به گزارش خبرنگار ایرنا، غلامرضا حسینی بمرود روز دوشنبه در نخستین وبینار بیابان زدایی و راههای مقابله با بیابان افزود: نواحی بیابانی نوع خاصی از اکوسیستم هستند که پوشش گیاهی کمی دارند و امروزه تلاشهای فراوانی برای بهبود وضعیت پوشش گیاهی در چنین اقلیم هایی در جریان است که شرایط محیطی منطقه را به نوبه خود بهبود می بخشد.
دبیر نخستین وبینار بیابان اظهار کرد: مطالعه روش جنگل کاری این مناطق در نواحی مختلف دنیا و ایران نشان می دهد، انتخاب گونه های گیاهی مناسب، اولین و مهمترین نکته ای است که در میزان موفقیت کشت و کار در این مناطق مؤثر است. از این رو تصمیم گیری درست برای نوع و تنوع گونه های گیاهی موردنیاز در بیابان زدایی ضروری است.
حسینی بیان کرد: پذیرش محلی و بومی این گونه ها در منطقه، دومین عاملی است که در میزان موفقیت تمام برنامه های کاشت مؤثر است.
عضو بخش تحقیقات جنگل و مرتع مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی خاطر نشان کرد: در جنگل کاری های خارج از محدوده های شهری، اگر گونه های درختی منتخب برای کشت، محصولات فرعی مفید برای مردم بومی یا دامهای آنها فراهم کند، بدون شک در معیشت روستاییان مؤثر خواهد بود.
وی افزود: با این رویکرد محافظت از گونه های گیاهی توسط روستاییان انجام خواهد شد، اما گونه های درختی در جنگل کاریهای شهری به گونه ای انتخاب می‌شوند که زیباسازی و سرسبزی منطقه را بهبود بخشند.
حسینی ادامه داد: به طور کلی میتوان گفت که بحث بیابانزایی فرابخشی است، لذا نگاه فرابخشی به موضوع را می طلبد و همه دست اندرکاران این امر باید با هماهنگی بیشتر به مقابله با این پدیده بپردازند.
وی از دیگر ضرورتهای مورد نیاز اجرای طرحهای بیابانزایی را در نظر داشتن تامین معیشت ساکنین و بهره برداران اکوسیستمهای بیابان، آموزش بهره برداران و ساکنین حوزه های مناطق بیابانی و تامین امکانات و خدمات مورد نیاز ساکنین اکوسیستمهای بیابانی دانست.
نخستین وبینار بیابان زدایی و راههای مقابله با بیابان به میزبانی بخش تحقیقات جنگل و مرتع مرکز تحقیقات خراسان رضوی امروز در دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد.