به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، رمان تنهایی دونده‌ی استقامت برای نوجوانان بزرگ‌تر از ۱۶ سال نوشته شده است. این کتاب ویراست جدیدی است از کتابی که با همین عنوان در سال ۱۳۸۷ منتشر شد.
پسر نوجوانی، که به جرم دزدی به دارالتادیب سپرده شده، از سوی مسئولان آن مرکز، برای شرکت در مسابقات دو برگزیده می‌شود. او روزها، بدون هیچ نگهبانی، در جنگل به تمرین‌های طولانی پرداخته و تمام مدت با خود به مسائل گوناگون می‌اندیشد. آمادگی جسمانی وی و تمرین‌های مستمرش باعث شده همه یقین داشته باشند که او برنده حتمی مسابقه خواهد بود. اما آن‌چه در ذهن پسرک می‌گذرد کاملا متفاوت است. او که همیشه رنج کشیده و صحنه‌های تکان‌دهنده و زجرآور بسیاری را، با وجود سن کم، از نظر گذرانده است. تمامی افراد پیرامون خویش را مقصر شناخته و به خصوص با کسانی که به نوعی با پلیس، دولت و زندان در ارتباط هستند، احساس دشمنی شدیدی می‌کند.
بنابراین در تمام مراحل تمرین تصمیم خود را جدی‌تر کرده، و روز مسابقه، در آخرین دقایق، در حالی که تمامی تماشاچی‌ها اطمینان یافته‌اند او برنده خواهد شد، ناگهان در جای خویش ایستاده و هیچ حرکتی نمی‌کند. تشویق‌ها و فریادها، هیچ تاثیری بر وی نداشته و آنقدر بی‌حرکت می‌ماند که رقیبانش از او گذشته و برنده می‌شوند. پسرک اکنون احساس یک برندۀ واقعی را دارد که توانسته بر خلاف خواست دیگران عمل کند.
آلن سیلیتو (۴ مارس ۱۹۲۸ – ۲۵ آوریل ۲۰۱۰) یک نویسنده، فیلم‌نامه‌نویس، شاعر و رمان‌نویس اهل بریتانیا بود. از آثار او می‌توان به شنبه‌شب و صبح یکشنبه (۱۹۵۸) و تنهایی یک دونده استقامت (۱۹۵۹) اشاره کرد. از روی هر دو این آثار، فیلم‌های قابل توجهی به نام‌های شنبه‌شب و صبح یکشنبه و تنهایی یک دونده استقامت ساخته شده است. او در ۱۹۹۷، به عضویت انجمن پادشاهی ادبیات انگلستان انتخاب شد.
قسمتی از متن کتاب
مدیر شکم گنده چشم‌باباغوری به یکی از زیردستان شکم گنده‌ی چشم‌باباغوری‌اش که کنار یک دلبر شکم گنده‌ی چشم‌باباغوری نشسته بود، گفت که من تنها امیدش هستم، تا جام قهرمانی دارالتادیب را با آن نوار آبی‌رنگ در دوی استقامت مسابقه‌ی استان به ارمغان بیاورم و این کاملا درست بود. در خودم به ریش آنها می‌خندیدم. تازه به هیچ‌کدام از آن شکم گنده‌های چشم‌باباغوری عوضی حرفی امیدوارکننده نزده بودم، اگرچه می‌دانستم که مدیر سکوتم را طوری معنی می‌کرد، که انگار جام همین حالا، توی دفترش، در کنار یک مشت جایزه‌ی قراضه‌ی دیگر روی قفسه‌ی کتابخانه قرار داشت.
«شاید وقتی از اینجا مرخص شود به یک جور دونده حرفه‌ای بدل شود.»
و تازه وقتی که این را گفت و من آن را با گوش‌های خودم شنیدم، فهمیدم که این چندان هم بعید به نظر نمی‌رسید. آدم در ازای پول بدود، هرچقدر بدوی، اجرت بگیری، برای هر نفس یک شیلینگ، تا آنقدر رشد کنی که برای هر نفس‌نفس زدنی یک سکه طلا دستمزد بگیری. و وقتی که آدم سی و دو سالش شد به علت کهولت سن از کار کناره می‌گیرد. با ششی که دیگر شش نیست، با قلبی به گندگی توپ فوتبال، و با پاهای واریس گرفته‌ای که رگ‌هایش مثل ساقه‌ی لوبیابیرون زده است.
کتاب تنهایی دونده‌ی استقامت نوشته آلن سیلیتو و ترجمه ناصر زاهدی در ۸۵ صفحه با شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۲۵ هزار تومان توسط انتشارات پیدایش منتشر شد. کاغذ این کتاب از جنگل‌های کاملا مدیریت شده تهیه شده‌است.