به گزارش ایرنا، محمدسعید سیف روز سه‌شنبه جمع تعدادی از مسوولان دانشگاه‌ها و صنعت هرمزگان اظهار داشت: وزارت علوم به این نتیجه رسیده که بایستی به حرف استان‌ها گوش بدهد و دغدغه استان‌ها مهم بوده و شرایط و نیازهای استان‌ها اصل غیرقابل انکاری است که دانشگاه‌ها باید به آنها بپردازند.
مدیرکل دفتر ارتباط با جامعه و صنعت وزارت علوم ادامه داد: مزیت استانی هم از آن جهت مطرح شده که دانشگاه‌ها علاوه‌بر اقدامات معمول استانی بر روی یک یا ۲ مزیت استانی هم متمرکز شوند، برنج در مازندارن موضوع اصلی است، اما کدام دانشگاه در مازندران کار محوری‌اش را این مساله قرار داده و به زنجیره ارزش، بهره‌وری، صادرات و صنایع جانبی و بسته بندی آن توجه کرده است، لذا تلاش شده این بحث جایگاه خود را بین دانشگاه‌ها بدست آورد.
وی یادآور شد: این ۲۴ طرح دغدغه مردم و مسوولان استان‌هاست، مزیت‌های استانی بسیار متنوع است و این موضوع چند سال قبل در وزارت علوم مطرح شد که دانشگاه‌ها علاوه بر رسالت علمی که برای کل کشور دارند، که شامل تربیت نیروی متخصص و موارد مشابه است، باید حل کننده مشکل استان محل استقرار خود هم باشند.
سیف اضافه کرد: همچنین اقداماتی با ستاد وزارت کشور و با حمایت وزیر کشور آغاز شده که تفاهم‌نامه‌هایی با برخی دانشگاه‌ها در زمینه علوم انسانی منعقد شد؛ به عنوان مثال دانشگاه شهید بهشتی در زمینه الگوها و روش‌های نوین مدیریت بحران ماموریت دارد و وزارت کشور از آن دانشگاه خواسته به عنوان اتاق فکر وزارت کشور ایفای نقش کند.
دانشگاه‌ها در استان‌ها به همدیگر هماهنگ باشند
سیف بیان کرد: شبکه دانشگاه‌های فنی و حرفه‌ای و علمی کاربردی، پیام نور، پارک‌های علم و فناوری و مراکز رشد را در آموزش عالی داریم که دانشگاه معین در هر استان بایستی بین آنها هماهنگی ایجاد کند تا مسوولان استانی یک سخن واحد از دانشگاه‌های مستقر بشنوند.
وی تأکید کرد: دانشگاه باید تکلیف را معلوم کرده و در عمل بتواند این مجموعه را مدیریت و تقسیم کاری انجام دهد که لازم است در این زمینه بیشتر کار شود.
مدیرکل دفتر ارتباط با جامعه و صنعت وزارت علوم بیان کرد: گاهی در بین اعضای هیات علمی این مشکل را داریم و اگر هماهنگی نداشته باشیم ممکن است تناقض‌هایی ایجاد شود.
مسیر طبیعی جذب دانشجوی ارشد و دکترا را حذف کرده‌ایم
سیف ادامه داد: مهارت افزایی موضوع مهمی است اما برخی دانشگاه‌ها بازدیدهای علمی را متوقف کرده یا کارآموزی را انجام نمی‌دهند، دانشجویی که کارخانه را ندیده باشد نمی‌تواند کارایی لازم را داشته باشد.
وی در بخش دیگری از سخنانش ادامه داد: اکثر دانشگاه‌های جهان دانشجویان ارشد و دکتری را برای انجام یک کار پذیرش می‌کنند و این مسیر طبیعی در دنیاست که آن را حذف کرده‌ایم.
مدیرکل دفتر ارتباط با جامعه و صنعت وزارت علوم تصریح کرد: اگر در انگلیس می‌گویند تعداد مقاله افزایش یافته و این خوب است به خاطر این است که بیشتر آن مقاله‌ها برای تأمین نیازی بوده‌اند.
وی توضیح داد: یعنی مقاله حاصل طرح تقاضا محور بوده و نه پذیرش دانشجو، بنابراین پذیرش دانشجو دلیل پیشرفت نیست.
تنها ۷۰۰ تا ۸۰۰ پژوهشگر به ازای هر یک میلیون نفر در کشور وجود دارد
سیف خاطر نشان کرد: ایران انواع و اقسام مشکل‌هایی را که کشورهای مختلف شاید یکی یا همزمان ۲ تای آنها را داشته باشند با هم دارد.
وی افزود: شرایط کشور در زمینه سرمایه‌گذاری برای پژوهش آنچنان که باید نیست، اما برخی کشورها چند درصد تولید ناخالص داخلی خود را صرف پژوهش می‌کنند.
مدیرکل دفتر ارتباط با جامعه و صنعت وزارت علوم گفت: گاهی غلو کرده و حرف کلیشه‌ای می‌زنیم اما در واقع نسبت به شرایط واقف نیستیم و نمی‌دانیم درخصوص کشور خود یا یک کشور پیشرفته سخن می‌گوییم.
سیف افزود: علت بیکاری دانش‌آموخته دکترا و کارشناسی ارشد تعداد بالای تربیت شدگان نیست البته برخی و حتی مسوولان بالادستی و ارشد اینگونه تصور می‌کنند.
