به گزارش ایرنا، نیروی هوایی آمریکا روز جمعه از بمب افکن رادار گریز خود به نام B-۲۱ که توسط شرکت هوافضای نورثروپ گرامن ساخته شده رونمایی کرد.
هواپیمای جدید آمریکا به جدیدترین بمب افکن راهبردی نیروی هوایی این کشور تبدیل خواهد شد که نمونه آن را در دنیای امروز کمتر شاهد هستیم. فقط آمریکا، فدراسیون روسیه و جمهوری خلق چین از چنین بمب افکن‌هایی استفاده می‌کنند.
خبرگزاری اسپوتنیک در گزارشی روایتی از بمب افکن‌های ناوگان هوایی آمریکا آورده تا بتوان ویژگی‌های B-۲۱ را به صورت ملموس تر درک کرد.
B-۲ اسپیریت
بمب افکن B-۲ پدرخوانده هواپیمای B-۲۱ است که آن هم به دست شرکت نامبرده تولید شده و طرح مشابه «بال‌دیس» را دارد. زمانی که از B-۲ در سال ۱۹۸۸ رونمایی شد، اولین هواپیمای رادار گریزی بود که مردم عادی به چشم خود می‌دیدند و تمام جهانیان را شوکه کرده بود.
طرح رادار گریز "B-۲ اسپیریت" این طور است که امواج رادارهای برخورد کننده به هواپیما را جذب می‌کند و خود را مانند یک پرنده کوچک در صفحه نمایش‌های دشمن نشان می‌دهد. "اسپیریت" علاوه بر استفاده از روش‌های زیرکانه قادر به حمل ۸۰ بمب لیزری هدایت شونده ۲۳۰ کیلوگرمی موسوم به «تهاجم مستقیم مشترک» یا ۱۶ بمب هیدروژنی B۸۳ است. این بمب افکن می‌تواند همچنین موشک‌های کروز را در محفظه بمب داخلی خود حمل نماید.
پروژه B-۲ بسیار جنجال برانگیز بود زیرا یک مساله بسیار سری به حساب می‌آمد. این بمب افکن در جریان پروژه توسعه‌اش، به جای یک بمب افکن ارتفاع بالا به یک هواپیما با قابلیت پرواز سینه مال در سطح پایین طراحی شد و پس از پایان جنگ سرد در سال ۱۹۹۱ توجیه ساخت آن دشوار به نظر می‌آمد. فقط ۲۱ فروند از آن به قیمت ۱ میلیارد دلار ساخته شد.
B-۱B لنسر
در دهه ۱۹۷۰ شرکت «راکول» که اکنون زیر مجموعه‌ای از لاکهید مارتین است، بمب افکن B-۱B یا "بون" را تولید کرد. درحالیکه بون یک بمب افکن بال متحرک با ویژگی‌های رادار گریز و پرواز سینه مال است، طرح‌های اولیه برای بالا بردن قابلیت‌هایش فراتر از اینها بود.
بمب افکن B-۱A به عنوان یک بمب افکن هسته‌ای و بهتر از تمام هواپیماها در کلاس خودش در نظر گرفته می‌شد. یک بمب افکن بزرگ و بسیار سریع با ظرفیت حمل بمب بزرگ که قابلیت گریز از سامانه‌های شوروی را داشت. این یک جانشین برای بمب افکن هسته‌ای هاستلر B-۵۸ بود.
هرچند پروژه «لنسر» زیر سایه B-۲ قرار گرفت؛ جیمی کارتر رئیس جمهوری وقت آمریکا پروژه B-۱A را به صورت رسمی در سال ۱۹۷۷ لغو کرد زیرا یک پروژه هزینه‌بر بود و به نظر می‌رسید پس از آگاهی غرب از جنگنده رهگیر میگ-۳۱ شوروی منسوخ شود اما به شکل مخفیانه برنامه بمب افکن رادار گریز پیشرفت قابل توجهی را داشت.
این برنامه بعدها در سال ۱۹۸۱ احیا شد پس از اینکه B-۲ با تاخیرهایی مواجه شد. پس از پایان جنگ سرد، بمب افکن B-۱B توانایی حمل بمب‌های عادی را به دست آورد و آنها به صورت فشرده در نقش حمایت هوایی در جریان جنگ افغانستان مورد استفاده قرار گرفتند.
