تهران- ایرنا- نایب رئیس زنان فدراسیون تنیس روی میز گفت: این سطح از پیشرفت در تنیس روی میز زنان کافی نیست و هنوز ضعف‌های زیادی داریم که باید برطرف شود.

فاطمه کیوانی در گفت‌وگو با ایرنا درباره وضعیت ملی‌پوشان تنیس روی میز، اظهار داشت: تا قبل از مسابقات جهانی چین اردوها دایر بود و ملی‌پوشان به صورت مداوم در اردو بودند و برای اعزام هم آمادگی داشتند اما پس از آن بیشتر ملی‌پوشان در لیگ‌های ترکیه بازی می‌کنند. به همین دلیل برای برگزاری اردوها زمان نداریم زیرا همواره برخی در لیگ برتر و بعضی در دسته یک در زمان‌های متفاوت حضور دارند.

وی افزود: با توجه به این موضوع در حال حاضر اعزامی نداریم. اکنون مسابقات آسیایی یا جهانی برگزار نمی‌شود و به صورت فردی این بازیکنان در مسابقات کانتندر با هزینه شخصی شرکت می‌کنند. بعد از عید نوروز هم اردوها را برای آمادگی ملی‌پوشان جهت اعزام به بازی‌های آسیایی هانگژو چین برگزار می‌کنیم و امیدوارم با کسری بودجه مواجه نشویم.

نایب رئیس زنان فدراسیون تنیس روی میز گفت: از این هفته مسابقات کانتندر قطر آغاز می‌شود و در بخش بزرگسالان سه نفر و در بخش نوجونان و جوانان ۴ نفر راهی این رقابت‌ها خواهند شد.

وی درباره ضعف تیم ملی تنیس روی میز زنان عنوان کرد: در سال ۷۸ تیم‌هایی مانند پاکستان به راحتی ایران را می‌بردند اما اکنون تغییر و تحولاتی رخ داده و روند رو به رشدی داشتیم اما برای رسیدن به هدف‌های بالاتر و چشم‌انداز فدراسیون این پیشرفت کافی نیست. ضعف‌هایی وجود دارد و باید آن را برطرف کنیم. باید مربیان خارجی داشته باشم تا دختران ما دوره‌های زیادی ببینند و با تجربه شوند.

کیوانی اضافه کرد: از طرف دیگر جوانگرایی کردیم و بازیکنانی آمدند که تجربه نداشتند و این موضوع زمان‌بر است تا به روند مطلوب برسند. هرچند روند رو به رشد در رده زیر ۱۳ سال خوب است و کشور ما در رده پایه تخصصی‌تر کار می‌کند. برخی کشورهای پیشرفته از ۱۳ سال به بعد به مسابقات مختلف اعزام می‌شوند. کشورهای ژاپن و چین همواره در تنیس روی میز حرف برای گفتن دارند و در رده‌های سنی جوانان و بزرگسالان مدعی هستند.

وی یادآور شد: کشورهای اسلامی هدف ما نیست زیرا در این رقابت‌ها تیم‌های قوی نمی‌آیند و رنکینگ ندارند. متاسفانه یکی از دلایل نبود پیشرفت کافی برای تنیس روی میز زنان این است که منابع انسانی متخصص و تاثیرگذار و منابع مالی نداریم. باید مانند والیبال زنان مربیان خارجی با تجربه بیاوریم و زیرساختی کار کنیم اما چون بودجه نداریم، فرصت‌ها را از دست می‌دهیم. در واقع نبود بودجه سبب می‌شود تا اعزام‌های کمتری داشته باشیم.