وی اشاره کرد: اما آمارهای جهانی خلاف این را می‌گوید، اگر نسبت تعداد پژوهشگران به ازای جمعیت را بنگریم بهتر متوجه اشتباه بودن این تصور می‌شویم.
مدیرکل دفتر ارتباط با جامعه و صنعت وزارت علوم ادامه داد: تعداد پژوهشگر کشور به ازای هر یک میلیون نفر ۷۰۰ تا ۸۰۰ نفر پژوهشگر است که دانشجویان ارشد، دکترا و استادان دانشگاه و برخی هم پژوهشگرانی هستند که مراکز تحقیقاتی وزارتخانه مشغول به فعالیت هستند.
سیف اضافه کرد: اما کشورهایی وجود دارند که به ازای هر یک میلیون نفر هزاران پژوهشگر دارند به عنوان مثال دانمارک حدود ۶ هزار و ۵۰۰ نفر و فنلاند هفت هزار و ۵۰۰ نفر پژوهشگر به ازای هر یک میلیون نفر جمعیت دارند.
وی اظهار داشت: بنابراین اگر همین تعداد پژوهشگری که در کشور وجود دارد را ۱۰ برابر کنیم به دانمارک می‌رسیم.
سیف ابراز داشت: علت بیکاری به خاطر نبود سرمایه‌گذاری در زمینه تحقیق و توسعه کشور است، بودجه برای این موضوع نیست و مرکز تحقیقاتی نداریم و کار تحقیقاتی نمی‌کنیم.
وی تأکید کرد: اما اگر در زمینه تحقیقات سرمایه‌گذاری کنیم، پژوهشگر هم جایگاه خود را بدست می‌آورد، اینکه بگوییم در پژوهش را بسته و تنها تکنسین تربیت کنیم، حرف به شدت اشتباهی است.
مدیرکل دفتر ارتباط با جامعه و صنعت وزارت علوم تصریح کرد: می‌توان دست به این کار زد اما پس از ۱۰ سال صنعت کشور عقب افتاده می‌شود و چیز جدید و کالای به روزی تولید نمی‌کند.
سیف اضافه کرد: این کاری است که کشورهای اروپایی و پیشرفته قصد انجام آن را ندارند و از آن به شدت اجتناب می‌کنند.
وضعیت برنامه‌ریزی در کشور هم خوب نیست
مدیرکل دفتر ارتباط با جامعه و صنعت وزارت علوم ادامه داد: وضعیت برنامه‌ریزی در کشور خوب نیست و اگر بخواهیم به نتیجه مفید برسیم بایستی برنامه‌ریزی مناسب و دقیقی داشته باشیم، یعنی از قطعه‌ها و اجزای در اختیار حداکثر استفاده را کنیم.
سیف گفت: نمی‌توان یکسری قطعه مانند ترانزیستور و سنسور را روی میز ریخت و گفت تبدیل به یک برد می‌شود، اما ما این کار را در کشور کرده‌ایم.
وی افزود: یعنی الان ۱۰۰ دانشگاه، ۴۵ پارک علم و فناوری، ۲۰ پژوهشگاه و ۴۰۰ انجمن علمی و فناوری ایجاد کرده و انتظار داریم کار ایجاد شود، آیا واقعاً همینطور می‌شود؟
مدیرکل دفتر ارتباط با جامعه و صنعت وزارت علوم اشاره کرد: کسی به فکر زنجیره و ارتباط بین اینها نیست، به عنوان مثال تفاوت بین پارک علم و فناوری با دانشگاه و ارتباط این ۲ با یکدیگر چگونه است، شاید ارتباط ارگانیک پارک علم و فناوری با دانشگاه به خاطر نزدیکی آنها به یکدیگر خوب باشد، اما دانشگاه و پارکی در شهری داریم که هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند و اینها هم زیر مجموعه وزارت علوم هستند.
سیف ابراز داشت: تفاوت ما با کشورهایی که این ارتباط را شکل داده‌اند را هم باید در نظر بگیریم، آن کشورها به یکباره نتوانسته‌اند این ارتباط را شکل بدهند بلکه ۱۰۰ تا ۲۰۰ سال زمان برده است.
تقسیم کار ملی و ماموریت گرایی برای کشور حیاتی و ضروری است
وی خاطر نشان کرد: حداقل‌ها را از لحاظ مالی، نیروی انسانی، تجربه، امکانات، برنامه‌ریزی داریم و در این شرایط اگر کار شخصی مانند یک مسافرت با حداقل امکانات پیش‌رو داشته باشید، بسیار دقیق و برای لحظه به لحظه آن برنامه‌ریزی می‌کنید تا بتوانید به مقصد برسید.
سیف ادامه داد: بنابراین تقسیم کار ملی و ماموریت گرایی برای کشور حیاتی و ضروری است و نمی‌توانیم بگوییم چون خوشمان آمده حرف از ماموریت گرایی می‌زنیم. اگر حداقل از نیم درصد تولید ناخالص داخلی و ۷۰۰ تا ۸۰۰ پژوهشگر به ازای هر یک میلیون نفر به درستی استفاده نکنیم به نتیجه‌ای نمی‌رسیم.