به گزارش ایرنا، اکبر امجدی، روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگاران افزود: این تندیس ها با نام‌های «گردباد»، «پرواز نوستالژی»، «هوتویی»، «خورشید» و «تواضع» توسط جمعی از هنرمندان مجسمه ساز مطرح کشور از قبیل محمدرضا ذبیح اله زاده، ریحانه پیرزاده، حسین اقتصادی، بهنام آخربین و هدایت صحرایی در حال ساخت است.
وی با بیان اینکه اولین جشنواره تندیس های آهنی به مدت یک ماه در مجموعه ائلگولی در حال برگزاری است، اظهار داشت: پنج مجسمه آهنی در حال ساخت پس از اتمام با جانمایی مشخص در سطح این شهر نصب می شوند.
مدیرعامل سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهرداری تبریز گفت: نخستین جشنواره مجسمه های آهنی تبریز در راستای اجرای سیاست‌های جدید این سازمان مبنی بر طراحی، ساخت و نصب مجسمه‌های فاخر از انواع مختلف در سطح شهر اجرا می شود.
امجدی، با بیان اینکه هفدهم آذر آخرین روز برگزاری این جشنواره است، ادامه داد: مجسمه‌های آهنی ساخته شده پس از اتمام مهلت برگزاری جشنواره در مسیرهای فرودگاه، میدان آذربایجان، ترمینال بزرگ، پل تبادل امام علی ( ع ) و پارک باغشمال نصب می شوند.
به گزارش ایرنا، ساخت و نصب تندیس در تبریز در سال های گذشته روند رو به رشدی داشته و امروز می توان در مناطق مختلف این شهر، به ویژه در بافت تاریخی، طیفی از مجسمه های مختلف را مشاهده کرد که توسط هنرمندان تبریزی ساخته شده و ابعاد مختلف حیات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مردم این کهن شهر را در ایام مختلف به تصویر می کشد.
البته جنس اغلب تندیس های ساخته و نصب شده در مناطق تاریخی تبریز از قبیل کوچه «مقصودیه»، پل «قاری»، پیاده راه «تربیت»،«میدان شهدا» و .. از پولیستر بوده و ساخت تندیس های آهنی و برنزی به دلیل دشواری و هزنیه بالای آن رواج چندانی در این شهر نداشته است.
در سال های اخیر، بهرام آشفته از مجسمه سازان بنام تبریز، با استفاده از قطعات خودرو، تندیس های فلزی کم مانندی را خلق کرده که تعدادی از آنها در مناطقی از شهر از قبیل بوستان «ائل گولی» نصب شده اند.
مجسمه «عاشق» (به زبان ترکی، نوازنده محلی دوره گرد) را می توان نخستین تندیس فلزی ساخته شده در تبریز دانست که به سال ۱۳۵۴ توسط استاد بهروز حشمت ساخته شد.
این مجسمه که از آثار مهم حشمت و به «عاشق آهنی» (دمیر عاشق) معروف است، سرنوشت چندان مطلوبی نداشت؛ ابتدا در بوستان «ائل گولی» تبریز به مدت ۲ ماه نصب شد ، اما آن طور که خود می گوید پس از دخالت ساواک این مجسمه از محل خود برداشته و به پشت حیاط موزه منتقل شد. این مجسمه بعد از حدود ۲۵ سال به محوطه نمایشگاه بین المللی تبریز برده شده و اکنون در آنجا پا برجاست.