به گزارش ایرنا، هنرمندان سنگ‌تراش در شهرهای هفشجان و سورشجان چهارمحال و بختیاری اکنون با هنر دستان خویش موفق به خلق آثار هستند که برخی از این آثار کوچک و قابل حمل، قابلیت صادرات را دارد اما این آثار هنری همچنان در گوشه برخی مغازه‌ها یا خانه‌ها خاک می‌خورند.
در حجاری سنتی، پیشتر حجاران سنگ را از دل کوه با ابزار چکش و قلم و چوب بیرون می‌کشیدند و به کارگاه‌ها برای ایجاد طرح‌های سفارشی صیقل می‌دادند هر چند برخی از سنگ‌تراش اکنون سنگ را به سنگ می‌برند تا ابعاد بگیرند و بعد به دست هنرمندان سنگ تراش طرحی نو در آن دراندازند.
گاهی از این هنر دست هنرمندان سنگ‌تراش برای مبلمان شهری استفاده می‌شد و گاهی سنگ‌های تراشیده شده به عنوان سنگ اهل قبور مورد استفاده قرار می‌گرفت.
برخی از کارشناسان عقیده دارند که در بوستان‌های سنگی می‌توان انواع صندلی‌های نشیمن، گلدان‌ها و وسایل دیگر را از جنس سنگ تهیه کرد و مورد استفاده قرار داد و این هنر دست هنرمندان به جای خاک خوردن مورد استفاده عموم قرار گیرد.
خیابان سنگ‌تراشان سنتی (حجاران سنتی) هفشجان می‌تواند به بازار فروش انواع تولیدات مرتبط با صنایع‌دستی و هنرهای سنتی تبدیل شود.
یکی از استاد حرفه سنگ‌تراشی و حجاری که آغاز به کار خود را از سن ۱۵ سالگی اعلام کرده است، می‌گوید: سنگ را از معدن انتخاب می‌کنیم و بعد برای برش به سنگبُری می‌رود و پس از برش در سنگبری برای حجاری سنتی بر روی آن اقدام می‌شود.
علی اصغر باقری هفشجانی در این باره ادامه می‌دهد: باید سنگ سالم باشد و رنگ نداشته باشد چرا که اگر سنگ رگه داشته باشد دچار شکستگی خواهد شد و این باعث می‌شود طرح در آن اجرا نشود.
به گفته وی، یکی از مشکلات حجاری سنتی و سنگ‌تراشی، بروز مشکلات جسمانی مانند کمردرد و دیسک کمر است و به دلیل درآمد خوب نداشتند، جوانان کمتر به این حرفه رو می‌آورند و شاید تا چند سال آینده حجاری سنتی دیگر به دلیل این مشکلات مورد توجه قرار نگیرد.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی چهارمحال و بختیاری درباره برندسازی حجاری سنتی استان می‌گوید: روند انتخاب هفشجان به عنوان شهر ملی سنگ‌تراشی سنتی و حجاری در حال انجام است.
علیرضا جیلان یادآور شد: هفشجان در آستانه تبدیل شدن به شهر ملی صنایع دستی سنگ‌تراشی و حجاری سنتی است و این شهر قابلیت جهانی و ملی دارد که بِرند شدن آن باعث افزایش خرید و فروش و افزایش صادرات می‌شود.
وی افزود: بهره‌مندی از توان بخش خصوصی و اعضای سازمان‌های مردم‌نهاد (سمن‌ها) در تحقق اهداف مورد نظر در نامگذاری و معرفی شهرهای ملی صنایع‌دستی و هنرهای سنتی تأثیرگذار است.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی چهارمحال و بختیاری تصریح کرد: ثبت هفشجان به‌عنوان "شهر ملی سنگ‌تراشی سنتی (حجاری سنتی)" از مهمترین خواسته‌های مردم، هنرمندان، مسوولان، مجموعه مدیریت شهری، فعالان صنایع‌دستی و هنرهای سنتی و گروه‌های مختلف در این شهر به‌شمار می‌رود که در مرحله نهایی و بازرسی است.
به گزارش ایرنا، هم‌اکنون ۷۲ هنرمند فعال هفشجانی در این رشته مشغول به‌کار هستند که در صورت نامگذاری و معرفی هفشجان به‌عنوان "شهر ملی سنگ‌تراشی سنتی (حجاری سنتی)" می‌توان از سال آینده نسبت به افزایش کارگاه‌ها، رونق مجسمه‌سازی سنگی، راه‌اندازی اکوموزه سنگ، احداث اکوپارک، ساخت شهربازی و فعال کردن کارگاه‌های مرتبط با سایر تولیدات صنایع‌دستی و هنرهای سنتی در این شهر اقدام کرد.
به گزارش ایرنا، هفشجان از توابع شهرستان شهرکرد در استان چهارمحال و بختیاری نامزد ثبت "شهر ملی سنگ‌تراشی سنتی (حجاری سنتی)" شده است.
سنگ‌تراشی هفشجان ۸۰۰ سال قدمت دارد و خانواده باقری‌ها از مشهورترین سنگ‌تراشان هفشجانی هستند.
یکی از آیین‌های موجود در فرهنگ مردمان به‌خصوص بختیاری‌ها، قرار دادن شیرسنگی (بردشیر) بر مزار چهره‌های ماندگار، سرشناس بزرگ و بنام ایل بود و بردشیر (شیرسنگی) نماد شجاعت، دلاوری، میدان‌داری و صفات و ویژگی‌های برجسته‌ای چون هنرمندی در شکار، تیراندازی، جنگ و سوارکاری فردی است.
قدیمی‌ترین شیرِ سنگی موجود در چهارمحال و بختیاری، شیر عبدالحمیدبن‌ابراهیم هفشجانی، ۱۰۱۳ هجری قمری (۴۳۵ سال پیش) مربوط به دوره صفویه است و به‌طور یقین نمونه‌های کُهن‌تر اسلامی در این خاستگاه وجود داشته‌اند.
هفشجان در هشت کیلومتری شهرکرد مرکز چهارمحال و بختیاری واقع شده است.