ساری - ایرنا - عضو دبیر خانه رویداد نوآور بهره‌ور در حوزه کشاورزی کشور گفت: تولید ۱۸۰ میلیون تُن محصول کشاورزی تا سال ۱۴۱۰ با اجرای دقیق بهره‌وری و نوآوری در حوزه باغی و زراعی کشور پیش بینی شده است.

به گزارش خبرنگار ایرنا، مرجان کشوری روز پنجشنبه در همایش نوآوری بهره‌ور در حوزه کشاورزی در ساری افزود: در زمان حاضر میزان تولیدات محصولات کشاورزی کشور حدود ۱۲۵ میلیون تن است اما با برنامه ریزی های انجام شده پیش بینی می شود تا ۹ سال آینده این رقم افزایش چشمگیری یابد.

وی با بیان این که، در زمان حاضر ۲۰ درصد نیاز محصولات کشاورزی کشور وارد می شود، گفت: با تکیه بر بهره‌وری در سال های آینده علاوه بر اینکه واردات اقلام راهبردی غذایی صفر خواهد شد بلکه ایران اسلامی به یکی از صادرکنندگان مهم محصولات کشاورزی تبدیل می شود.

عضو دبیر خانه رویداد نوآور بهره‌ور در حوزه کشاورزی بیان کرد: هدف از اجرای طرح های بهره وری در کشور علاوه بر افزایش تولیدات، استفاده بهینه از انرژی و آب است چراکه در برخی از استان های کشور در سال های نه چندان دور ۲۳۰ میلی متر بارش باران ثبت می شد اما این رقم اکنون کاهش چشمگیری یافته است.

کشوری افزود: بنابراین می طلبد که در کنار اصلاح الگوی مصرف و کشت با بهره گیری از فناوری و دانش از کشت سنتی خارج و به سمت کشت نوین بدون افزایش اراضی کشاورزی برویم.

وی ادامه داد: در قبل از انقلاب در یک هکتار زمین تنها یک هزار و ۷۰۰ کیلوگرم گندم برداشت می شد در حالی که این رقم اکنون به چهار هزار و ۲۰۰ کیلوگرم افزایش یافته و اگر یک‌هزار کیلوگرم دیگر با اجرای بهره وری به میزان تولید گندم در یک هکتار اضافه شد، کشور علاوه بر اینکه دیگر نیازی به واردات گندم ندارد بلکه به صادرات کننده این محصول راهبردی تبدیل می شود.

به گزارش ایرنا، مازندران با تولید سالانه بیش از هفت میلیون و ۵۰۰هزار تن انواع محصولات کشاورزی حدود ۱۱درصد ارزش افزوده بخش کشاورزی کشور را در اختیار دارد.

اولین اجلاس سراسری الگوی کشت محصولات کشاورزی و رونمایی ابلاغ سند کشت محصولات استان‌ها در سال زراعی ( ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ ) با حضور محمد مخبر معاون اول رییس جمهور و نمایندگان مجلس شورای اسلامی و معاونان و مدیران وزارت جهاد کشاورزی در سالن خوشه وزارت جهاد کشاورزی در ۱۸ مهرماه برگزار شد.

الگوی کشت عبارت از تعیین یک نظام کشاورزی با مزیت اقتصادی پایدار مبتنی بر سیاست‌های کلان کشور، دانش بومی کشاورزان و بهره‌گیری بهینه از پتانسیل‌های منطقه‌ای با رعایت اصول اکوفیزیولوژیک تولید محصولات کشاورزی در راستای حفظ محیط زیست است.