حبیب و محبوب خدا به امر حضرت دوست چند روزی راهی سفری شده بودند که بانوی صبر و استقامت و شهامت و شجاعت پا به عرصه وجود نهاد و در آغوش گرم مادر قرار گرفتند تا نامی برایشان انتخاب کنند؛ اما حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا سلام الله علیها به رسم همیشگی ادب، پیشی بر امیر مومنان علیه‌السلام نگرفتند و میوه دلشان را برای نامی نیکو نهادن در دامان پر مهر و عطوفت همسر بزرگوارشان قرار دادند. ولی مولای عالمیان نیز به احترام پدر بزرگ سبقت بر رسول خدا نگرفتند.
همه منتظر قدوم رحمت للعالمین بودند تا نامی در خور شان و منزلت این بانوی عظیم القدر بر او بنهند تا آنکه انتظارها به پایان رسید و حبیب خدا تشریف فرما شدند.
وقتی فرزند زیبا و دلبند خویش را در آغوش کشیدند فرمودند: فرزندان فاطمه سلام الله علیها فرزندان منند و برای ایشان خدا تصمیم می‌گیرد.
در این لحظه بود که ملک مقرب حضرت حق جبرییل امین نازل گشت و بعد از ابلاغ سلام حضرت دوست به خاتم النبیین عرضه داشت خداوند متعال امر فرموده: نام این فرزند را همانطور که در لوح محفوظ منقوش است زینب بگذارید.
در این هنگام بود که حضرت ختم المرسلین با تمامی شور و شعف و اشتیاق، او را در آغوش گرمشان فشردند و بوسه ای نثار روی مه گونه ایشان نمودند و فرمودند: توصیه می‌کنم که همه این فرزند را احترام کنند که او مانند خدیجه است.
و چه تشبیه زیبایی فرمودند. یعنی همانگونه که فداکاری‌های حضرت خدیجه، نقشی اساسی در پیشرفت اسلام داشت، فداکاری و صبر و ایثار و شجاعت و شهامت این دردانه و زینت پدر نیز نقشی اساسی و موثر در جاودانگی و بقای اسلام و ایمان خواهد داشت و در یک کلمه کربلا و عشق و ایمان و ولایت و امامت در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود.
و چه زیبا زینب کبری را عقیله العرب نامیدند. چرا که وقتی که در کوفه بودند به اذن پدر بزرگوارشان برای زنان کوفی تفسیر قرآن می فرمودند و امام سجاد علیه السلام در توصیف حضرت نایبه الزهرا این چنین فرمودند: «انت بحمد الله عالمه غیر معلمه فهمه غیر مفهمه»
شما به لطف خدا، دانشوری هستید که از گنجینه علم آموخته اید و کسی به شما آموزش نداده و اندیشمندی هستید که بدون معلم می‌فهمید.
انشاالله خداوند این روز بزرگ، روز میلاد اسوه صبر و استقامت و شهامت و شجاعت و علم و ایمان و ادب را بر همه عاشقان حضرتش مخصوصا پرستاران، دلسوز و فداکار خجسته و مبارک قرار دهد.