به گزارش روز چهارشنبه ایرنا به نقل از اسپوتنیک موندو، در ۱۰ سال گذشته، آمریکا ۱۱ میلیون تن زباله پلاستیکی به مکزیک، پرو، کلمبیا، شیلی و اکوادور ارسال کرده است. سرنگ‌ها، قطعات نمایشگرهای قدیمی و زباله‌های سمی، اصلی‌ترین پسماندهایی هستند که این کشور آمریکای شمالی به جنوب جهانی ارسال می‌کند.
نتایج مطالعات شبکه تحقیقاتی فرامرزی «اوخو پوبلیکو» (OjoPúblico) نشان داد که آمریکای لاتین در سال ۲۰۱۸ و زمانی که چین درهای خود را به روی زباله‌های کشورهای سراسر جهان بست، واردات زباله‌های پلاستیکی را افزایش داد. از آن زمان تاکنون، ۵۳ میلیون تن زباله پلاستیکی به این منطقه وارد شده است.
بر اساس اطلاعات منتشر شده، ایالات متحده در سال ۲۰۱۷ حدود ۱۰ میلیون تن زباله پلاستیکی را به این کشورها ارسال کرده است. این رقم در سال بعد (۲۰۱۸) به ۱۱ میلیون تن افزایش یافت و در سال ۲۰۲۱، این منطقه ۱۲ میلیون تن پلاستیک دور ریخته شده دریافت کرد.
در این تحقیق آمده است: میزان زباله های پلاستیکی وارد شده توسط کشورهای منطقه بین سال های ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۲ معادل ۱۱۸ برابر وزن برج ایفل بوده است.
مکزیک واردکننده اصلی زباله‌های پلاستیکی در آمریکای لاتین است، این کشور بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۲ بیش از یک میلیون تن زباله دریافت کرده است. پس از مکزیک، در همین بازه زمانی، پرو با ۶۲ هزار تن، شیلی با ۵۰ هزار تن و کلمبیا با ۴۵ هزار تن قرار دارند.
اکوادور اگر چه کمترین میزان واردات پسماند پلاستیکی را داشته اما یکی از سه کشور اصلی دریافت‌کننده این نوع زباله از آمریکا بوده که در یک دهه گذشته، بیش از ۲۱ هزار تن وارد کرده است.
در این مطالعه همچنین به انتقاد «گروه خودمختار تحقیقات زیست‌محیطی» (GAIA) از قدرت‌های جهانی اشاره شده است. این نهاد زیست‌محیطی، قدرت‌های جهان را متهم می‌کند که سیاست‌های زیست‌محیطی آن‌ها با هزینه‌های گزافی برای کشورهای کمتر توسعه‌یافته همراه است.
فقدان نظارت از سوی گمرک‌ها و مقام‌های این کشورها، به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که حتی به صورت غیر قانونی، این زباله‌ها را خریداری کنند. «سازمان بین‌المللی پلیس جنایی» (اینترپل) هشدار داده است که تجارت پلاستیک ممکن است پوششی برای فعالیت غیر قانونی، پولشویی، فساد و فرار مالیاتی باشد.
در این تحقیقات آمده است: اینترپل اسناد جعلی را شناسایی کرده که برای محموله‌هایی به عنوان مواد اولیه استفاده شده است.
تولید زباله در یک دهه گذشته، حدود ۳۳۰.۴ میلیون دلار ارزش مالی داشته است. با این حال، این رقم به موجب شکاف اطلاعاتی ناشی از نبود نظارت دقیق دولت‌ها، دقیق نیست.
بر اساس این گزارش، صادرکنندگان اصلی زباله، آمریکا، چین، هلند و آلمان هستند و اگر چه کشورهای آمریکای لاتین، بخشی از کنوانسیون بازل با هدف کنترل نقل و انتقالات فرامرزی پسماندهای خطرناک و سایر انواع پسماندها هستند، اما همچنان به واردات مواد آلوده ادامه می‌دهند. موادی که حتی قابلیت کمی برای بازیافت دارند.
طبق قوانین، با توجه به اینکه ایالات متحده عضو کنوانسیون بازل نیست، بنابراین شرکت‌های ثبت شده در قلمرو این کشور نمی‌توانند زباله‌های خود را به کشورهای عضو صادر کنند. درسال ۱۹۸۹ کنوانسیون بازل برای کنترل حمل‌ونقل برون مرزی پسماندهای خطرناک و دفع اصولی آن‌ها توسط برنامه محیط زیست سازمان ملل تهیه و به تصویب کشورهای مختلف رسید.
در طول تاریخ همواره کشورهای فقیر و کمتر توسعه یافته به نوعی قربانی اقدامات سلطه‌جویانه برخی کشورهای ثروتمند بوده‌اند. دفع غیر قانونی زباله‌های مختلف کشورهای ثروتمند و قدرتمند در کشورهای فقیر، یکی از این اقدامات تاسف‌بار بوده که محیط زیست این کشورها را نیز بشدت تحت‌تاثیر قرار داده است. اکثر این زباله‌ها که سالانه به میلیون‌ها تن می‌رسد به کشورهای در حال توسعه و فقیر وارد می شود تا به ظاهر در آنجا بازیابی و یا بازسازی شوند. در حالی که تنها بخش بسیار کوچکی از این حجم زباله قابل بازیافت در این کشورها بوده و مابقی در محیط زیست رها می‌شود.
سالانه بین ۷ تا ۱۰ میلیارد تن زباله در جهان تولید می‌شود که از این حجم، تا ۵۰۰ میلیون تن، زباله‌های خطرناک است. زباله‌هایی که اگرچه به دلیل سمی بودن، قابل اشتعال و یا داشتن خطرهای بیولوژیکی، خطرناک هستند اما حتی با آن‌ها نیز معامله می‌شود. در سه دهه گذشته، تجارت زباله‌های خطرناک، ۵۰۰ درصد افزایش یافته است و این مسئله هم فرصت‌ها و هم خطراتی را به همراه دارد.
درآمد حاصل از بازیافت زباله اگر چه بسیار چشمگیر است و سیستم تجارت زباله همچون سایر سیستم‌های تجارت بین‌المللی، پویا است اما باید در نظر داشته باشیم که پیشرفته‌ترین کشورها وقتی زباله‌های خود را در کشورهایی قرار می‌دهند که توانایی مدیریت صحیح و پردازش آن را ندارند، در قبال پیامدهای این امر خطیر مسئول هستند.