حسین پرستار در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در توضیح فعالیت های اخیر خود بیان کرد: این روزها بیشتر می نویسم و مطالعه می کنم.
وی ادامه داد: بعد از زخم کاری یک مجموعه مستندگونه به اسم آقای قاضی کار کردم که بازی‌ام بسیار مورد توجه قرار گرفت. البته آخرین کارم اجرای نمایشی بود که برای آن ۷ روز اجرا رفتیم اما پس از آن متوقف شد و امیدواریم رفع مشکل شود.
این هنرمند توضیح داد: زخم کاری توجه مخاطبان را جلب کرد و یکی از مجموعه های پربازدید نمایش خانگی شد دلیل آن هم این بود که سوژه ای متفاوت داشت و در آن به جز دو نقش خردسال، سایر نقش ها منفی بودند؛ ضمن این که مافیای مواد مخدر را به خوبی معرفی کرد و ساختارش به شکلی بود که برای تماشاگر کشش داشت.
بازیگر سریال زمانه (حسن فتحی ۱۳۹۱) در پاسخ به این پرسش که تفاوت شبکه نمایش خانگی را با تلویزیون در چه می بیند، تصریح کرد: نمایش خانگی باید باشد؛ این پلتفرم شرایطش آزادتر است و دستمزدهایش بهتر اما اینها مهم نیست و مهم این است که مدیریت جامعه در هر مسئله ای باید کارآمد باشد.
وی افزود: یکی از مشکلات ما در بازیگری این است که به هنرمند رسیده نمی شود. مشکل دیگر این است که مدیران کارآمد نیستند؛ در حیطه مدیریت هنری نباید تک بعدی و تک قالبی بود و مدیران باید با اهل فن گفت وگو کنند.
این بازیگر تئاتر و سینما با گلایه مواجه متاخر با هنرمندان گفت: مسئولان و همه مردم باید توجه داشته باشند که هنرمند دلسوز این جامعه است؛ مواجه ای که امروز با هنرمندان صورت می گیرد، اشتباه است. باید گفت و گویی بین هنرمند و مسئول برقرار شود تا ببینند که درد هنرمند چه هست.
بازیگر سریال معمای شاه (محمدرضا ورزی ۱۳۹۴) اظهار داشت: هنرمند دشمن جامعه نیست بلکه به دنبال حقیقت و انتقاد از کاستی هاست چرا که هدفش بهبود شرایط زندگی جمعی است.
پرستار در پاسخ به این پرسش که از بین کارهایش کدام اثر را بیشتر از دیگران دوست دارد، گفت: تمام کارهایم را دوست دارم اما نمایشی به نام پرورشگاه را در سال ۱۳۶۳ در تالار مولوی کار کردم که آن زمان سروصدای زیاد داشت و بازی من مطرح شد و جایزه گرفتم؛ این اثر به نوعی برایم اثری خاص و ماندگار است.
بازیگر سریال تلویزیونی امام علی (ع) (سید داود میرباقری ۱۳۷۵) بیان کرد: تفاوت این کار این بود که وقتی برای متن آماده شدیم و روی صحنه آمدیم، کارگردان گفت ««متن نمی خواهم و هرچه دلتان خواست بگویید اما توجه داشته باشید که قاب اصلی داستان باشد». در نتیجه در این نمایش دست من و بازیگران دیگر باز بود و توانستیم آن گونه که می خواستیم اجرا کنیم.
وی افزود: وظیفه ما این است که زندگی در کارمان نمود داشته باشد یعنی وقتی که کار می کنیم انگار که زندگی می کنیم.
بازیگر فیلم سینمایی زیر نور ماه (رضا میرکریمی ۱۳۷۹) در پاسخ به این پرسش که کدام نقش یا بازی را همیشه دوست داشته اجرا کند و تا کنون نتوانسته است، گفت: همیشه دوست داشته ام که از آثار شکسپیر نمایش لیرشاه را بازی و از آثار ایپسن دشمن مردم را کارگردانی کنم.
پرستار تاکید کرد: بعضی نقش ها و بازی ها را دوست دارید خودتان اجرا و بازی کنید و به همین دلیل آنان را به نوعی مال خود می دانید؛ مانند زمانی که مرحوم پرویز فنی زاده (۱۳۱۶–۱۳۵۸) می گفت نقش اصلی فیلم سینمایی گوزن‌ها (مسعود کیمیایی ۱۳۵۳) مال من بود.
این هنرمند با اشاره به اهمیت شناخت نقش ابراز داشت: زمانی در نمایشی دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست دارد (۱۴۰۱) با هادی مرزبان کار کردم؛ من با تاخیر نسبت به سایر بازیگران به این گروه پیوستم و نقش ام کوتاه اما برجسته بود. در اجرای درست یک نقش در تئاتر شناخت و تحلیل درست داشتن از یک داستان مهمترین اصلی است که باید به آن توجه داشت.