آذربایجان غربی از جمله استان‌هایی است که با اهتمام دولت مردمی سیزدهم، گام‌های نخست و البته بلندی را برای توسعه بر می‌دارد و در این مسیر به دور از حاشیه‌ها به هم افزایی در همه بخش‌ها فکر می‌کند که البته استفاده از توان مشاوره‌ای مدیران گذشته این استان یکی از ابزارها است.
این استان از ابتدای انقلاب شکوهمند اسلامی یکی از استان‌های درگیر با مشکلات امنیتی بود و حتی پیش از آغاز جنگ تحمیلی، تحرکات امنیتی در این استان آغاز شد و در دوران جنگ به اوج خود رسید و چند سال پس از خاتمه جنگ نیز ادامه داشت.
در این میان بود که برخی استان‌های عمقی کشور با استفاده از وجود امنیت، زمینه سرمایه گذاری را فراهم می‌کردند و از سرمایه بخش‌های مختلف اقتصادی برخوردار می‌شدند و همین امر توسعه این مناطق را در سال‌های طولانی دهه‌های ۶۰ و حتی ۷۰ رقم می‌زد.
با پایان جنگ تحمیلی، روند سریع سرمایه گذاری برای بهبود وضعیت استان‌های درگیر در دوران دفاع مقدس آغاز شد و برخی مناطق مرزی کشورمان هم با استفاده از اتحاد و همدلی که در آنها حاکم بود، توانستند بخش قابل توجهی از سرمایه گذاری لازم را برای این منظور به دست آورند که این امر در آذربایجان غربی به عللی روی نداد یا سرعت آن بسیار کم بود.
یکی از مهمترین علل استفاده نکردن آذربایجان غربی از ابزار توسعه و سرمایه گذاری در دهه‌های ۷۰ و حتی سال‌هایی از دهه ۸۰، برخی کشمکش‌های سیاسی بود که در جامعه حاکم بود و حتی این کشمکش‌ها از ثبات در بسیاری از رده‌های مدیریتی استان هم جلوگیری می‌کرد.
از اواسط دهه ۸۰ بود که تازه موضوع استفاده از مولفه‌های سرمایه گذاری در آذربایجان غربی در ادبیات استان وارد شد و شاخصه‌هایی نظیر درآمد سرانه، طرح‌های عمرانی عظیم، طرح‌های سرمایه گذاری با ظرفیت بالا، استفاده از توان نفتی کشور در حوزه پتروشیمی برای استان و همچنین استفاده از زیرساخت‌های توسعه‌ای در گزارش‌های مدیران ارائه شد.
با روی کارآمدن دولت سیزدهم و البته حضور محمدصادق معتمدیان استاندار آذربایجان غربی در راس مدیریتی استان، برخی برنامه‌ها برای توسعه استان تدوین و اجرایی شد که بخش مهمی از آنها با استفاده از توان مدیران کشوری امکان پذیر بود و البته برخی از این نیروها هم، متعلق به ارومیه و اهل این شهر و دیگر مناطق آذربایجان غربی بودند که در رده‌های بالای مدیریت اجرایی و حتی برخی نهادهای حاکمیتی و هلدینگ‌های بزرگ سرمایه گذاری حضور داشتند.
علاوه بر دیدارهای دوطرفه زیادی که طی ماه‌های اخیر در آذربایجان غربی با این افراد نظیر پرویز فتاح رییس بنیاد مستضعفان و ابراهیم بازیان رییس شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی انجام شد، مقدمات حضور بخش عمده‌ای از فعالان اقتصادی و سیاسی اهل آذربایجان غربی و ساکن مرکز کشور فراهم شد تا جلسه‌ای در عیار بالا برگزار شود.
این جلسه که می‌توان گفت یکی از سطح بالاترین جلسات سال‌های اخیر و سال‌های دور و نزدیک بود، علاوه بر بسیاری از مسوولان استانی اعم از استاندار و نماینده ولی فقیه در استان و همچنین مدیران ارشد و مدیران کل، برخی چهره‌های سرشناس ملی هم حضور داشتند.
حضور این افراد دور یک میز امری بود که شاید سال‌ها بسیاری از مسوولان، آرزوی انجام آن را داشتند ولی هیچگاه به نتیجه نرسید ولی در دولت سیزدهم به سرانجام رسیده بود.
علاوه بر فتاح و بازیان، حضور رحیم قربانی استاندار موفق آذربایجان غربی در سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸، وحید جلال زاده استاندار سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۲ و نماینده فعلی ارومیه در مجلس شورای اسلامی، نمایندگان مردم شهرستان‌های مختلف استان در مجلس، برخی نمایندگان استان در مجلس خبرگان رهبری، علی کامیار دادستان دیوان محاسبات کشور، برخی معاونان استانداران سابق و فرماندهان نظامی و انتظامی، وزن این جلسه را برای استان بسیار بالا برده بود که البته باید از این وزن بالا در راستای استفاده بهینه مشاوره‌ای برای توسعه استان بهره‌های زیادی برده شود.
