کتایون جهانگیری که امسال با فیلم مستند ۳۴ دقیقه ای ماراتن به سوی خط باریک قرمز در بخش مستندهای کوتاه بخش مسابقه ملی شانزدهمین جشنواره بین المللی سینما حقیقت حضور دارد، در مورد قصه این مستند به خبرنگار سینمایی ایرنا گفت: این فیلم در ارتباط با نجات فک خزری است و به فعالیت هایی می پردازد که در ایران توسط موسسه امداد و نجات این فک ها در جریان است.
وی ادامه داد: داستان این مستند از مرگ و میری که اتفاق افتاده است و جستجوی دلیل آن، آغاز می شود. سال‌هاست فک خزری در خطر جدی انقراض است و نامش در فهرست قرمز اتحادیه‌ی بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) قرار گرفته است، ولی گروه‌های حفاظت از فک می‌کوشند راهی برای نجات این گونه‌ی منحصربه‌فرد بیابند. این مستند نگاهی می‌اندازد به فعالیت‌های این افراد برای کاهش مشکلات و مرگ‌ومیر فک‌ها.
این کارگردان در توضیح چرایی ساخت این مستند تصریح کرد: پیشتر دو مجموعه در مورد نجات حیوانات کار کرده بودم. فک ها جزو گونه های در معرض انقراض قرار دارند و به همین دلیل سراغ آن رفتم. در این مستند نشان داده می شود که جمعیت فک ها در سالهای اخیر به شدت کاهش یافته است.
این مستندساز در پاسخ به چرایی شباهت اسم این مستند با دیگر مستند ایرانی (خط باریک قرمز به کارگردانی فرزاد خوشدست ۱۳۹۹) گفت: کتابی با عنوان «لیست قرمز انقراض» برای حیواناتی که در معرض انقراض قرار دارند منتشر می شود و فک در این لیست رفته است و در حقیقت زندگی این گونه حیوانی یک حرکت مدام به سمت انقراض است.
وی تاکید کرد: این حیوان اسمش در آن کتابچه رفته است و من آن لیست را مانند مرزی دیدم که حیوان وقتی از آن عبور می کند به عنوان در خطر انقراض محسوب می شود و این حرکت مداومش مانند یک ماراتن دائمی است که نسل به نسل جلو می رود و کمتر می شود.
کارگردان مستند در مورد این کتابچه یادآور شد: «لیست قرمز انقراض» یک لیست جهانی است که در یک کتابچه بین المللی منتشر می شود.
جهانگیری در مورد شباهت اسم مستند خود با دیگر آثار خاطرنشان کرد: یک فیلم خارجی با موضوع جنگ ویتنام در دهه ۹۰ به این اسم داریم؛ اسم مستند ایرانی خط باریک قرمز را اگر هم شنیده باشم واقعا در ذهنم نبوده است و این اسم از این ذهنیت من می آید؛ این که من جریان زندگی فک های خزری را مانند یک خط بسیار باریک قرمز دیدم که معنی انقراض داشت.
وی در مورد پیش بینی اش از اقبال مخاطبان هم تصریح کرد: اساسا فیلم های محیط زیستی در جشنواره سینما حقیقت خیلی دیده نمی شوند؛ نه از دید داوران و نه مخاطبان و معمولا مردم به دنبال موضوعات اجتماعی هستند مگر این که مخاطب تخصصی دنبال آن باشد.
این مستندساز بیان کرد: مردم برای من اولویت هستند و خارج از جشنواره مردم فیلم های مستند محیط زیستی را می بینند.