مصطفی محمودی در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در توضیح ضعف و قوت های شبکه نمایش خانگی و تولیدات آن بیان کرد: یک نکته که در تحلیل وضعیت تولیدات سریال‌های نمایش خانگی در بستر سرویس دهنده های وی او دی باید به آن توجه شود این است که این تولیدات همان مسیر نادرست سینما را می روند یعنی همان راهی که امروز می بینیم سینما بحران مخاطب و بحران تنوع ژانر را دارد.
وی افزود: نگاهی به سریال های ساخته شده در سرویس دهنده های نمایش خانگی نشان می دهد که این آثار عمدتا در بستر ژانر اجتماعی و کمدی حرکت کرده اند و طبیعتا در چنین بستری مخاطب بسیار سریع تر از سینما در صورت اشباع شدن، دلزده می شود.
دبیر اسبق اتحادیه ویدیو رسانه تاکید کرد: به نظر می رسد امروز توازن عرضه و تقاضا در بخش سریال سازی پلتفرم ها صحیح نیست. این که در هفته و ماه انبوهی از سریال های مختلف فارغ از کیفیت و محتوا به نمایش خانگی ارائه می شود این سوال را ایجاد می کند که مگر مخاطب تا چه اندازه می تواند از این حجم برنامه اقبال و استقبال کند؟
محمودی گفت: طبیعتا در تنوع تولید این آثار قدرت انتخاب مخاطب بالاتر می رود اما نباید فراموش کنیم که این موضوع تحت الشعاع قدرت خرید مخاطب و زمانی است که می تواند برای بخشی از آثار صرف کند؛ یعنی مخاطب هم به لحاظ هزینه ای که قرار است صرف کند و هم به لحاظ زمانی که می تواند به تماشای آثار تخصیص دهد، دچار محدودیت است.
وی افزود: بر این اساس پیش بینی می کنم تا سه سال آینده بحران سریال های نمایش خانگی را همانند بحران سینما شاهد باشیم.
این استاد دانشگاه با اشاره به کیفیت تولیدات شبکه نمایش خانگی اظهار داشت: البته نباید از کیفیت این سریال ها هم غافل شد؛ در سالهای گذشته سریال هایی را داشته ایم که در میانه راه دچار مشکل شده اند و با پایان بندی سرهم بندی شده سر قضیه را هم آورده اند؛ همچنان که مثلا شاهد بوده ایم که سریالی نیمه کاره رها شده یا با یک پایان بندی ضعیف قسمت های بعدی آن به آینده حواله داده شده است. فارغ از محتوا به نظر می رسد این کار هم به استقبال مخاطب لطمه وارد می سازد.
دبیر اسبق اتحادیه ویدیو رسانه خاطرنشان کرد: نباید دور از نظر داشت که عمده تولیدات سریالی نمایش خانگی چیز تازه ای را ارائه نکرده اند و صرفا خط قرمزهایی که در تولیدات سریال های تلویزیون وجود داشته است را تاحدی کمتر کرده اند و این موضوع بوده که در ابتدا باعث اقبال و استقبال از آنان شده است وگرنه به لحاظ محتوایی تغییر برجسته ای نداشته اند.
وی افزود: البته که در این سالها سریال های خوب هم داشته ایم که اگرچه تعدادشان محدود بوده است اما آبرومند تولید شده، تمام شده و به عنوان خاطره ای خوب در ذهن مخاطب ماندگار شده اند.
محمودی ادامه داد: دو موضوع دیگری که این تولیدات انبوه نمایش خانگی بر آنان اثر گذاشته است یکی کاهش مخاطب سینمایی است چرا که دسترسی و قیمت تماشای آثار در این پلتفرم ها موجب می شود که رغبت برای حضور در سالن های سینما کاهش یابد و دیگر افزایش قیمت نجومی دستمزدهای بازیگران بوده است.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: بر این اساس شاهد هستیم که بازیگران درجه چندم هم دستمزدهای چندصدمیلیونی و چند میلیاردی می گیرند و دیگر با این دستمزدها این بازیگر جلوی دوربین سینما و تئاتر حاضر نمی شود و اگر بشود طبیعتا دستمزد کلانی را درخواست می کند که در صورت اجابت آن، قاعده پرداخت ها بهم می خورد و این رویه خوبی نیست.
وی در توضیح نقاط قوت تولیدات نمایش خانگی ادامه داد: این محصولات پاسخ به یک نیاز است و فراموش نکنیم که نزدیک هزار شهر در کشور ما فاقد سالن سینماست و سینماداری شغل بسیار هزینه بری است؛ در نتیجه تولیدات نمایش خانگی می تواند به آن دسته از مردمی که در شهرهای خود سالن سینما ندارند کمک کند و نیز می تواند بخشی از کم کاری های تلویزیون را هم در زمینه تولید محصولات به روز جبران کند. یعنی اینها فواید این شبکه است که می تواند به سلایق مختلف پاسخ دهد.
این استاد دانشگاه بیان کرد: فراموش نکنیم اگر این پاسخ دهی محدود به یکی دو ژانر خاص باشد قطعا آسیب زا خواهد بود اما اگر بتواند این تنوع را در ژانرهای مختلف و برای رده های سنی مختلف داشته باشد مسیر موفق تری است. امروز هیچ کدام از این آثار برای رده سنی کودک و نوجوان نیست و این خلایی است که باید جبران شود. امیدوارم سیاست گذاران پلتفرم ها به این مسائل مهم توجه کنند.