وقتی می‌میرم

به گزارش خبرنگار ایرنا، درنگی بر سروده‌های خیال‌انگیز شعرای معاصر ایران و جهان به صورت موسیقی گفتار با اجرای مهرداد محمدپور این هفته به شعر وقتی می‌میرم سروده پابلو نرودا و موسیقی متن کوین کرن اختصاص دارد.

بخش موسیقی گفتار ایرنا، هر هفته به یکی از آثار شاعران معاصر اختصاص دارد. این آثار توسط مهرداد محمدپور خوانده شده و در اختیار این خبرگزاری قرار می‌گیرد. 

وقتی می‌میرم

می‌خواهم که دست‌های تو روی چشم‌هایم باشد

روشنی و ساقه گندمیِ دست‌هایِ عاشق تو را می‌خواهم

که یکبار دیگر طراوتشان را بر من ببارند

که صفای آنچه سرنوشت من را عوض کرد حس کنم

می‌خواهم که تو زندگی کنی

حالی که من در انتظار تو ام‌، در خواب

برای گوش‌های تو

گوش سپردن می‌خواهم به صدای باد

برای تو بوییدن عطر دریا را می‌خواهم

همان که هر دو عاشق‌اش بودیم

و برای تو راه رفتنی می‌خواهم بر ماسه‌ها

همان جایی که باهم قدم زدیم

برای هر آنچه عاشق‌اش هستم

ادامه دادن به زندگی را می‌خواهم

و برای تو که عاشق‌ات هستم

و ترانه‌ات را ورای هر چیزی سروده‌ام

برای تو گل دادنی می‌خواهم، بوته گل

تا برسی به هر آنچه که عشق من می‌خواهد برای تو

تا که بگذرد سایه من از میان موهای تو

تا که این‌همه را آن‌ها دلیلی بدانند برای ترانه‌ام

درباره شاعر

پابلو نرودا، زاده ۱۲ جون ۱۹۰۴ و در گذشته ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۳، نام مستعار ریکاردو الیسر نفتالی ریس باسوآلت، دیپلمات، سناتور و شاعر نوگرای شیلیایی و برنده جایزه ادبیات نوبل بود. او نام مستعار خود را از یان نرودا، شاعر اهل چک، انتخاب کرده بود. نرودا در شهر پارال در جنوب سانتیاگو به دنیا آمد. پدرش کارمند راه آهن و مادرش معلم بود. او هنگامی که دوماهه بود، مادرش را از دست داد و همراه پدرش به شهر تموکو رفت.

نرودا از کودکی به نوشتن علاقه داشت و خلاف میل پدرش با تشویق اطرافیان روبه‌رو می‌شد. یکی از مشوقان او، گابریلا میسترال بود که خود بعدها برنده جایزه نوبل ادبیات شد. نخستین مقاله نرودا در ۱۶ سالگی در روزنامه‌ای محلی به چاپ رسید. نرودا با رفتن به دانشگاه شیلی در سانتیاگو و انتشار مجموعه اشعارش، به شهرت رسید و با شاعران و نویسندگان دیگر آشنا شد. او مدتی به عنوان کارمند دولت شیلی به برمه و اندونزی رفت و به مشاغل دیگری نیز پرداخت. نرودا سپس مأمور به کنسولگری شیلی در بارسلون و بعد کنسول شیلی در مادرید شد. در همین دوره جنگ داخلی اسپانیا درگرفت. نرودا در جریان این جنگ بسیار به سیاست پرداخت و هوادار کمونیسم شد. او در همین دوره با فدریکو گارسیا لورکا دوست شد. پس از آن نرودا کنسول‌گر شیلی در پاریس شد و به انتقال پناهندگان جنگ اسپانیا به فرانسه کمک کرد.

او سپس از پاریس به مکزیکو رفت و در آنجا با پناه دادن به نقاش مکزیکی، داوید آلفارو سیکه ایروس که مظنون به شرکت در قتل تروتسکی بود، در معرض انتقاد قرار گرفت. در گواهی رسمی مرگ نرودا در سال ۱۹۷۳، سرطان پروستات علت مرگ ذکر شده است. مرگ او چند روز پس از کودتای ژنرال پینوشه و کشته شدن آلنده رخ داد.

درباره موسیقی

کوین لارک گیبس که با نام هنری کوین کرن معروف است یک پیانیست، آهنگساز و هنرمند در سبک عصر جدید است. این آهنگساز با اینکه نابینا به دنیا آمده است اما به کمک استودیو ایی به نام SONAR توانست به عنوان یک هنرمند در سبک نیو ایج شناخته شده باشد. کوین از سن ۴ سالگی شروع به یادگیری پیانو و در سن ۸ سالگی شروع به نوشتن موسیقی و در سن ۱۴ سالگی هم در اجراهای مختلفی همراه با گروه موسیقی با نام The Well-Tempered Clavichord توانست موفقیت‌های خوبی حتی با وجود نابینا بودن خود بدست بیاورد.