!دم خروس را باور کنم یا قسم حضرت عباس را!این ضرب المثل حکایت امروز ادعاهای کشورهای غربی است که از سویی دم از آزادی بیان و حقوق بشر می زنند و از سویی دیگر اقدام به تحریم رسانه می کنند!
این پارادوکس و تضاد رفتاری و عملکردی در هیچ چارچوب منطقی قابل قبول نیست و اگر نهادهای جهانی حمایت از رسانه ها، عکس العملی نشان نمی دهند، فقط به خاطر سیطره همان چند کشور محدود اروپایی است که آنان را در چنبره خویش قرار داده اند.
از سویی دیگر نباید فراموش کرد که عدو شود سبب خیر، و اینگونه اقدامات تهدیدی برای شبکه های العالم و یا پرس تی وی می تواند به منزله یک تلنگر و فرصت بشمار رود.نباید فراموش کرد که به قطار ایستاده سنگ نمی زنند و اگر مشاهده میکنیم که هجمه بر رسانه های برون مرزی صداوسیما افزایش یافته نشاندهنده مثمرثمر بودن این شبکه ها برای انتقال پیام انقلاب اسلامی به جهانیان است و یقینا دل های مشتاق به نوای الهی و مکتب اصیل اسلامی از این رسانه ها استقبال کرده اند که سبب هراس جبهه کفر شده است.
حال که قدرت رسانه های برون مرزی جمهوری اسلامی ایران همچون موشک ها و پهبادهایش رعب و وحشت بر دل دشمنان افکنده بایستی توان بیشتری برای افزایش سطح دربرگیری این شبکه ها همچون هیسپان تی وی و یا سحر، الکوثر، هوسا تی وی و غیره انجام داد.
از سویی دیگر در عرصه رسانه های فضای مجازی نیز نیازمند توجه و اهتمام ویژه تری هستیم چرا که این حجم زیاد از رسانه های داخلی با عنوان خبرگزاری، لزوما نمی تواند مفید و اثرگذار باشد و قطعا اگر ریل گذاری و سیاست گذاری مدیریت رسانه ها به سمت و سویی باشد که خبرگزاری های بین المللی با زبان های انگلیسی، روسی، عربی، آذری، فرانسوی و لاتین و غیره افزایش یابد، می تواند تاثیرات بسیار فراتر از حد انتظار داشته باشد و نمونه بارز برای حقانیت این ایده، حرکت عجولانه و شتابزده اتحادیه اروپا در تحریم رسانه های برون مرزی جمهوری اسلامی ایران است.