به گزارش خبرنگار ایرنا، پرستار نامی آرام بخش و مرهمی بر زخم‌هاست، برای بهبودی بیمار تلاش می‌کند، برای مرگش اشک می‌ریزد و برای غلبه‌اش بر بیماری شادی، او عشق می‌ورزد و عاشقانه از خودگذشتگی می‌کند تا بیمارش کمبودی احساس نکند.
جمعه و روز تعطیلی برایش معنا ندارد، کمتر و یا اصلا فرصت نمی‌کند به جمع دورهمی فامیلی و خانوادگی برود، فرصت خوابش محدود است، فرزندش را کمتر می‌بیند، شب و روز نمی‌شناسد، سختی‌ها را تحمل می‌کند، استرس و اضطراب ناراحتی بیمار آزارش می‌دهد، گاهی در میان فشارهای روحی و روانی پنهان می‌شود اما دوباره بلند شده فکر و ذکرش خوب شدن حال بیماری که به بخش آورده‌اند، می‌شود.
پس از اتمام شیفت کاری، از بیمارستان که راهی خانه می‌شود تمام حواسش پیش بیمار بدحالیست که ساعتی قبل آورده بودند، قطرات اشک از چشمش سرازیر می‌شود، نمی‌داند چطور مسیر را طی کرده و به منزل برسد، کسی نمی‌داند او چقدر بغض فرو خفته دارد، چقدر در خفا برای بیمار بدحالش گریه کرده است.
او برابر سختی‌هایی که می‌کشد چندان از حقوق و مزایا مناسبی بهره‌مند نیست ولی باز عشق می‌ورزد و بربالین بیماران حاضر می‌شود، بر این باور است پرداخت به این شغل بدون عشق ممکن نیست.
روزها می‌گذرد و صفحه تقویم ورق می‌خورد و می‌رسد به پنجم جمادی الاول، روزی به نام پرستار و ما نیز به بهانه این روز پای صحبت هایشان می‌نشینیم تا از تلخی، شیرینی و زیبایی‌های این حرفه مقدس بگویند.
«مریم حبیبی» پرستار نمونه بیمارستان امام رضا (ع) ارومیه می‌گوید: پرستاری با شادی و غم همراه است وقتی بیماری بدحال آورده می‌شود با مشاهده وضع وخیم او اندوهگین می‌شویم، دل‌مان می‌گیرد اما وقتی همین بیمار بهبود می‌یابد و دوباره به زندگی عادی باز می‌گردد شادی سراپای وجودمان را می‌گیرد مثل اینکه دنیا را به ما داده باشند.
وی ادامه می‌دهد: شب و روز و تعطیلی نداریم حتی در دوران کرونا دور کاری را تجربه نکردیم بلکه با استرس این دوره سخت را سپری کردیم.
حبیبی اضافه کرد: در مناسبت‌های مختلف همانند شب چله، چهارشنبه سوری و عید نوروز و سایر اعیاد کنار خانواده نیستیم اگر چه این دوری سخت است ولی سال‌هاست به آن و ایستادن بر بالین بیمار عادت کرده و شیرینی این لحظه برایمان زیباست.
این پرستار نمونه افزود: زمستان که برف سنگین می‌بارد گاهی برای رفت و آمد به محل کار مشکل داریم و شده برخی اوقات سه کیلومتر مسیر را پیاده طی کنم تا به بیمارستان برسم.
وی که ۱۸ سال است در حرفه پرستاری فعالیت می‌کند، گفت: در هر شرایطی حضور داشته‌ایم چنانکه در ایام کرونا همه شغل‌ها دور کاری را تجربه کردند ولی ما همچنان کنار بیماران بودیم.
حبیبی اظهار کرد: بیمارانی که به بیمارستان آمده و بستری می‌شوند عضوی از خانواده ما محسوب می‌شوند، اسم و نوع بیماری او در ذهن و فکرمان می‌ماند و موقع رفتن شماره شان را می‌گیریم تا بعدها باهم صحبت کنیم البته آنها هم در روزهای خاص به سراغ‌مان می‌آیند و یادی از ما می‌کنند.
پرستاری سرشار از استرس است
«سارا فولادی» دیگر پرستار یک مرکز درمانی در ارومیه گفت: حرفه پرستاری سرشار از استرس است لحظاتی چون مرگ پدر و مادر جلوی فرزندان و یا فرزندان جلوی پدر و مادر، صحنه‌های تلخی هستند که روح و روان را آزار می‌دهند ولی وقتی نوزادی به دنیا می‌آید، بیماری بهبود پیدا می‌کند، حال‌مان خوب استد.
او افزود: به نظر من پرستاری که عاشق کارش نباشد نباید کار کند چون بدون داشتن عشق نمی‌تواند این مسیر سخت را طی کند.