البته باید این را هم در نظر داشت که صرف برگزاری چنین جلسه‌ای و ارائه گزارشی از وضعیت استان و حتی دریافت برخی مشاوره‌های توسعه‌ای برای استان کفایت نمی‌کند و علاوه بر استمرار چنین جلساتی با حضور چهره‌های تکراری و حتی برخی چهره‌های جدید، راه را برای استفاده بهینه از همراهی‌های مشاوره‌ای این افراد فراهم کرد و البته چهره‌های موافق و مخالف هم در کنار هم می‌تواند این پازل همدلی را خوش رنگ تر کند.
همچنین می‌توان از همه این ظرفیت‌هایی که اشاره شد، در چارچوب قانون و البته با استفاده از توان مدیریتی لازم، برای توسعه آذربایجان غربی گام‌های بلندتری نیز برداشت و آذربایجان غربی را از وضعیت کنونی شاخص‌های نامناسب توسعه‌ای که در آن گرفتار شده بالا کشید.
امری که هرچند در کوتاه مدت نمی‌توان برای بهبود آنها زیاد امیدوار بود ولی با سرمایه گذاری مناسب به ویژه توسط نهادهای حاکمیتی و ایجاد همدلی بین مسوولان کنونی و گذشته، می‌توان در آینده دور و حتی نه چندان دور می‌توان این شاخص‌ها را بهبود بخشید و آذربایجان غربی را در زمره استان‌های موفق و توسعه یافته قرار داد.
استاندار آذربایجان‌غربی پس از سفرهای شهرستانی متعدد و احصای ظرفیت‌های بالفعل و بالقوه تمامی نقاط استان، با نگاه یکپارچه، اینبار به سراغ ذخایر بی‌نظیری رفت که سال‌های سال از چشم همگان دور مانده بود.
معتمدیان بانی و میزبان مدیران ادوار گذشته و فعلی این استان بود که همگی را نام آذربایجان‌غربی به هم پیوند میداد و مسبب الاسباب این جلسه با تدارک حضور وزیر کشور نشان داد هم قدرت اجماع کنندگی دارد و هم به خوبی ارزش مردمان این خطه را می‌داند.
اینبار صاحبان صندلی‌های اثرگذار نه به واسطه آشنایی خانوادگی و دوستانه، که می‌بایست به واسطه طرح و برنامه جامع و یکپارچه آستین‌ها را برای آبادانی زادگاه خویش بالا بزنند.
خبر خوش این بود که آن مخزن دانشی که با مهاجرت هر یک نفر از این جمع، از ذخایر استان کم شده بود و میرفت که هیچوقت بازنگردد، اینبار بناست که با هم‌افزایی و تعامل شبکه‌ای از مدیران عالی ملی، به شکل کاربردی و اجرایی راهی زادگاه واقعی دانش شود.
دیگر نوبتش رسیده که خاک استان، از میوه نهال‌هایش بهره‌مند شود. اگر چه نفس گِرد هم آوردن مدیرانی با این میزان تنوع و تضاد در بالاترین سطوح اجرایی و تصمیم‌گیری به همراه تمامی بازیگران سپهر سیاسی و اقتصادی استان، اقدامی بی‌نظیر و شایان تقدیر و تحسین است، اما شاهکار استاندار آذربایجان‌غربی فراتر از آن است.
معتمدیان صرفا با مرثیه‌سرایی در خصوص عدم توسعه و بیدار کردن علقه‌های عاطفی حضار به زادگاه، دست کمک دراز نکرده است بلکه با دستی پُر از زیرساخت‌های ایجاد شده، رایزنی‌های انجام یافته و نتایج سفرهای شهرستانی‌اش، برنامه‌ای مدون و یکپارچه از فرصت‌های بالقوه و بالفعل ارائه کرده و می‌داند از صاحب هر صندلی چه می‌خواهد آن هم با شعاری که تا به الان به عمل تبدیلش کرده است «همه با هم برای پیشرفت و آبادانی آذربایجان غربی».
جلسه روز سه‌شنبه ۲۲ آذر ۱۴۰۱ گواهی عملی بر این ادعاست.
احصا و تکمیل واحدهای صنعتی و اقتصادی حول زنجیره‌های ارزش محلی، و پیوستن به زنجیره‌های ملی تنها راه توسعه استان آذربایجان غربی است.
معتمدیان و تیمش در دوره‌ای که آسمان میهن یکی از غبارآلوده‌ترین روزهای عمرش را سپری می‌کرد، دور از هیاهو و حواشی روزنه نوری به سمت دنیای ساکنان واقعی این خاک تاباندند چون که می‌دانند مردم واقعی، دغدغه نان دارند و خاک.
معتمدیان معدنی ارزشمندتر از طلای زره‌شوران و تیتان کشف کرد و نتیجه برنامه‌هایش را با ارائه برنامه یکپارچه توسعه، تبدیل به احسن کرد و نشان داد که به قول مرحوم مسکوب، برای کار کردن باید کمی گوشه گرفت.