قضیه کمک نظامی جدی آلمان به اوکراین به حدود هشت ماه پیش (اردیبهشت) برمی گردد که پارلمان این کشور (بوندستاگ) در یک رأی‌گیری، درخواست مشترک احزاب بزرگ در مورد ارسال تسلیحات سنگین به اوکراین را با اکثریتی قاطع پذیرفت. این درخواست با ۵۸۶ رأی مثبت، ۱۰۰ رأی منفی و ۷ رأی ممتنع پذیرفته شد.
این اقدام پارلمان آلمان، خشم مقامات کرملین را برانگیخت و «دمیتری مدودف» معاون رئیس شورای امنیت ملی روسیه دست به یک قیاس تاریخی زد و در صفحه تلگرام نوشت: «از قرار معلوم نمایندگان پارلمان آلمان از میوه زهرآگین اسلاف خود رها نشده‌اند که در سده گذشته تحت نامی دیگر در پارلمان آلمان نشسته بودند. این برای پارلمان آلمان غم‌انگیز است و پایانی اندوهناک خواهد داشت.»
از همان زمان، نظرسنجی ها از نارضایتی آلمانی ها برای ورود به بحران اوکراین حکایت می کرد و نشان می‌داد ۴۴ درصد شهروندان این کشور مخالف ارسال سلاح از برلین به اوکراین هستند.
نشریه «اشپیگل» چاپ آلمان در این باره نوشته است که ارتش این کشور سرانجام ممکن است ۱۹ دستگاه تانک لئوپارد-۲ از مدلی که تنها برای استفاده به عنوان اهداف دشمن فرضی در رزمایش‌های نظامی در نظر گرفته را برای اوکراین بفرستد.
آلمان تاکنون از تحویل تانک های لئوپارد-۲ به اوکراین خودداری کرده است، اما در روزهای اخیر فشارها بر «اولاف شولتس» صدراعظم آلمان، در این زمینه به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. تا اینکه به گفته صدراعظم آلمان، این دولت تصمیم خود را مبنی بر ارسال تانک گرفته است.
زورآزمایی موافقان و مخالفان ارسال تانک های لئوپارد
آلمان طی ماه های اخیر از سوی متحدان خود تحت فشار قرار گرفته بود تا جایی که شاهد شکافی در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) بودیم.
به عنوان نمونه «ماتئوش موراویتسکی» نخست وزیر لهستان چند روز پیش هشدار داد: «اگر آلمان با ارسال تانک‌های لئوپارد- ۲ موافقت نکند، ما ائتلاف کوچکتری از کشورهای آماده برای ارسال تانک به اوکراین ایجاد خواهیم کرد.»
آمریکا نیز اخیرا نشستی را در پایگاه «رامشتاین» در آلمان با هدف اعمال فشار به برلین به منظور موافقت با ارسال تانک‌های لئوپارد به اوکراین برگزار کرد اما این نشست در رسیدن به هدفش راه به جایی نبرد.
پس از آن، خبرگزاری «رویترز «در گزارشی از شکست ایالات متحده و همپیمانان این کشور در نشست «رامشتاین» آلمان برای اعمال فشار به برلین به منظور ارسال تانک «لئوپارد» به اوکراین برای نبرد با روسیه خبر داد.
در مقابل طیف قدرتمندی از مردم گرفته تا مقامات داخلی و خارجی آلمان وجود دارد که بنا به دلایل گوناگون از عواقب ارسال تانک های لئوپارد به اوکراین هراس دارند.
«مایکل کرچمر» نخست وزیر ایالت «زاکسن» آلمان در این باره می گوید: تقریباً یک سال پیش هنوز مشخص بود که آلمان سلاح های سنگین تهیه نخواهد کرد و در جنگ اوکراین شرکت نخواهد کرد. به گفته وی این واقعیت که اکنون در حال توخالی شدن است، مردم را می ترساند.
«ساحرا واگنکنشت» سیاستمدار چپ‌گرا هم در این باره گفته است که «فکر می‌کنم این بسیار خطرناک است و من نگرانم که چنین تصمیم‌هایی این جنگ را بیشتر و بیشتر تشدید کند.» وی تاکید کرد: ما به خود اجازه می دهیم که هر چه عمیق تر به این جنگ کشیده شویم. این پاسخی کاملاً اشتباه به این وضعیت است.
همچنین «گرهارد منگوت» کارشناس مسائل سیاسی با این تحویل ها مخالفت نکرده و در عین حال در این باره ابراز تردید می کند که در نتیجه این اقدام موفقیت اوکراین بسیار محتمل تر است.
به گفته وی این اقدام آلمان می تواند موقعیتی ایجاد کند که روسیه خود را با یک شکست جنگی فاجعه بار ببیند و البته این یک امکان است نه یک احتمال. وی همچنین ضمن هشدر درباره تشدید خطرات هسته ای در این شرایط گفت: این بدان معناست که وقتی این تانک ها را تحویل می دهید، کنترل کاملی بر خطرات تشدید نخواهید داشت.
«هاینز کریستین اشتراخ» معاون سابق صدراعظم اتریش نیز اعتقاد دارد که تغییر سیاست دیرینه دولت اولاف شولتس صدراعظم آلمان مبنی بر عدم ارسال سلاح به یک منطقه جنگی فعال، یک تحول خطرناک است.
مواضع و اظهاراتی که در این گزارش به شماری از آنها اشاره شد، تنها بخشی از هراس آلمانی ها را از تعمیق بحران به تصویر می کشد. در اواخر آوریل ۲۰۲۲ نیز روشنفکران آلمانی در نامه ای سرگشاده درخواست کردند که در تحویل سلاح های سنگین خویشتن داری شده و برای راه حل دیپلماتیک تلاش شود.
در مجموع، آلمان به عنوان صنعتی ترین کشور اتحادیه هر روز شاهد افزایش اعتصابات و اعتراضات خیابانی در این ارتباط است.
این کشور در فضای پسابحران اوکراین پذیرای بیش از یک میلیون پناهجوی اوکراینی بوده است. وابستگی شدید آلمان به انرژی روسیه باعث تورم افسارگسیخته، کمبود گاز و قیمت چند برابری آن شده و برلین را به دام انرژی آمریکا انداخته است.
بنابراین با ارسال تسلیحات سنگین به ویژه تانک های لئوپارد-۲ که از حساسیت بالایی برخوردار است، آلمان علنا وارد جنگی خواهد شد که شاید سال ها طول بکشد و به موازات آن هر روز بحران های داخلی آلمان تعمیق یابد.