B-۵۲ استراتوفورترس
بمب افکن B-۵۲ از دهه ۱۹۵۰ به این سو نقطه اتکا نیروی هوایی آمریکا بوده است. این هیولای عظیم با طول بال حدود ۵۷ متر می‌تواند ۳۱ تن تسلیحات را حمل کند و قابلیت پیمایش ۱۴ هزار کیلومتر بدون سوخت گیری مجدد را دارد.
این بمب افکن شاید امروز منسوخ به نظر بیاید اما زمانیکه اولین بار در سال ۱۹۵۲ به پرواز درآمد، بال‌های متحرک و موتورهای توربوجت آن دارای جدیدترین فناوری روز بود. ظرفیت بارگیری گسترده و مخزن‌های سوخت بزرگ، آن را قادر ساخت تا گشت زنی را با بمب‌های هسته‌ای در حریم هوایی شوروی انجام دهد.
B-۵۲ از زمان نخستین پروازش که به ۷۰ سال پیش برمی‌گردد، تقریبا همه سامانه‌هایش به روزرسانی و تعویض شدند تا به نوعی مطابق با فناوری قرن ۲۱ باقی بماند و بتواند تسلیحات جدید مانند موشک‌های کروز و موشک‌های فراصوت را حمل کند.
نیروی هوایی آمریکا قصد دارد از B-۵۲ تا سال ۲۰۵۰ استفاده کند.
رونمایی از B-۲۱ ریدر
به نوشته تارنمای خبری هیل، B-۲۱ اما اولین بمب افکن جدید آمریکا در بیش از ۳۰ سال اخیر محسوب می‌شود. پیش از رونمایی این هواپیما در تاسیسات نیروی هوایی آمریکا در پالمدال ایالت کالیفرنیا، تنها جنبه‌های ظاهری آن مورد بررسی قرار گرفت که تصاویر برداشته شده از B-۲۱ شباهت بسیار آن به B-۲ اسپیریت را نشان می‌دهد.
وزارت دفاع آمریکا بر اساس گزارش سالانه خود درباره چین که به دستیابی هزار و ۵۰۰ سلاح هسته‌ای توسط پکن تا سال ۲۰۳۵ و پیشرفت‌های دیگر آن در صنعت نظامی اشاره شده، اعلام کرد که واشنگتن به یک بمب افکن جدید برای قرن ۲۱ برای رویارویی با تهدیدهای بسیار پیچیده‌تر نیاز داشت.
به گفته دبورا لی جیمز وزیر سابق نیروی هوایی آمریکا، B-۲۱ پایندپذیرتر است و می‌تواند از پس تهدیدهای بسیار دشواتر بربیاید.
کتی واردن مدیر اجرایی شرکت نورثروپ گرامن بیان کرد درحالیکه این بمب افکن شاید شبیه به B-۲ باشد اما به محض اینکه داخل می‌شوید شباهت‌های آنها تمام می‌شود.
واردن در مورد خصوصیات بمب افکن تازه رونمایی شده، تشریح کرد: شیوه‌ای که این بمب افکن به صورت داخلی عمل می‌کند بسیار پیچیده‌تر از B-۲ است زیرا فناوری به لحاظ قابلیت محاسبه بسیار زیاد تکامل یافته است.
چندین تحلیلگر دفاعی گفتند که تغییرات دیگر احتمالا شامل مواد پیشرفته استفاده شده در بدنه برای سخت‌تر کردن شناسایی، روش‌های جدید کنترل الکترونیکی است تا بمب افکن بتواند رادارهای دشمن را دور بزند.
قیمت این بمب افکن‌ها هنوز مشخص نیست. نیروی هوایی خرید ۱۰۰ تایی آن را به ازای هر فروند ۵۵۰ میلیون دلار در سال ۲۰۱۰ قیمت گذاری کرد که تقریبا به قیمت امروز ۷۵۳ میلیون دلار می‌شود اما با هزینه‌های شکل گرفته روی آن قیمت نهایی هنوز مبهم است.