دکتر «بیتا انوری» روز سه‌شنبه به ایرنا افزود: آسم یک بیماری افزایش تحریک پذیری مجاری هوایی است که با افزایش اسپاسم مجاری و علایم سرفه، تنگی نفس و خس خس سینه بروز می کند و از سنین کودکی شروع شده و در برخی ممکن است از سنین بزرگسالی بروز کند.
وی با بیان اینکه افراد مبتلا به آسم باید از تماس با هر فرد مشکوک به بیماری‌های عفونی و بخصوص عفونت‌های تنفسی ویروسی پرهیز نمایند، گفت: استفاده از ماسک و رعایت فاصله اجتماعی بخصوص در مواقع وقوع علایم بیماری تنفسی در بستگان و اعضای خانواده توصیه می‌شود.
به گفته انوری، شست و شوی منظم ملحفه و بالش و لباس‌ها و نظافت محیط زندگی در کاهش تماس با عوامل تشدید حملات موثر است.
وی تاکید کرد: تزریق واکسن آنفلوانزا بصورت سالانه در اواخر شهریور و ابتدای پاییز ضروری است و نیز واکسن پنوموکوک که هر پنج سال یکبار باید تزریق می شود، مهم است.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه عنوان کرد: اسپری آتروتروپیوم بروماید در حملات آسم و بروز تنگی نفس شدید مانند سالبوتامول اثربخشی خوبی دارند.
وی با بیان اینکه استفاده از دمیار هنگام استفاده از اسپری بسیار اهمیت دارد و به افزایش ورود محتویات دارو به ریه کمک می کند، گفت: هر بیمار آسمی باید نحوه استفاده از دمیار را بخوبی یاد بگیرد و در فواصل منظم ویزیت‌های پزشکی داشته باشند.
این متخصص داخلی با تاکید بر اینکه بسیار مهم است که بیماران آگاه باشند اسپری سالبوتامول به تنهایی صرفا در حملات آسم مورد استفاده قرار گیرد، گفت: این اسپری بعنوان درمان نگهدارنده آن‌هم به تنهایی نه تنها به بهبود بیمار کمک نمی کند بلکه بعلت بهبود سریع و مقطعی علایم باعث غفلت بیمار از مصرف داروهای ضروری نگهدارنده بخصوص کورتون‌های استنشاقی مانند اسپری فلوتیکازون, بودزوناید یا فرم‌های ترکیبی آنها خواهد شد و این موضوع مرگ و میر در بیماران آسم را افزایش می‌دهد.
وی، درمان‌های نگهدارنده برای پیشگیری از حملات بعدی در آسم را ضروری دانست و گفت: دفعات و مدت مصرف آنها بسته به شدت بیماری تغییر می‌کند, ولی باید بسیار توجه داشت که تا سه ماه پس از بروز حمله آسم به هیچ عنوان نباید درمان‌ها را بدون مجوز پزشک قطع کرد و پس از سه ماه نیز معمولا کاهش دوز داروها در صورت عدم عود حملات در دستور کار است نه قطع ناگهانی درمان.
دکتر انوری گفت: هم اکنون اسپری سیمبیکورت یا بودفورم حاوی ۲ دارو یعنی بودزوناید بعنوان کورتون استنشاقی و فورمترول بعنوان محرک طولانی اثر گیرنده‌های بتای سیستم سمپاتیک بعنوان داروی نگهدارنده در دسترس هستند.
به گفته وی، فرآورده دیگر شامل سرتاید یا سروفلو حاوی فلوتیکازون بعنوان کورتون استنشاقی و سالمترول بعنوان محرک طولانی اثر گیرنده بتای سیستم سمپاتیک بعنوان داروی نگهدارنده مورد استفاده قرار می گیرند.