به گزارش ایرنا، تاریخ تشیع همواره سرشار از مظلومیت‌هایی است که چنگ بر دل هر انسان عدالت‌خواهی می‌زند؛ از فرق به خون گشته حیدر کرار تا پهلوی شکسته زهرای کوثر؛ از جهالت جاهلان تا خباثت معاویه و صد افسوس که این چرخه کژ اهریمنی، تا کنون تداوم داشته است؛ تا زمانی که موعود بشارت داده شده رسول الله (ص) ظهور کند و پرچم آل علی را در جهان برافراشته سازد و یقینا تا آن زمان جنگ بین خیر و شر ادامه خواهد داشت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) که به منزله انفجار نوری در پایان قرن بیستم بود؛ خبائث و شیاطین با احساس خطر از این انقلاب جهان بی روح، سعی در خاموش کردن این شعله تازه دمیده شده اسلام ناب محمدی داشتند و بر همین اساس همچون اسلاف گذشته‌شان با تمام توان پا به میدان گذاشته و توده سهمگین اهریمنی عظیم را برای سرنگونی این درخت نوپا تدارک دیدند.
تاریخ گواهی می‌دهد که سربازان خمینی در پایان عصر کلاسیک با اقتدا به مولایشان، ندای لبیک سر دادند و در مقابل جبهه شیاطین شرق و غرب ایستادگی کرده و نماز عشق را از پستوهای خانه به عرصه‌های جهانی کشاندند.
شیفتگانی که در برافراشته شدن پرچم حق و عدالت کوشش کرده و در این کارزار تا آخرین قطره خونشان سعی در رساندن پرچم سبز شیعه، به دست صاحب اصلی آن، قائم آل محمد، حضرت مهدی (عج) داشتند و در نهایت نیز نور و روشنایی بر اساس وعده صادق الهی، غلبه بر تاریکی کرد و صدامیان با تمامی هیمنه پوشالی سرمایه های عبری، عربی و غربی به خاک ذلت نشستند و اینک ایران اسلامی به سبب رشادت‌های سربازان غیور این کهن دیار و به رهبری داهیانه آیت‌الله خامنه ای کماکان در مسیر رشد و تعالی در راستای مهدویت، عرصه های جهانی را درمی‌نوردد.
این حماسه بزرگی که طی هشت سال جنگ تحمیلی به وقوع پیوست، بازیگران دیگری نیز دارد که شاید آنچنان که شایسته و بایسته آن است؛ مورد توجه افکار عمومی قرار نگرفته باشد و آن، یاد نام مقدس مادر شهداست. مادرانی که جگرگوشه هایشان را به جبهه‌ها فرستادند تا یاور پیرو مولایشان، خمینی کبیر باشند و چه طاقتی سهمگین و عظیم می‌طلبد آن هنگام که خبر شهادتشان را می شنیدند.
آری به راستی مادران شهدا، زینب‌گونه در این برهه زمانی، زندگی را معنی بخشیدند؛ به گونه ای که با خون دل، پا از مسیر کربلا به بیراهه نگذاشتند و عظمت طاقت و ایمانشان آنچنان سترگ بود که دشمنان و یزیدیان زمانه را انگشت بر دهان و متحیر ساختند.
حماسه دفاع مقدس سرشار از رشادت‌ها، معجزه‌ها و مظلومیت‌های ایرانیان است که از جمله صفحات تاریخی این کتاب وزین، می‌توان به عملیات کربلای ۴ اشاره کرد که در دی‌ماه سال ۱۳۶۵ با استقرار یگان‌ها در تمام محورها برگزار شد؛ اما رادارهای آمریکایی به جبران قضیه مک فارلین، تمام جزئیات این عملیات را به عراقی‌ها داده بودند و بر همین اساس نیز ۱۷۵ غواص در این عملیات توسط نیروهای بعثی اسیر و با دست و پاهای بسته، زنده به گور شده و به شهادت رسیدند. تصور چنین شهادت مظلومانه‌ای در زیر تیغ آفتاب سوزان و با لباس غواصی و تشنه لب، زنده به گور شدن دل هر انسانی را به درد می‌آورد و صدالبته دل مادران این شهدا از این همه مصیبت خون است.
یکی از این شهدای غواص، شهید جاویدالاثر محسن جاویدی است. او اهل روستای خیرآباد شهرستان فسا بود که پیکرش هنوز بازنگشته است؛ مادرش در آن اوایل که خبر شهادت فرزند رشیدش را شنید، بسیار بی‌قراری می‌کرد و بهانه محسنش را می‌گرفت تا اینکه به او گفتند پسرت را ماهی‌ها خورده‌اند و دیگر قرار نیست برگردد! از آن موقع دیگر مادر، لب به ماهی نزد.
این روایت در مستند «چشم به راه» به کارگردانی اسماعیل اکسیری‌فرد و تهیه‌کنندگی مسعود گواهیان به تصویر کشیده شده است.