روشن است که حال این روزهای سینمای ایران به خوبی گذشته نیست. حال‌وهوای این روزهای پر تنش و پر استرس (فشار) شاید رمقی برای حرف زدن درباره سینما نگذاشته باشد اما با همه تفاسیر درست و غلط رسانه‌ای و مثبت و منفی‌های مجازی، عشق به سینما و فیلم دیدن در دل‌ها زنده است.
ما ایرانی‌ها سینما را دوست داریم و به یقین این عشق و علاقه همیشگی است و آن را نسل به نسل حفظ خواهیم کرد. ما به ایرانی بودن افتخار می‌کنیم؛ به سینمای سالم و با شرافت ایران و افتخار می‌کنیم و به اینکه آیین فیلم دیدن با حال و هوای ایرانی هنوز و همیشه در ما زنده است و زنده خواهد ماند، افتخار می‌کنیم.
سینمای پر افتخار ما صاحب بزرگی و شرافت است. چون احترام و مهرورزی در آن نه در شعار، که در عمل اجرا می شود و همین مهم عامل اصلی تحولات و رشدی است که امروز در سینمای ایران قابل مشاهده است.
بدیهی است که ادامه راه و حفظ و نگهداری از ساحت این سینمای نجیب و شریف به شرطی ممکن خواهد بود که با مدیریتی هوشمندانه در عرصه فرهنگ و سینما همراه با صمیمیت، سعه‌صدر، شفقت و صبوری با نگاهی پدرانه و سرشار از مهرورزی‌های رفیقانه و طبیبانه باشد.
سینمای ملی ما در بسیاری از موارد بزرگتر و قوی‌تر از کشورهای دیگر و حتی کشورهای صاحب سینما است. چون این سینما وابسته به فرهنگ و هنر ایرانی است و شکی نداریم که در ادب و هنر، ایرانی در دنیا بی‌نظیر است.
امروز بر همه اهالی سینما از مدیر و مسئول گرفته تا منتقد و خبرنگار و خصوصا هنرمندان و خانواده سینمای ایران که صاحبان اصلی این هنر-صنعت گرانمایه هستند، واجب است تا اشکالات و نقایص را به دور از سیاست‌زدگی با دلسوزی، با نقد منصفانه و با همراهی و همدلی مورد توجه قرار داده و در رفع و زدودن آن کوشش کند.
سینمای با شرافت ایرانی امروز بیش از هر زمان دیگر به دوستی، محبت، اتحاد و حال خوب نیاز دارد.