چابهار- ایرنا- رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری چابهار در جنوب سیستان و بلوچستان گفت: برای تکمیل سیل بندر مهار گرگروها(فرسایش خندقی خاک) در عورکی این شهرستان نیازمند ۱۸۰ میلیارد تومان اعتبار هستیم تا بتوان این طرح را تکمیل و به بهره‌برداری رساند.

غلامرضا راهداری روز شنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا اظهارداشت: فرسایش خندقی یکی از مهمترین چالش‌های طبیعی در شهرستان‌های چابهار و دشتیاری است که سالانه میلیون‌ها تن خاک بر اثر این پدیده مخرب دچار فرسایش می‌شوند.

وی تصریح کرد: محدودیت‌های اعتباری مهمترین عامل در عدم بهره‌برداری به موقع از پروژه گرگرو منطقه عورکی است و اگر این اقدام به موقع به سرانجام نرسد تهدید جدی برای سکونتگاه‌ها و اراضی کشاورزی است.

رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری چابهار بیان کرد: فرسایش خندقی خاک یا به زبان بلوچی گرگروها یا گرگروک با پیشروی بی‌سابقه و ایجاد شکاف در اراضی کشاورزی و شسته شدن خاک براثر بارندگی‌های چند سال اخیر رفته رفته بلای جان کشاورزان و خانه‌های روستایی محدوده سواحل مکران شده و تا چند سال بعد زمینی برای کشاورزی و یا سکونت روستاییان باقی نخواهد ماند.

وی افزود: زمان آغاز این تیپ فرسایش خاک در منطقه نامشخص و بخشی از فرآیندهای طبیعی زمین هست، در دهه‌های اخیر به علت دخالت در طبیعیت و عدم مدیریت آب و خاک بر شدت و سرعت آن افزوده شده است.

راهداری گفت: یکی از اقدامات مناسب برای مهار گرگروها اجرای پروژه سیل بند عورکی است و با عنوان پروژه اجرایی عملیات خاکی تراکمی و سنگ و ملات در حوزه کاجو توسط شرکت آرشین کوه از تیرماه سال ۱۳۹۹ در حال اجراست.

بیشتر بخوانید

«گرگرو» بلای جان اراضی کشاورزی و خانه‌های روستایی سواحل مکران

سیل‌بند مهار گرگروک‌های چابهار تا پایان مهرماه امسال تکمیل می‌شود

وی ادامه داد: طول این سازه ۹ هزار و ۶۰۰ متر و حداقل ارتفاع سازه آن یک متر و ۶۵ سانتی متر و حداکثر ارتفاع ۶ متر و ۲۵ سانتی متر، عرض تاج چهار متر پیش بینی شده است.

رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری چابهار تصریح کرد: تاکنون حجم خاکبرداری انجام شده ۴۲۰ هزار مترمکعب، حجم خاکریزی ۷۵۰ هزار مترمکعب، عملیات تسطیح و رگلاژ ۳۱۴ هزار مترمکعب و اجرای بستر تقویتی ۷۹ هزار و ۵۰۰ مترمکعب انجام شده است.

وی با بیان اینکه محدوده تحت تاثیر فرسایش خندقی یا گرگروک براساس آمارهای اداره منابع طبیعی و آبخیزداری مساحتی معادل ۸۰۰ هزار هکتار بوده که در ۷۰ کیلومتری شمال شرق شهر چابهار واقع شده است، گفت: از لحاظ تقسیمات سیاسی گرگروها، محدوده سه شهرستان چابهار، منطقه دشتیاری و قصرقند واقع شده و بخش‌ها و دهستان‌های پلان، پیرسهراب، تلنگ، ساربوک و باهوکلات را در بر می‌گیرد.

راهداری ادامه داد: مناطق مسکونی محدوده در محاصره گرگروها شامل ۲۵۸ روستای دارای سکنه که در پنج دهستان یادشده پراکنده هستند بطوریکه در بخش پیرسهراب ۱۱۱ روستا، بخش پلان ۸۲ روستا، بخش تلنگ ۵۷ روستا، بخش ساربوک هفت روستا و در بخش باهوکلات نیز یک روستا واقع شده است.

نابودی خانه‌ها و زمین‌های کشاورزی توسط گرگروک‌ها

نماینده مردم شهرستان‌های چابهار، نیکشهر، کنارک، قصرقند، دشتیاری و زرآباد در مجلس شورای اسلامی نیز با اشاره به اینکه سیل‌بند مهار گرگروک‌ها در منطقه عورکی چابهار قرار بود تا پایان مهرماه امسال تکمیل و به بهره‌برداری برسد ولی متاسفانه همچنان نیمه کاره و چشم انتظار تخصیص اعتبار است.

معین‌الدین سعیدی افزود: مهار گرگروک‌ها و محل فرسایش خندقی خاک در عورکی به حدی بالا است که کم کم خانه های مردم و زمین های کشاورزی را نابود می کند.

وی با اشاره به اینکه تخریب زمین‌های کشاورزی و هدر رفت آب با وجود فرسایش خندقی حتمی است و عدم مهار گروگرک‌ها عامل تخریب روستاها و مهاجرت اهالی به حاشیه شهرچابهار است

۱۱۱ روستای بخش پیرسهراب چابهار در تهدید جدی گرگروها هستند

بخشدار پیرسهراب چابهار نیز با اشاره به اینکه ۱۱۱ روستای بخش پیرسهراب چابهار در تهدید جدی گرگروها هستند و اگر جلو آن با انجام ساخت سازه های آبخیزداری گرفته نشود این گرگروها به عنوان بزرگترین آبکند خندقی کشور روند توسعه و زیست مردم بخش پیرسهراب و سایر مناطق چابهار و دشتیاری را با مشکل جدی مواجه می‌کنند و سبب تخریب هزاران هکتار خاک و مهاجرت گسترده مردم می شوند.

"عبدالصمد پناد" اظهارداشت: طرح مهار گرگروها در سال ۱۳۹۹ با قرارداد اولیه ۱۰۳ میلیارد تومان عملیات اجرایی آن آغاز و تاکنون ۶۰ میلیارد تومان به پیمانکار پرداخت شده است.

وی افزود: از مجموع ۹ هزار و ۶۰۰ متر طول سازه آبخیزداری هم‌اینک چهار هزار و ۹۰۰ متر تکمیل شده و از کیلومتر پنج تا ۶ انجام نشده است و بعد از آن تا انتهای خط در حال انجام است و حدود ۵۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد.

بخشدار پیرسهراب چابهار ادامه داد: براساس آمارها میزان فرسایش آبکندی در منطقه دشتیاری و چابهار و پیرسهراب معادل سالانه ۱۰۰ تن در هکتار بوده که از متوسط قاره آسیا بسیار بیشتر است.