی، مداخله سیاسی، دولت اقتصادی و نیروی نظامی دنبال کنند. شاید تحریم‌های اقتصادی گزینه ای بسیار محبوب باشد زیرا هیچ چیز دیگری بین گفت‌وگو و اعمال زور وجود ندارد که بتوان از آن برای اجبار یک کشور استفاده کرد. در حال حاضر اقدام نظامی به طور فزاینده ای منفور است و به ویژه علیه کشورهایی مانند روسیه یا ایران پرهزینه خواهد بود.