فولادی ادامه داد: دوران کرونا بدترین و سخت ترین دوران کاری ما بود، خودم سه فرزند دارم که موقع بیرون آمدن از خانه برایم یاداشت می‌گذاشتند «مامان مواظب خودت باش»، گذشته از این وقتی کنار بیماران کرونایی بوده و مریض را می‌دیدم که به نفس نفس افتاده این حالت برایم سخت و غذاب آور بود.
این پرستار تاکید کرد: یکی از بچه هایم دچار مشکل تنفسی شده بود بسیار نگران بودم، همسرم می‌گفت تو طوری کار نکرده‌ای که بچه‌ات آسیب ببیند، واقعا هم معجزه بود که اتفاقی برایش نیفتاد و روند رشد طبیعی‌اش را طی کرد، الان ۱۰ سال از آن موقع می‌گذرد، دعای خیر بیماران خیلی کمکم کرد.
فولادی گفت: خانمی تازه صاحب فرزند شده ولی حالش بد بود، کودک هشت ساله‌اش شب و روز جلوی اتاق مادر بود، می‌گفت تا مادرم خوب نشود نمی‌روم روزهایی که شیفت نبودم زنگ می‌زدم و جویای حالش می‌شدم من و همکارانم برای خوب شدن مادرش نذر کردیم، بازگشت مادر به زندگی لبخند بر لبان‌مان نشاند.
وی یادآور شد: حمایت‌ها بسیار کم و هیچ مطابقتی با سختی کارمان ندارد، بیشتر وقت ما در کنار بیمار هستیم ولی حمایت های مادی و معنوی قابل مقایسه با سختی کارمان نیست در حالیکه در کشورهای دیگر بخاطر حساسیت این شغل خیلی مورد توجه و حمایت است.
وی افزود: رضایتمندی بیمار ارتباط مستقیمی با رضایتمندی کارکنان بویژه پرستاران دارد و انتظار داریم مسوولان در این خصوص تدابیری بیندیشند تا مشکلات این قشر بر طرف شود.
پرستاری را با علاقه و عشق به همنوع انتخاب گردم
محمدی پرستار نمونه بیمارستان امام‌رضا (ع) گفت: از کودکی عاشق پرستاری بودم، ۲۱ سال تمام شیفت‌های شب طولانی را بر عهده دارم و اگر دوباره قرار باشد شغلی را انتخاب کنم باز هم حرفه پرستاری را انتخاب خواهم کرد زیرا لذت خدمت به خلق قابل مقایسه با هیچ چیز دیگری نیست.
وی ادامه داد: صحنه احیای بیماران زمانی که همراهانشان نگرانند خوشایندترین و زیباترین صحنه هاست و جزو شادترین لحظات کاری ما و برعکس مرگ بیمار جزو لحظات اندوهناک و ناراحت کننده است.
محمدی افزود: بعضی براین باورند لحظات دردناک نظیر فوت بیمار برای کادر درمان عادی است در حالیکه آنها در آن لحظه بغض خود را فرو می‌خورند و از درون برای بیمارشان می‌سوزند و غصه می‌خورند.
او می‌گوید: شیفت شب‌ها عوارض مختلفی در حافظه، اندام‌های بدن، تیرویید، پوکی استخوان و مشکلات روحی، روانی و جسمی را برای فرد موجب می‌شوند ولی پرستار تمام این سختی‌ها را به جان می‌خرد تا بیماران زودتر بر بیماری غلبه کرده و بیمارستان را ترک کنند.
این پرستار نمونه تاکید کرد: باید برای کار پرستاری عشق و علاقه باشد چون بدون آنها نباید وارد این کار شد لذا هر کس این حرفه را انتخاب می‌کند، ایثارگر و از خودگذشته است.
او از مرگ همکارانش در دوران کرونا گفت و یادآور شد: در این دوران کسی حاضر نبود بر بالین بیمار باشد حتی اعضای خانواده، ولی همکارانم بدون وقفه در کنار آنها ماندند و برخی بخاطر ابتلا به این ویروس منحوس جان خود را برای مراقبت از بیمار و غلبه بر بیماری فدا کردند.
۶ هزار پرستار در استان فعالیت می کنند
صیادی رییس نظام پرستاری آذربایجان غربی گفت: ۶ هزار پرستار در سطح استان و در مراکز درمانی و بیمارستان‌ها فعالیت می‌کنند.
به گزارش ایرنا، پرستاری در رده سخت ترین مشاغل دنیا قرار دارد و تنها افرادی در این حرفه دوام می‌آورند که عاشق کارشان باشند. ساعات کاری طولانی متغیر، شب بیداری، دوری از خانواده و حجم کار زیاد ذهن و بدن شخص را فرسوده می‌کند ضمن اینکه حقوق و مزایای پرستاران در مقایسه با نوع کارشان و تنش‌های روحی و روانی که بر آنها وارد می‌شود، کم است.