به گزارش ایرنا از تارنمای گل، روبرتو مانچینی سرمربی تیم ملی ایتالیا به دوست صمیمی و هم تیمی سابق خود، جان‌لوکا ویالی که روز گذشته در سن ۵۸ سالگی پس از مبارزه طولانی با سرطان درگذشت، ادای احترام کرد.
ویالی به سرطان لوزالمعده مبتلا شد. مانچینی پیوند بسیار نزدیکی با ویالی داشت که هم تیمی او در سمپدوریا بود و دوستش نیز به عنوان عضوی از کادرفنی محسوب می‌شد.
مانچینی به یاد می‌آورد که برای آخرین بار دوستش را در ۲۹ دسامبر دیده بود. او یادآور شد: وقتی لوکا را در بیمارستان دیدم بسیار ناتوان بود و به آرامی و با لبخند صحبت می‌کرد. با هم شوخی کردیم. به او گفتم که در سمپدوریا بیشتر از من درآمد دارد و رئیس جمهور بیشتر از من به وی حقوق می‌دهد. با رفتن او من برادر دیگری را از دست دادم.
وی افزود: ما در ۱۶ سالگی با هم آشنا شدیم و هرگز از هم جدا نشدیم. در همه سفرها، در تیم ملی، در شادی‌ها، دردها، پیروزی‌ها و شکست‌ها کنار هم بودیم. سالها پیش از غم و تلخی یک رویداد گریه کردیم. بار دیگر از شادی گریستیم. چون با دست تقدیر با هم متحد شده بودیم. او یک مهاجم کامل، یک مرد بی‌نقص و شجاع بود.
سرمربی تیم ملی ایتالیا ادامه داد: من مدت‌ها امیدوار بودم که بتواند مدیر سمپدوریا شود. او زمانی که فوتبالیست بود، تاریخ خارق‌العاده‌ای را رقم زد. دوست و هم‌تیمی بودن با وی یک افتخار بود. رفیقی که من را خوشحال کرد. لوکا نقش تعیین کننده‌ای در قهرمانی یورو داشت. بازیکنان او را دوست داشتند. جان‌لوکا قدرت داشت و به ما شهامتی داد که نمی‌دانستیم داریم و برای مبارزه با بیماری از آن استفاده کرد. من بعد از سینیشا (میهایلوویچ) سرمربی بولونیا با برادر دیگری خداحافظی کردم. با قدرت او پیش می‌روم تا آرزوهای لوکا را محقق کنم.