«محمد احمدی» معاون فنی و بازرگانی شرکت ملی پست در گفت‌وگو با ایرنا به نقشی که شرکت ملی پست می‌تواند در کمک به حل بحران آلودگی هوا داشته باشد، پرداخت. احمدی با تاکید بر اینکه یکی از دلایل عمده آلودگی هوا، تردد موتورسیکلت و خودرو در سطح شهر است، گفت: طرح‌های مختلفی مانند نوسازی ناوگان حمل و نقل و جایگزینی خودروهای برقی مطرح می‌شود، اما هنوز توجه ویژه‌ای به ترددهایی که به منظور توزیع محصولات پستی در سطح شهر اتفاق می‌افتد نشده، در حالی که این نکته بسیار حائز اهمیت است.
وی درباره نقش شبکه‌های پستی در جلوگیری از ایجاد ترافیک و آلودگی‌های صوتی و هوا ناشی از آن گفت: بر اساس برآوردها تهران تقریباً ۹ میلیون جمعیت ثابت دارد که در روز به ۱۲ میلیون می‌رسد. این افراد بین ۸ تا ۹ میلیون وسیله نقلیه دارند که نیمی از آن موتورسیکلت است. آمارها می‌گویند که بیش از یک میلیون از این موتورسیکلت‌ها وسیله کار هستند و در حوزه جابه‌جایی مسافر، بار و توزیع مرسولات پستی فعال هستند.
احمدی تاکید کرد: ۹۹ این موتورها کاربراتوری و انژکتوری هستند و هر موتورسیکلت کاربراتوری تا هفت برابر بیشتر از خودرو یورو ۴ تولید آلودگی می‌کنند. علاوه بر آن بخش اعظمی از موتورسیکلت‌ها دچار فرسودگی هستند؛ بنابراین یکی از عوامل تولید آلودگی هوا و آلودگی صوتی و ترافیک در تهران به دلیل وجود این وسایل نقلیه است.
معاون فنی و بازرگانی شرکت ملی پست تصریح کرد: شیوع کرونا در دنیا و ایران سبب شد که فعالیت‌های شبکه‌های توزیع، توسعه قابل توجهی داشته باشند و به این صورت نقش شبکه‌های پستی نمایان‌تر شود. به همین دلیل است که فعالان پستی باید بتوانند یک الگوی بهینه را توسعه دهند چراکه توسعه غیر متوازن و غیرسیستماتیک آن‌ها می‌تواند معضل بعدی را به وجود بیاورد که من اعتقاد دارم این مسئله در شبکه‌های توزیع مرسولات پستی در کل کشور و از جمله شهر تهران به صورت خاص ملموس است.
وی افزود: در مجموعه شرکت ملی پست در شهر تهران روزانه بین ۱۴۰ تا ۱۵۰ هزار مرسوله توزیع می‌شود که یک هزار و ۲۵۰ نفر موزع پستی توزیع آن‌ها را بر عهده دارند. به صورت استاندارد هر موزع حدود ۹۵ مرسوله پستی را توزیع می‌کند که این عدد در عمل به بیش از ۱۰۰ مرسوله می‌رسد. اگر آمار حدودی توزیع مرسولات پستی در تهران را نزدیک به ۱ میلیون و ۵۰۰ هزار مرسوله ببینیم بنابراین این حجم از توزیع با مدل پستی درست باید با حدود ۱۵ هزار موزع پست اجرا و پیاده‌سازی شود، در حالی که در واقع اینطور نیست.
وی افزود: در مدل توزیع پیکی به ازای هر مرسوله یک سفر انجام می‌شود. بررسی وضعیت عملکرد توزیع فعالین پیکی، حاکی از تجمیع توزیع هر موزع در بهترین حالت حدود ۳۰ بسته است، به این ترتیب، برای توزیع بسته‌های ذکر شده، روزانه بالغ بر ۱۰۰ هزار سفر انجام می‌شود.
احمدی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: یک اصطلاح پستی جهانی می‌گوید که وقتی نامه‌رسان سفر خود را آغاز می‌کند باید از ۳۰۰ تا ۵۰۰ سفر جلوگیری کند. در موضوع اتلاف وقت برآوردها نشان می‌دهد که تهرانی‌ها روزانه حداقل نزدیک به ۳۰ دقیقه اتلاف وقت در ترافیک دارند، با بهینه‌سازی الگوی توزیع مرسولات پستی می‌توانیم بخشی از این اتلاف‌ها را کاهش دهیم و نشانه آن را در وضعیت آلودگی هوا مشاهده کنیم.
احمدی افزود: علاوه بر این وقتی میانگین توزیع از ۱۵-۳۰ به ۱۲۰ مرسوله برسد هزینه توزیع برای مصرف‌کننده‌ها حداقل ۴۰ درصد کاهش پیدا می‌کند. این اتفاق باعث می‌شود هزینه زنجیره تولید یک محصول در سطح قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند و جریان اقتصاد بهینه‌تر شود.
وی خاطرنشان کرد: صاحبان کسب‌وکارها و جوی که در جامعه وجود دارد، مدام کاربران را به این سمت هدایت می‌کند که برای دریافت سفارشات خود عجله داشته باشند و دل‌شان بخواهد محصولی که سفارش دادند از طریق پیک و به سرعت به دست‌شان برسد. این در حالی است که اگر از ظرفیت شرکت ملی پست برای ارسال مرسولات استفاده شود، به جای اینکه پیک با یک محصول از یک سمت تهران به سمت دیگر برود این کار در حجم بسیار بالا توسط موزعین به صورت محله‌ای انجام شود. این عجله کردن هزینه‌های جبران ناپذیری را به چهره شهر وارد می‌کند.
معاون فنی و بازرگانی شرکت ملی پست خاطرنشان کرد: برخی از شرکت‌های خرید و فروش اینترنتی و فروشگاه‌ها برای رساندن مرسولات به دست مشتریان از پیک‌های اختصاصی استفاده می‌کنند و داشتن سرعت به یک مزیت رقابتی تبدیل شده است، به گونه‌ای که الگویی مافیایی فضای ذهنی مشتریان را به سمتی سوق داده که به جای مدیریت زمان و سفارش توسط خود درخواست داشته باشند محصولی که خریداری کرده‌اند با سرعت هر چه بیشتر به دست‌شان برسد. این الگو باید اصلاح شود و یکی از اقدامات بزرگ برای اصلاح این مسئله استفاده از مدل اجرای شرکت پست است.
معاون فنی و بازرگانی شرکت ملی پست گفت: شرکت ملی پست آمادگی زیرساختی لازم را دارد تا به بهینه‌سازی زنجیره توزیع در سطح شهر تهران و دیگر کلان‌شهرها کمک کند تا به اندازه سهم و نقش خودمان در کاهش آلایندگی‌های محیطی قدم مثبتی برداریم.