تهران- ایرنا- کارگردان نمایش صحنه‌ای «آخرین نامه» در چهل و یکمین جشنواره تئاتر فجر با بیان این که آثار این دوره از جشنواره عادلانه داوری شدند، گفت: بازبینی زنده آثار، پل ارتباطی شهرستان‌ها و جشنواره ملی شد.

مهسا بایرامزاده که نخستین بار است جشنواره تئاتر فجر را تجربه می‌کند در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا با اشاره به تجربه بازیگری و حضور خود در جشنواره آیین‌های سنتی در شهرستان نقده، گفت: بیشتر بازی کرده‌ام و این نخستین بار است که به عنوان کارگردان در جشنواره تئاتر فجر حضور دارم.

وی خاطرنشان کرد: از آنجایی که علاقه زیادی به تئاتر دارم کارهای جشنواره‌ای در سال‌های گذشته را دنبال می‌کردم و در جشنواره های استانی حضور داشتم.

کارگردان تئاتر این گله را هم کرد که به دلیل سکونت در نقده با وجود این که اهل این شهرستان است آثارش هرگز از طریق استانی در آذربایجان غربی نتوانست به جشنواره تئاتر فجر راه پیدا کند و آثار او را قبول نکردند.

بایرامزاده با اشاره به اجرای آخرین نامه در جشنواره طنز قزل جام نقده گفت که از این طریق توانسته به مرحله استانی و سپس منطقه‌ای جشنواره تئاتر فجر راه یابد.
احیای جشنواره منطقه‌ای تئاتر فجر اقدامی عالی از سوی مرکز هنرهای نمایشی

وی احیای جشنواره منطقه‌ای تئاتر فجر را اقدامی عالی از سوی مرکز هنرهای نمایشی توصیف کرد.

شخصا به بازبینی آثار از طریق فیلم اعتقادی ندارم. تئاتر زنده است و باید زنده نگه داشته شود

این کارگردان تئاتر می‌گوید شخصا به بازبینی آثار از طریق فیلم اعتقادی ندارم.

او تاکید کرد: تئاتر زنده است و باید زنده نگه داشته شود.

بایرامزاده اظهار داشت: کارها در این دوره از جشنواره به صورت عادلانه داوری شدند و اعتقاد زیادی به بازی بچه‌های گروهم دارم که با قدرت و انرژی تمام در جشنواره و صحنه حضور یافتند.
کارها در این دوره از جشنواره به صورت عادلانه داوری شدند

برنده خواهم شد

وی با اشاره به اجرای نمایش خود در روز نخست جشنواره پس از اجرای گروه عراقی تاکید کرد قطعا از برندگان جشنواره چهل و یکم فجر خواهم بود.

بایرامزاده درباره داستان آخرین نامه هم گفت: این نمایش روایت سه نظامی از قومیت‌های ترک، فارس و کرد است که یکی از آنها فرمانده بوده و داستان در دوران دفاع مقدس رقم می‌خورد.

وی خاطرنشان کرد: در این داستان، اسماعیل بازیگر فارس که فرمانده دو نظامی دیگر است نامه‌های عاشقانه‌ای می‌نوشته که در نهایت داستان مشخص می‌شود این نامه‌ها خطاب به خواهرش بوده است و در نهایت این نامه پس از شهادت او به دست دو نظامی دیگر می‌رسد.

بایرامزاده افزود: اسماعیل از ابتدا تا پایان نمایش می‌خواهد بگوید که خیلی عاشق شده و پس از شهادتش مشخص می‌شود که عشق او خواهرش بوده است.

وی افزود: در این نمایش شاهدیم که نامه‌های زیادی برای نظامیان ارسال می‌شده که به دست آنها نمی‌رسیده، پس از شهادتشان این نامه‌های خوانده نشده بر روی درختی آویخته می‌شدند.