جهانبخش سلطانی در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در توضیح شرایط حاکم بر تولیدات سینمایی در سال های اخیر بیان کرد: این روزها ورود و حضور به عرصه تصویر بسیار سخت شده است. امروز برای کار کردن در سینما باید وارد باند شوید؛ این باندها جمعیتی هستند که در داخل خودشان کارها را انتقال می دهند؛ آنها هر هفته با هم جلسه دارند و از بین خودشان انتخاب می کنند. در سال هایی که گذشت، بسیار اذیت شده ام. چون تاکنون عضو هیچ گروه، باند و دسته ای نبوده ام.
بازیگر فیلم سینمایی باشگاه سری (جمال شورجه ۱۳۷۷) در توضیح علت کم کاری خود گفت: دو سال پیش سریال کامیون را با مهدی هاشمی کار کردم و پس از آن قسمتی کوتاه از مردان آهنین را در اصفهان کار کردیم. اوسط امسال هم یک تله فیلم بود که در آن حضور داشتم اما در سینما کار خاصی به من پیشنهاد نشده است.
این هنرپیشه تلویزیون در پاسخ به این پرسش که به رغم عدم پیشنهادات سینمایی چرا هنوز پیشنهادات تلویزیونی داشته است، گفت: شاید چون آنها به من نیاز داشته اند. ضمن این که حضورم در این کارها هم این گونه است که خودم باید جذب شوم؛ مثلا در مورد سریال کامیون، مضمون را دوست داشتم و می دانستم که وقتی مهدی هاشمی هست، کار، ارزشمند است؛ البته نباید دور از ذهن داشت که نمی شود کاملا بیکار بود. چرا که در شرایط حاضر، مسائل اقتصادی شوخی ندارد و نمی شود با شعار زندگی کرد.
بازیگر سریال کامیون (مسعود اطیابی ۱۳۹۹) اظهار داشت: عدم حضور ما شاید فریادی برای گوش های کر باشد. یعنی نوعی از اعتراض عمیق اما اصلا گوششان بدهکار نیست و این واقعیتی انکارناپذیر است.
بسیاری از آثار امروزی بزن در رو است
بازیگر فیلم سینمایی مهریه بی‌بی (اصغر هاشمی ۱۳۷۳) در توضیح این مطلب که چرا تولیدات تصویری دهه اخیر کیفیت دهه های قبل را ندارد، گفت: هنرمندان، دیگر نگاه عمیق به رخدادهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ندارند و کسانی که اهل دل و معرفت هستند هم حضوری مستمر و عینی در تولید کارها ندارند؛ عمده کارها در سطح و برای سرگرمی ساخته می شود و دیگر هیچ هدفی ندارد. به همین علت است که به افرادی همچون بنده که ۵۰ سال است در این حرفه هستیم، بسیار سخت پیشنهاد کار می شود.
یک سریال ۷۰ قسمتی در اصفهان به من پیشنهاد شد که نرفتم. چرا که مانند بسیاری از آثار امروزی بزن در رو بودبازیگر فیلم سینمایی افق (رسول ملی قلی پور ۱۳۶۷) یادآور شد: البته یک سریال ۷۰ قسمتی در اصفهان به من پیشنهاد شد که نرفتم. چرا که مانند بسیاری از آثار امروزی، بزن در رو بود؛ آثار امروز عمدتا چیزی به عنوان پیام و محتوا و ساختار ندارد و آرمان های فروخورده جامعه جایی در آنها ندارد.
سلطانی در توضیح چاره جویی برای افزایش کیفیت و محتوای آثار تاکید کرد: مسئولان باید بخواهند. یعنی باید مضامینی تصویب شوند و اجازه کار بیایند که محتوایی داشته باشند و فقط سرگرمی نباشد.
بازیگر فیلم سینمایی شرم (کیومرث پوراحمد ۱۳۷۰) گفت: زمان ما، کتاب از دست هنرمندان نمی افتاد و دائم در حال مطالعه بودند. در نتیجه کارهایی که به آنها پیشنهاد می شد، درخور توجه بود. همه دغدغه هنرمند باید جامعه و آرمان های فروخورده اش باشد؛ چیزی که امروز نیست.
وی بیان کرد: یکی از مشکلات فعلی ما این است که تصمیم گیرنده اصلی، سرمایه گذار است و چون او نگران بودجه اش است و می خواهد پولش برگردد، در نتیجه به چیزی توجه می کند که خوب فروخته شود.
جهانبخش سلطانی ( متولد ۱۳۳۰) بازی در تئاتر را از سال ۱۳۴۵ و به صورت حرفه ای زیر نظر مرحوم ناصر فرهمند و ماشالله وحیدی آغاز کرد. با دعوت رسول ملاقلی پور (کارگردان) برای اولین بار در سال ۱۳۶۷ وقتی ۳۷ ساله بود، با فیلم افق وارد سینما شد و دو سال بعد با سریال قصه های مجید اولین تجربه را در تلویزیون به دست آورد و با سریال مردان آنجلس در سال ۷۷ شناخته شد. سلطانی برای بازی در فیلم شرم، برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم مرد جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۷۱ شد.